اندوه فراق، شوق دیدار/پایان رمضان
یادداشتی به قلم حسن بهبهانی (نویسنده و شاعر رامشیری)
مقدمه:
جملات سوزناکی که امام سجاد(ع) در دعای ۴۵ صحیفه سجادیه در وداع با ماه رمضان آورده است، آدمی را به بازخوانی دوباره و سه‌باره این دعا بر می انگیزد که سیدالساجدین چرا اینقدر نسبت به پایان رمضان بی تاب است!؟
فقراتی از دعای وداع:
ابتدا عباراتی از امام سجاد علیه السلام:
۱-ای مایه‌ی امیدی که دوریت رنج آوراست!
۲-خدایا ضایعه دردآور از دست رفتن رمضان را جبران کن!
۳-سلام بر تو که وداع با تو نه از باب خستگی و فراغت از روزه ات نه به خاطر ملالت است.
۴-سلام برتو که قبل از آمدنت در آرزویت بسر می بردیم و پیش از رفتنت برهجرانت محزونیم.
و فقره‌های دیگر …
گوهر های رمضان:
با جستجو در این دعای امام، ملاحظه می کنیم که آن بزرگوار گوهرهای فراوانی از ماه‌های رمضان بدست می آوردند مانند:
۱-ای همسایه ای که دلها نزد تو نرم شد.
۲-گناهان در تو نقصان گرفت.
۳-ای یاوری که ما را در مبارزه با شیطان یاری دادی.
۴-و ای مصاحبی که راه های احسان را هموار و آسان ساختی
۵-چه بسیار گناهان را از پرونده ما زدودی و چه عیب ها که بر ما پوشاندی!
۵-در طی تو برآورده شدن آمال نزدیک گشته.
۶-ای عید اولیاء حق!
۷-در‌دل مؤمنان چه هیبتی داشتی!
۸-سلام بر تو ماهی که هیچ زمانی با تو پهلو نزند.
۹-سلام بر ماهی که از هر نظر مایه سلامت هستی!
و گوهرهای فراوان دیگر…
سخن پایانی:
پر پیداست ماهی که با آمدنش این همه برکت به روح آدمها هدیه می کند، برای رفتنش بایستی مرثیه سرود!
ترجمه دعا از:
نرم افزار صحیفه سجادیه تبیان