مصاحبه ی اختصاصی با نایب رئیس شورای اسلامی شهر هندیجان

خورنا -دکتر عباد نسب در مصاحبه اختصاصی خود با آقای حکیمی خبرنگار ما در خصوص مشکلات شهرستان هندیجان مطالب زیر را ایراد نمودند :

۱- در خصوص مشکلات شهرداری شهرستان هندیجان باید بگوییم که یکی از مشکلات عمده شهرداری شهرستان هندیجان فقدان شبکه فاضلاب شهری و دفع فاضلاب از طریق مجاری آب های سطحی است که این امر به کرات باعث انسداد این مجاری شده و پاکسازی مستمر این مجاری و جویها و جداول ،مشکلات عدیده ای را برای شهرداری ایجاد کرده و بیشتر توان و وقت کارگران خدمات شهری و امکانات اندک شهرداری ،صرف برطرف کردن این مشکل شده است و همین امر ممکن است باعث شود که شهرداری در جاهای دیگر به دلیل کمبود بودجه و امکانات نتواند وظایف خود را به نحو احسن انجام داده و این امر بعضا نارضایتی شهروندان و مسؤولین شهروی و اعضای محترم شورای شهر را در پی داشته باشد .لازم به ذکر است که مسؤولین اداره آب و فاضلات علت عدم احداث و راه اندازی شبکه دفع فاضلاب را نبود بودجه کافی بیان می کنند.

دکتر عباد نسب افزودند که وضعیت شهرداری هندیجان به گونه ایست که کارگران هشت ماه حقوق معوقه خود را دریافت نکرده اند و بدهی شهرداری هندیجان تنها به اداره تامین اجتماعی بالغ بر ۱۵میلیارد ریال است تا جاییکه دفترچه های درمانی کارکنان شهرداری تا همین چند روز اخیر تمدید نمی شد و کارکنان برای درمان و مداوای خود با مشکل مواجه بودند .
وی افزود:
که بر اساس گفته مسؤولان واحدهای خدمات و عمرانی، شهرداری برای عملکرد بهتر در این دو واحد به نیروی و امکانات بیشتری نیاز دارد تا جایی که کارهای خدمات تقریبا با ۴۰ نیرو انجام می شود لذا این چهل کارگر مجبورند که در روزهای تعطیل هم کار کنند و در برخی از روزها باید دو شیفت مثلا شیفت شب و عصر مشغول به کار باشند و این امر باعث می شود که این کارگران و مسؤول واحدشان فرصت کافی برای بودن با خانواده و رسیدگی به آنها و شرکت در مراسمات مذهبی و اجتماعی را نداشته باشند.

۲- در خصوص مشکلات صیادان ماهیگیر هم باید بگوییم که بیشتر صیادان که با قایق به صید ماهی و میگو می روند با وجود اینکه عوارضات خود را به فرمانداری می پردازند در بسیاری از مواقع موتورهای قایقشان توقیف شده یا اینکه مجوز خروج از خور به آنها داده نمی شود علاوه براین صاحبان قایق ها هم می بایست ماهیانه مبلغ دویست هزار تومان بابت بیمه خود به عنوان کارفرما پرداخت نموده و علاوه بر عوارضات، هزینه سوخت و دیگر لوازمات صید و صیادی، ماهیانه تقریبا بیش از یک میلیون و پانصد هزار تومان است و در بیشتر ماههای سال خرج ماهیگیران بیشتر از دخلشان است .لذا جا دارد که مسؤولین استانی و کشوری فکری به حال مشکلات این عزیزان کنند یا لا اقل دیگر مزاحمتی برای این عزیزان رنج دیده سختکوش کم توقع ایجاد نتمایند.

بنده خودم شخصا با مدیر کل محترم تامین اجتماعی استان خوزستان در خصوص سنگینی پرداخت ماهیانه دویست هزار تومان حق بیمه برای صاحبان قایق های ماهیگیری که میانگین درامد ماهیانه آنها بعضا کمتر از هشتصد هزار تومان است صحبت کردم و ایشان فرمودند که این قانون کلی است و از تهران به ما ابلاغ شده و ما نمی توانیم آنرا تغییر بدهم .بنده می پرسم آیا این انصاف است که یک صیاد ساده که درآمد ماهیانه اش کمتر از هشتصد هزار تومان است ،ماهیانه دویست هزار تومان به بیمه تامین اجتماعی پرداخت کند ؟

جا دارد که نمایندگان مجلس و مسؤولین کشوری کمی هم به فکر این بیچارگان باشند .هدف از تاسیس نظام جمهوری اسلامی و همچنین مهمترین دغدغه مقام معظم رهبری ،اهمیت دادن به وضیت معیشت محرومان و مستضعفان جامعه است و رسیدگی به امور این عزیزان و در اولویت قرار دادن آن است چرا که همین مردم محروم هستند که سرمایه های نظام به حساب می آیند و در موقعیت های حساس از نظام اسلامی و کشور خود دفاع می کنند.

۳- وضعیت کشاورزان عزیز نیز – که به قول پیامبر گرامی اسلام گنجهای مردمان هستند -همانند صیادان چندان مناسب نیست و گرانی بذر و کود و ادوات زراعی و مهمتر از همه کم آب شدن و یا بهتر بگوییم بی آب شدن رودخانه هندیجان در بیشتر ایام سال به دلیل احداث سد در بالا دست رودخانه زیانهایی بسیاری را به کشاورزان زده است.تا جایی که بسیاری از کشاورزان با سابقه دست از کشت و زرع کشیده اند و بعضا بالاجبار به کارهای کاذب روی آورده اند.

دکتر عبادی نسب افزودند که شهرستان هندیجان در امتداد رودخانه، بیش از سی هزار هکتار زمین قابل کشت و حاصلخیز داشته است که تا چند سال قبل یعنی قبل از احداث سدهای بالا دست ،این زمین ها بعد از سر زیز شده رودخانه هر سال به وسیله رسوبات رودخانه حاصلخیزتر می شده و اهالی این شهرستان در سالهای نه چندان دور به برکت داشتن رودخانه ی پر آب و خاک حاصلخیز خود در یک سال ،چهار فصل کشت و زراعت داشته و محصولات خود را به مناطق مختلف ایران اسلامی و کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر می کردند و هزاران هکتار زمین میان هندیجان و بندر ماهشهر سرشار از گیاهان مختلف و مرتع مناسبی برای دامداران بود اما متاسفانه چند سالی است که به دلیل احداث سد و سرریز نشدن رودخانه زهره ،هزاران هکتار از زمینهای زراعی و مراتع تبدیل به شوره زار یا بیان لم یزرع شده و محصولی جز گر و خاک و غبار برای اهالی منطقه و استان و استانهای همجوار ندارد و کشاورزان فقط می توانند در یک فصل از سال آن هم در بخشهای محدودی از زمینهای زراعی که تا کنون قابل کشت مانده اند یک یا دو محصول بکارند.منابع طبیعی شهرستان هم مزید بر علت شده و بر بیشتر زمینهای قابل کشت دست گذاشته و مانع از این می شود که کشاورزان در زمینهایی که آبا و اجدادشان در آن کشت و زرع داشته اند کشاورزی کنند و اگر کسی چنین کاری را انجام دهد دادگاهی و محکوم می شود. آیا بهتر نبود که به جای احداث نابجای سد و تخریب طبیعت و اکوسیستم منطقه در کنار ساحل دریا آب شیرین کن تاسیس می شد و سپس آب آن توسطه لوله به مناطقی که به آب نیاز دارند پمپاز می شد؟

آیا هزینه نصب و راه اندازی آب شیرین کن بیشتر از زیانی است که به طبیعت و کشاوزان و دامداران تحمیل می شود؟

جا دارد که دوستداران طبیعت و مسؤولین کشوری و استانی فکری به حال کشاورزان بیچاره و دامداران و رودخانه و طبیعت رو به احتضار هندیجان و خوزستان بکنند.