خورنا – فرزاد شعبانی

مدت هاست شاهد حضور مردی با قدم های خسته و لباسهای پاره و ظاهری ژولیده و دارای بیمارهای ویروسی خطرناک، درمانده در سطح خیابانهای شهر که توجه همگان را نیز بخود جلب کرده هستیم، که بارها از طریق خبرگزاری خورنا مشکلات وی نیز به سمع و نظر مسئولین و شهروندان شهرستان رامشیر رسید.

اما متاسفانه آستینی بالا نرفت و دستی پیش کشیده نشد. این فرد جدا از ابتلا به بیماری هپاتیت و ایدز، دچار بیماری مزمن روانی نیز هست که نیاز به رسیدگی دارد؛ چه از سوی خانواده و مردم و چه از سوی متولیان نهادهای مسئول در این زمینه (فرمانداری، شبکه بهداشت و کمیته امداد و …)‌
چرا که این بیمار مبتلا به بیماری مزمن روانی و بیماری های واگیر آواره خیابان ها است و سلامتی جسمی و روانی شهروندان را نیز به خطر می اندازد!

به گفته ی روانشناسان، بیماران روانی مزمن غیرقابل درمانند و بازگشت آنها به زندگی عادی و معمولی سخت و تقریبا ناممکن است به این ترتیب وضعیت زندگی‌شان روز به روز وخیم‌تر می‌شود؛ در این حالت خانواده‌های این بیماران با مشکلات‌شان در حالی به حال خود رها شده‌اند که به‌ شدت نیازمند کمک از سوی نهادهای متولی هستند.

این رها شدگی متاسفانه جدا از مسائل غیر بهداشتی از جمله انتقال ویروس ها به مناطق و امکان مختلف، حتی به قضای حاجت در خیابان ها در ملا عام کشیده شده است؛ این وضعیت در انظار عمومی و پیش چشمان خانواده‌ها، کدام غیرت را خوش می‌آید؟ بار روانی این مسائل همراه سایر شهروندان بخصوص کودکان و نوجوانان خواهد بود و تا مدتها در ذهن آنها تصویری از یک انسان خطرناک آسیب‌زا حک خواهد شد!

بنابراین بهتر است مدیران شهرستان نسبت به این موضوع از طریق همکاری های بین‌بخشی (فرمانداری، دادگستری و شهرداری و شورای شهر، کمیته امداد، بهزیستی و …) در حوزه آسیب های اجتماعی تعامل بیشتری با هم داشته باشند و به اقدامات عملی مقتضی در این خصوص دست بزنند و پیش از آنکه خیلی دیر بشود این مسئله و موارد مشابه آن را مرتفع کنند