خورنا- رضا معتمد: در اواخر سال ۹۳ در حالیکه شاهد پیشرفت گفتگوهای هسته ای در راستای گشایش وضعیت اقتصادی مردم بودیم ، موضوع اقتصاد مقاومتی از سوی مقام معظم رهبری مطرح گردید. موضوعی که قبلا هم از سوی برخی دولتمردان مورد توجه بوده ولی امروزه تبدیل به یک حربه سیاسیِ دلواپسان برای تخریب دولت فعلی شده است .

اگر مروری بر عملکرد دولت های بعد از انقلاب داشته باشیم در راستای این هدف می توان به سیاست های دوران جنگ تحمیلی در دوره نخست وزیری مهندس میرحسین موسوی اشاره کرد که در آن برهه یکی از  روش های اقتصاد مقاومتی برای جلوگیری از تورم ، توزیع کالا و مواد غذایی در بین مردم و همینطور دادن سکه های طلا بعنوان عیدی به کارمندان دولتی به جای پول نقد ، برای تنظیم بازار بود تا بخشی از اقتصاد آسیب پذیر ناشی از جنگ ، بتواند مقاومت کند .

در دوران سازندگی به ریاست آقای هاشمی ، سد ها و نیروگاههای زیادی در کشور احداث گردید و کارهای زیربنایی فراوانی علاوه بر مشکلات داخلی و خارجی ناشی از جنگ انجام شد  تا کشور ما برای تامین انرژی  به کشورهای دیگر محتاج نشود و زمینه لازم برای توسعه کشاورزی و تولید محصولات در داخل فراهم شود . این اقدامات نیز  باعث شد هزینه های تحمیلی به مملکت کاهش یافته و اقتصاد ما با مقاومت بیشتری در راه رسیدن به تعادل مسیرش را ادامه دهد
در دوران اصلاحات ، خودِ موضوع اقتصاد مقاومتی در قالب عدم وابستگی به نفت و تقویت صنایع و تولید داخلی از طرف دولتمردان مورد توجه ویژه قرار گرفت که در این مسیر شاهد پیشرفت های کاملا محسوسی در اقتصاد غیر نفتی بودیم . این در حالی بود که افراد موسوم به دلواپس که امروزه به عنوان یک گروه شناخته شده تثبیت شده اند ، در آن دوره چوب در دست ، با چرخ فرهنگی کشور سرو کله می زدند و در راه رسیدن به مقاصد خود کوچکترین توجهی به موضوعات اقتصادی نداشتند.

دولت نهم و دهم شعارهای فراوانی در جهت تولید ملی و عدم وابستگی یا به عبارتی دیگر اقتصاد مقاومتی سر داد ولی برخلاف گفتارشان وابستگی شدیدی به برخی کشور ها مثل چین ایجاد کردند و کالاهایی از قبیل انواع اسباب بازی ، پوشاک ، مواد غذایی و حتی مهر و تسبیح گرفته تا قطعات سنگین صنایع وارد کردند و از واردات کارگران چینی برای ساخت آزاد راه تهران_ شمال ، مملکت را بی نصیب نگذاشتند . این درحالی بود که بیکاری در سطح کشور به اوج خود رسیده بود.
اقتصاد مقاومتی موضوعی است که در گذشته بوده در حال حاضر وجود دارد و در آینده هم خواهد بود و موضوع تازه ای نیست . شاید تفاسیر زیادی از آن ، بسته به نیات شوم دلواپسان مطرح شود و یا برای آن طراحی شود  ولی بطور کلی هدفی که در دل آن نهفته است افزایش تولید داخلی و عدم وابستگی در شرایط سخت و بحرانی به کشور های دیگر است .
به طور طبیعی وقتی یک فرد یا گروهی در زندگی اجتماعی در تنگنا قرار گیرد سعی می کند تا در مقابل فشارهای تحمیل شده مقاومت کند و آن شرایط را تغییر دهد .ما این تنگناها را تجربه کرده ایم و امروزه از طریق موفقیت های حاصل از برجام شرایط در حال تغییر است و این بدان معناست که ما باید از لاک دفاعی خارج شده و اقتصادی هجومی بسازیم چرا که بهترین دفاع ، حمله ست و این توسعه اقتصادی ست که می تواند به اقتصاد مقاومتی کمک کند ….بنابراین اگر واقعا دلسوز مملکت ، اقتصاد و معیشت مردم هستیم بیاییم به سیاست های دولت کمک کنیم تا زمینه های توسعه اقتصادی را فراهم نماید نه اینکه دست و پای دولت را ببندیم تا کاری از پیش نرود و بعد دلواپسانه و ظالمانه انگشتمان را در چشم دولت فرو کنیم.