احمدرضا رستمی/

ریزش ساختمان متروپل آبادان، حادثه‌ای دردناک و غم انگیز که عمق فاجعه آن نه قابل توصیف، نه توجیه و نه ماله کشی است. چراکه صحبت از قربانی شدن انسانهای پاک و بی گناهیست که زیر آواری از سهل انگاری، تبانی و رانت مدیران فاسد و ناکارآمد جان شیرین خود را از دست دادند.

همان مدیران فاسد و ناکارآمدی که با چاپلوسی از مقامات بالادستی ابتدا وارد گود می‌شوند و سپس با ریا و استفاده ابزاری از دین و ارزشهای فرهنگی رشد می‌کنند، صاحب موقعیت می‌شوند و هرگاه هم به کاری مبادرت می‌کنند حاصل آن خرابکاری، خسران و مصیبت‌های دو چندان برای مردم است.

به عبارت دیگر هرگاه در جامعه‌ای چاپلوسی باب و ریا خریدار داشته باشد بی‌گمان کوتوله‌ها میدان دار و نخبگان به حاشیه‌ رانده می‌شوند که در چنین جامعه‌ای انتظار دیدن متروپلهای اقتصادی، عمرانی، اجتماعی و غیره همیشه محتمل و چندان دور از انتظار نیست.

بنابراین ما اعتقاد داریم؛ بردن حادثه متروپل آبادان به سمت تصفیه حسابهای حزبی و جناحی کاری اشتباه بوده و مصداق دادن آدرس غلط به جامعه و غفلت از فرآیندهای اشتباهی‌ست که در آن جذب و بکارگیری افراد بر نوعی نگاه بسته فناتیک استوار است نه میزان تخصص، تجربه و تحصیلات آنها.

بیش از دو هفته از تراژدی متروپل آبادان می‌گذرد و ما همچنان افسرده و غمگینیم چراکه آبادان غمگین است و غمگینی آبادان یعنی غمگینی کل ایران. بنابراین از خداوند متعال خواستاریم که روان درگذشتگان این حادثه غم انگیز را شاد، بر بازماندگان آنها صبر، و شادی را باردیگر به شهر خوبان یعنی آبادان ارزانی فرماید….آمین.

احمدرضا رستمی از اهواز ( ۲۰ خرداد ۱۴۰۱)