خورنا -گروه سیاسی: در روزهای گذشته خبری روی تلکس خبرگزاری ها منتشر شد که نشان می داد نمایندگان خوزستانی مجلس شورای اسلامی در نامه ای به مردم ، با اعتراض به نحوه سفر رئیس جمهور به این استان گلایه ها و مواردی را مطرح کرده اند. به نظر می رسد موارد زیر از جمله مواردی است که آگاهانه یا نا آگاهانه از چشم نویسندگان نامه و امضا کنندگان آن مغفول مانده است.
۱- گزارش به مردم حرکتی شایسته و جز وظایف قانونی یک نماینده است. منتها نامه سرگشاده نوشتن و در آن طعنه زدن به افراد دیگر در شان و جایگاه یک نماینده نیست. هنوز چند وقتی از اعلام حمایت همه جانبه نمایندگان از استاندار و شعف بی نهایت آنها از انتخاب یک گزینه بومی نگذشته که وی و همکارانش را متهم به ضعف برنامه ریزی می کنند. با کدام منطقی وقتی هنوز دم خروس پیداست، قسمتان را باور کنیم؟
۲- اولین سفر استانی دکتر روحانی به استان خوزستان بوده و کیست که نداند رئیس جمهور برخلاف دولت قبلی که همه چیز را به شوخی و دورهمی جمع می کردند به شدت پیگیر مسائل مربوط به این استان است. خوب است هنوز یادمان نرفته که گرد و خاک را منبع برکت می دانستند و برای بهره برداری نفتی هورالعظیم را خشک کرده اند. ما مردمی با حافظه تاریخی ضعیف هستیم اما دردهایمان را چنان که به عمق جان برسند حاشا نخواهیم کرد.
۳-نامه ای در این سطح که اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان استان آن را امضا کردند مشحون از خط خوردگی است و انگاری یک تایپیست در دستگاه عظیم و طویل مجلس شورای اسلامی نبوده است. مساله از دو حالت خارج نیست یا این نمایندگان نامه را نخوانده امضا کردند و یا بر غلط بودن کلمه “عظم ” ملی و موارد نگارشی دیگر  آگاهی نداشته اند که در هر دو مورد عملی ناصواب رخ داده است.
۴- نامه خطاب به مردم است یا رئیس جمهور؟ اگر خطاب به مردم است، پس در خواست بند پایانی آن از رئیس جمهور چیست و اگر خطاب به رئیس جمهور است باید در قالب یک نامه اداری مطرح شده و رونوشت آن به دفاتر شهرستانی ارتباطات مردمی نماینده جهت اطلاع مردم ارسال می شد. پس اجازه دهید در این مورد مقصود نهایی نمایندگان از نگارش این نامه را ندانیم.
۵- بسیاری از امضا کنندگان این نامه نمایندگان تازه وارد به مجلس هستند و بدیهی است ممکن است هنوز به پیچ و خم مناسبات اداری اعتراض به رئیس جمهور آشنا نباشند. ولی به هر صورت هم اکنون نماینده مردم اند و قابل احترام. منتها این نمایندگان نباید اجازه دهند که مردم دوباره تلخی های ردصلاحیت را مرور کنند و از اینکه نماینده های استانشان را از همانهایی بدانند که رد صلاحیت شدند حقیقتا باید ترسید. اکنون نمایندگان همین امضا کنندگان نامه اند و گوی و میدان برایشان به وفور مهیاست.
با مجموعه این نکات، به نظر می رسد نامه فوق شتابزده و بدون تامل نوشته شده و این مسئله باید در نامه های بعدی نمایندگان لحاظ گردد تا خدای ناکرده متهم به ناآگاهی سیاسی نگردند و شائبه تبلیغاتی بودن و مصرف انتخاباتی داشتن از میان برود.