یادداشتی به مناسبت روز جهانی کارگر

روز کارگر بود و جای آن دارد یادی کنیم از شهید شهرام محمدی کارگر فداکاری که منجی پتروشیمی مارون ماهشهر شد تا فرزندان و خانواده‌های پرسنل شاغل در آن سایت و مراکز دیگر پتروشیمی فعال در این شهر صنعتی و قطب بزرگ پتروشیمی ‌کشور ، روز کارگر امسال را با خیال راحت به پدران ، برادران و افراد خانواده خود که در این صنعت مشغول میباشند تبریک بگویند.

شاید اگر رشادت ، دلاوری و از جان گذشتگیِ این مرد دریادل از دیار آنزان و کولفرح نبود خیلی از کارگرانی که روز کارگر امسال را نیز تجربه کردند و احیاناً از طرف دوست آشنا و خانواده های خود و از طرف مدیریت و کارکنان پتروشیمی مارون ماهشهر پیام تبریک دریافت کردند خدای ناکرده اینک نبودند و پیام تبریک دریافتی آنان ، پیام تبریک برای کارگرانی حادثه دیده و آسمانی شده ی از حادثه ی آن روز حزن انگیز و منحوس بود.

شهرام محمدی دلاور مردی از کولفرح ایذه خود را آسمانی کرد کودکانش با درد جانسوز یتیمی قد میکشند تا کودکان و خانواده های کارگران شاغل در پتروشیمی ماهشهر آنروز که جان سالم به در بردند یتیم و عزادار نشوند

امسال که نه ،،، سال دیگر و سالهای متمادی پیش رو ، هرگز و هرگز روز کارگر را برای شهید شهرام محمدی فراموش نخواهیم کرد.

زیرا رسالت این مرد پهلوان و پرورش یافته مکتب اهل بیت سلام الله علیها و مکتب پوریای ولی ، پرورش یافته ی دامانِ شیر مردان و شیر زنان سرزمین قهرمان پرور ایران‌زمین ،خاصه قلمرو زاگرس نشینان و لرتباران و ایل غیور بختیاری رشادت و جان برکفی بود و به همگان ثابت نمود که کارگران همیشه ی تاریخ نان بازو و غیرت میخورند و تا پای جان در مقابل سفره ی پهن شده برای نان و نوایشان پاسداران جان بر کفی هستند.

بر دوش ما اصحاب رسانه این وظیفه سنگین تا همیشه خواهد بود که پاسداشت کارگران قهرمان مثل شهرام محمدی را ارج بنهیم و نام و یادشان را نگذاریم در لابلای گذر زمان گرد و غبار بخورند.

به گزارش خبرگزاری خورنا، شهرام محمدی، او یکی از سه هزار کارگر پتروشیمی مارون ماهشهر بود که نهم تیرماه سال گذشته و زمانی که انتشار گاز هگزان، واحد پلی‌اتیلن پتروشیمی مارون را در محاصره کامل خود گرفت و نه‌تنها نفس کشیدن صدها کارگر را به شماره انداخت که تنها نیاز به جرقه‌ای کوچک داشت تا انفجاری مهیب را رقم بزند و صدها نفر را به کام مرگ بکشاند. مرگ، کارگران را در محاصره خود گرفته بود.

شهرام محمدی، از محل حادثه فاصله داشت اما فریاد‌های همکارانش او را به محل کشاند. در یک لحظه، ١٣ سال تجربه‌اش را به کار بست و خود را به شیر فلکه اصلی انتشار گاز هگزان رساند. به سختی آن را بست. کارگران فرار کرده بودند. حالا نوبت فرار شهرام محمدی از مخمصه بود اما ناگهان انفجاری رخ داد و او را به گوشه‌ای پرتاب کرد. کارگران او را به بیمارستان نفت منتقل کردند اما شدت جراحات وارده باعث شد تا او از تخت بیمارستان سوانح و سوختگی شهید چمران تهران سردر بیاورد. اعضای حیاتی‌اش دچار سوختگی شدید شده بود. بیش از ۵٠ درصد از ریه و قفسه سینه‌اش سوخته بود. «مرد»، پس از ١٠ روز جان خود را از دست داد.

انتهای پیام/

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *