هوشنگ نوبخت

در صدر تازه ترین اخبار بین الملل، حرف از اعمال شدیدترین تحریم های تاریخ علیه ملت و کشور ایران توسط ایالات متحده آمریکاست.

کشوری که این روزها مصداق همان ضرب المثل معروف ایرانی «خورجین سرخ» است، خورجین سرخی که زرق و برق بیرونش خیلی ها را وسوسه و کور کرده و آتش درونش دل همه را سوزانده است.

سال هاست که مردم ایران و البته مسئولین نظام با واژه هایی همچون تحریم، گزینه های روی میز، تهدید و فشارهای گوناگون کشورهای مختلف به سرکردگی آمریکا آشنا هستند و به نوعی دوغ این تهدیدها را زده اند، تهدیدهایی که گاهی چشم عده ای از مسئولین داخلی را هم چنان ترسانده است که حاضر شدند تا مدت ها و سال ها پا به پای خواسته ها و گزینه های مد نظر استکباری آنان پیش بروند.

اگر به حافظه تاریخی مان مراجعه کنیم خواهیم دید که بنیانگذار کبیر انقلاب و پس از آن رهبر معظم انقلاب اسلامی تنها کسانی بودند که همیشه هشدار دادند و اعلام کردند که آمریکا، شیطان بزرگ است و به او اعتمادی نیست و مشکل آن ها با مردم ایران اساسی تر از آن است که خیلی ها سطحی بدان می نگرند.

سال هاست از این رخدادها و چالش ها و تحریم ها می گذرد و بعضی از ما اندر خم تجربه ای که نمی دانیم قرار است به کجا منجر شود. آیا هنوز هستند کسانی که آرمان شهرهای خیال شان را در آغوش باز آمریکا جستجو می کنند؟ آیا هنوز پیدا می شوند کسانی که فکر می کنند حلقه مفقوده اقتصاد و عزت و عدالت کشور را باید روی میز روبروی مقامات آمریکا به مکالمه نشست؟

آری، تجربه و تدبیر بهترین داوران این میدان و مسابقه حساس بین المللی اند. تجربه نشان داده است که کدخدای پوشالی دهکده جهانی از درون در حال انفجار است و به سختی دارد امورات مختلف خود را کنترل و حتی سرکوب می کند و تدابیر رهبر فرزانه انقلاب هم بارها نشان داده است که از چاله پر از خاکستر آمریکا دودی بلند نمی شود مگر اینکه خودمان با اتکا به توان و ظرفیت و استعداد داخلی مان هیزم های گرم و آتشین صنعت و اقتصاد و باورپذیری مان را شعله ور کنیم تا گرما بخش مردم عزیزمان از گزند سرمای حاصل از یخبندان های پیش روی جهانی باشیم.

ای کاش آمریکا ما را بیش از پیش تحریم کند تا دست نیازمان را بیش از پیش به سوی خودمان دراز کنیم. ای کاش تحریم ها ابدی شوند تا غربی ها و دشمنان ایران مقتدر اسلامی بدانند که دیگر این حنایشان برای سست کردن پایه های نظام و انقلاب رنگ ندارد. ای کاش همه گزینه ها را روی میز بگذارند تا ما هم همه گزینه های اقتدار، صلابت، دانش و امید به جوانان متعهد ایرانی مان را روی میز بگذاریم و بگوییم که در سایه همین تحریم ها بود که از واردات سیم خاردار به صادرات موشک رسیدیم.

اینک فصل خطاب به آمریکا به سبک مهندسی معکوس است. فصل خطاب به آمریکاست که بگوییم؛ لطفا تا می توانید ما را تحریم کنید تا ما قوی تر شویم، تا ما بیشتر به ظرفیت خودمان پی ببریم و کمتر دل ببندیم به آنچه خود شماها از آن دل کنده اید.

لطفا ما را تحریم کنید تا بعد از علم و تکنولوژی های نوین و نانو و هسته ای و البته دستیابی به ساخت ماهواره ها و موشک ها بتوانیم دیگر سنگرهای خودکفایی را نیز فتح کنیم و همیشه جمله تاریخی سردار سرافرازمان «حاج قاسم سلیمانی» را تکرار کنیم که «ما ملت شهادت ایم» و هراسی از این شعارها و تهدیدها و تحریم ها نداریم.