#اختصاصی_خورنا_رامشیر در آسیب شناسی نبود فضای آموزشی مناسب در منطقه بانه مشراگه

مدرسه بانه؛ در انتظار بانی!

خورنا _ رامشیر

اول مهر مانند همه دانش آموزان دیگر آماده شده بود تا به مدرسه برود؛ لباس های فرم اتوکشیده، کیف و کفش نو، کتاب های جدید، همه چیز برق می زد اما؛ بانه مدرسه ندارد!

از یک هفته قبل با همسر و فرزندانش برای تهیه کیف و کفش و لباس فرم و کتاب و دفتر بچه ها مرتب در رفت و آمد بود؛ از بازار تا خیاط تا مغازه لوازم التحریر؛ می دید که همه مانند او در تکاپوی رساندن بچه ها به اول مهر و نشستن روی نیمکت هایشان هستند اما؛ بانه مدرسه ندارد!

چندین سال است در اینجا تدریس می کند. می گوید به هوای خدمت در این منطقه محروم و عشق به بچه هایی که در کنار او قد کشیدند و بزرگ شدند در اینجا مانده. از مدیر و مسئول و سرپرست و همه و همه قول کمک گرفته و امسال به این امید تابستان را سپری کرده تا بچه ها را در یک فضای مناسب سر کلاس درس ببیند، اول مهر است و دوباره به این منطقه آمده اما؛ بانه مدرسه ندارد!

بانه؛ منطقه ای واقع در شهر جدید مشراگه با مردمانی صبور و خو گرفته با رنج و محرومیت؛ دو اتاقک کانکسی بدون در و پنجره، بدون میز و نیمکت های معمولی و بدون وسایل اولیه سرمایشی و گرمایشی، همه بضاعتی ست که سال ها در این منطقه محروم تحت عنوان مدرسه در اختیار مجموعه معلمان و متعلمان آن قرار داده شده است. عاقبت و پس از سال ها اعتراض اهالی نسبت به نبود فضای مناسب آموزشی در این منطقه، مسئولان به تکاپو افتادند تا با تمرکز بودجه ای بر قطعه زمینی در حاشیه بانه، امیدها برای خاتمه دادن به این معضل را قوت ببخشد. امیدی که خود سبب ساز معضلات دیگری شد؛

بانه چندسالی ست که تنها بصورت بالقوه صاحب ساختمان مدرسه است. ساختمانی که روزها، ماه ها و سال ها پس از آغاز ساخت، امروزه به بنایی تبدیل شده که کودکان جهت گذران اوقات فراغت خود به شکستن شیشه ها و بازی در کلاس های نیمه کاره آن روی آورده اند!

با آن که هر ساله در پایان فصل تابستان زمزمه اتمام ساخت و ساز در مدرسه بانه قوت می گیرد، اهالی را با ذوقی زایدالوصف به انتظار اول مهر می نشاند اما با آمدن پائیز، باد سرد وعده و وعیدها، این زمزمه ها را با خود می برد و کمی آنطرف تر به رودخانه کم رمق شهر می ریزد!

از حاشیه منطقه بانه که عبور می کنی، درست همانجا که پیکر خسته ساختمان مدرسه بر تپه مانندی تکیه داده، مناظر جالب توجهی می بینی: فلرهای نفتی که با شور و نشاطی زایدالوصف تمام آنچه از دود در سر دارند به سمت شهر گسیل می دارند؛ از سوی دیگر لوله های نفتی که منظره پنجره کلاس های مدرسه را به آغوش کشیده اند و آن طرف ها صدای سنگ شکن هایی که…؛ با آن که آسمان و زمین بانه در تسخیر نفت، این ثروت خدادادی ست اما این منطقه هنوز؛ مدرسه ندارد!

امروز اول مهر، آغاز سال تحصیلی جدید در سراسر کشور بود. آغازی که برای دانش آموزان منطقه بانه با تلخی هر چه تمام رقم خورد. منطقه بانه واقع در شهر جدید مشراگه دارای ظرفیت های فراوان نفتی ست. از آنجا که طبق مصوبه دولت در هیچکدام از مناطق نفتی نباید کانکس _ مدرسه ای دایر باشد وجود اینگونه فضاهای آموزشی که دانش آموزان و اولیا را دچار یاس و نومیدی کرده است هیچ توجیهی ندارد. از سوی دیگر چندی پیش افتتاح ۶باب مدرسه در روستاهای توابع مشراگه که بساط مدارس کانکسی را در آن ها بر می چید، مردم این منطقه را به اهتمام مضاعف مسئولان نسبت به حل معضل نبود مدرسه در بانه امیدوار ساخت. امیدی که انتظار می رود به گونه ای شایسته تحقق یابد.