یادداشتی بر وبلاگ های شخصی هفتکل: شگفتا که چرا بعضی قلم بدستها خارج از چارچوب موضوع قلمفرسایی میکنند!؟

خورنا – محمد مرادی جاوید، از کارگردان های معروف صدا و سیمای استان خوزستان و بزرگ شدگان کوی شهدا (طوفشیرین) شهرستان هفتکل یادداشتی جهت وبلاگ نویسان و قلم بدستان شهرستان هفتکل ارسال به این خبرگزاری ارسال کرده است.

 

 

به گزارش خورنا به نقل از خبرگزاری ندای هفتکل، متن این یادداشت به شرح ذیل می باشد:

 

پیشگفتار:
تلاش برای راه اندازی سایت، ایجاد پایگاه اطلاع رسانی و ساختن وبلاگ شخصی ایده خوب و به واقع اقدام مثبت وتاثیر گذاری است و در این رابطه هرگونه راهنمایی و حمایت فکری ا ز جانب دیگران به فعالان این کوششِ امری پسند یده و ثمربخش خواهد بود.

 

 

با این شرط که نویسنده به بهانه مالکیت پایگاه، خود را مجاز به نوشتن مطالبی مغایر با شئونات افراد نداند و به تحقیر شخصیت آنها نپردازد و بعلاوه ، مواردی از خصوصیات مردم را که ذکرشان غیر لازم است رسانه ای نکند.

 

بدیهی است که اعتماد سازی ، جلب مخاطب ، راستی ، انصاف و نفی غرض ورزی از جمله عوامل مهم و موثری هستند که نویسنده با لحاظ کردن آنها میتواند به اهداف روشن و ارزشمندی نائل شود و صمیمیت را از روح مطالبش به روح مخاطبانش انتقال دهد.

 
نـگـــاه:
در خصوص برخی وبلاگهای شخصی که در ظاهر با رویکرد خاطره نگاری اداره میشوند، ذکر چند نکته لازم به نظر میرسد.

 

نخست اینکه این رویکرد بایستی هدفمند، اصولی و روشمند باشد و افضل تر از هر هدف شخصی، مطالب واقعی و سودمندی را برای همگان در نظر بگیرد.

 

بنابراین اگر نویسنده با چنین منظوری بخواهد آنرا عملی کند باید با موئلفه های حرفه ای آن آشنایی نسبی داشته باشد تا بتواند بدرستی به این هدف دست یابد.

 

با عدول از این قواعد، نویسنده نمیتواند ادعا کند که تلاشش بجز روایت کردن پاره ای مطالب سطحی یا دلنوشته های ساده شخصی، ارمغان چشمگیری از مقولات فرهنگی / ادبی برای مخاطبانش بدست میدهد.

 

دوم: به هیچوجه شایسته نیست نویسنده – خود را تمام و کمال زبان گویای مردمی بداند که درباره آنها با رضایت یا بدون رضایتشان – خاطره نگاری می کند؛ چنین تصٌوری بی تردید ادعایی جسارت آمیز است. بویژه وقتی که مطالب با برداشت شخصی همراه باشد.

 

در این یادداشت بی آنکه قصد تخطئه ً کار نویسنده ای در میان باشد، به برخی لغزشهای موجود در کلیات مطالب اشاره میشود.

 

عکس - خبرگزاری ندای هفتکلباری پسندیده اینست که نویسنده بجای درج مطالب  غیر واقعی از چگونگی روند زندگی گذشته مردم و نفوذ به لایه های درونی و رازهای مگوی آنها به روح کلی اثر و کارکرد مفید و سازندهً محتویات و نیز به کیفیت نوشته ها از حیث ساختار ادبی آنها بیندیشد و به کارکرد واژه ها، لحن و دستور زبان دقت کند و در نگارش مطالب شیوه ً نثرنویسی و گزارش نویسی ژورنالیستی رایج را بکارگیرد تا نوشته ها از اشتباه رنج نبرند. نوشته هایی که گاه ممکن است فقط حاوی مطالب مبالغه آمیز و سطحی باشند.

 

نگا رشِ ابتدایی برای سطوح بالاتر یا خوانندگان حرفه ای فاقد جذابیت است. نویسنده باید با تسلط بر سبک ادبیات نوشتاری با نگاهی بی طرفانه به نقل مطالب بپردازد و شرح وقایع را از زاویه دید و پندار شخصی یا استنباط خویش ازشخصیت ها و اعمال آنها ارائه ندهد و از سویی در بیان امور معمول شخصی منتسب به خود غلو نکند و آنها را با بزرگنمایی و روایت های اغراق آمیز پر رنگ جلوه ندهد.

 

نقل رویدادهای گذشته به شرطی برای همگان خاطره محسوب میشود که قاطبه افراد خودشان شاهد ماجرا بوده و در مورد جزییات و درستی آنها مطلع بوده باشند و هر از گاهی در مجالس و محافل عمومی آنها را به زبان آورند؛ نوشتن در باره چیزی که در محدوده یک خانواده پیش آمده است ، مصداق خاطره “همگانی” ندارد.
نویسنده حرفه ای باید در کمال راستی و درستی در نقل خاطرات واقعی گذشته افراد چیزی از قلمش نیندازد. البته رعایت حفظ حرمت انسانیِ  تک تک افراد نباید فراموش بشود.

 

نویسنده باید به پاس حرمت  قلم اما نتدار مسائل افراد و راز دار حریم خصوصی آنها باشد و درباره آدمهایی که بهر دلیل شخصی به آنها علاقه ای ندارد نسبت ناروا ندهد و کنایه نثارشان نکند.

 

شوربختانه اما برخلاف انتظار مشاهده شده که صاحبِ قلمِِ قدری از اصول  اولیه حرفه نویسندگی فراتر رفته و بدون در نظر گرفتن روحیات و مصالح شخصی افراد، خود را در مقام وکیل تام الاختیار، مجاز فرض کرده و به نقل  روایت از ظن خود پرداخته است.

 

یک نویسنده متعهد، راستین و قدرتمند همواره با درایت و حفظ حرمت افراد در تشخیص و انتخاب آنچه از ذهنش میگذرد حرفه ای عمل می کند و از عنصر منیٌت دوری و ازغور کردن در اسرار مردم پرهیز کرده و هر نظر و انتقادی را در نوشته هایش منعکس می نماید و همانطور که برای خود نمی خواهد مسائل خصوصی دیگران را به بهانه اطلاع رسانی برملا نمی کند.

 

مواردی چند دیده شده که خود شیفتگی ویژگی قابل توجه نوشته ها است؛  نویسنده ممکن است نخواهد از فرد خاص یا افرای که خوشش نمی آید چیزی در وبلاگش بنویسد. بسیار خوب او مختار است اما مجاز هم نیست هر چیز غیر مربوط به همان اشخاص را رسانه ای کند، زیرا با روح تعهد در کار نویسندگی مغایرت دارد.

 

شگفتا که چرا بعضی قلم بدستها خارج از چارچوب موضوع قلمفرسایی میکنند!؟ و یا چرا موضوعات انحرافی را در نوشته هایشان می گنجانند!؟ رفتار و اعمال پسندیده مردم نیز از مواردی هستند که قابلیت پرداخته شدن دارند.

 

پرداختن یک تنه به کمالات خویش و اطرافیان نزدیک بخود و از سویی کنایه زدن و تحقیر نمودن دیگران و کم اثر جلوه دادن نقش آنها مشکل و آفتی است اساسی که خداکند به بهانه خاطره نگاری در وبلاگ ها بروز نکند.

 

توضیح دادن درباره داشته های معمولی یک منطقه، اندک جاذبه ای برای کسی ندارد، حال آنکه یک نویسنده متبحر و خلاق میتواند ساده ترین خاطرات را در قالب داستان برای خوانند گانش پرجذبه ارائه دهد و نا م بردن از مکان هایی که وجودشان در هر منطقه ای طبیعی و معمولی ا ست، بدون دارا بودن خاطره  مشخصی جذابیتی برای خواننده ندارد، آنهم اگر از نگارش ادبی و نکات گرامری درست بی بهره باشد و یا در هر جمله اش چند بار از فعل تکراری استفاده شود و اشتباهات پرشمار دیگری از این قبیل.
امیدوارم غفلت هایی که در نگارش کلی رسانه ها صورت می گیرد ناشی از چرخش سهوی قلم و ضعف در لحن و بیان باشد وگرنه علت اساسی چنین پدیده “خاطر پریشی در قلمفرسایی” راباید از طریق آسیب شناسی نگاه شخصیت نویسندگان به پیرامون خود پی جویی کرد.

 

 

با طرح مواردی که ذکرشد به هیچوجه قصدی بر نادیده گرفتن کار پر زحمت و یا زیر سوال بردن یکسره نوشته های کسی نیست. با اینحال نقد برخی مطالب که دلایل خاصی برای اشاره کردنشان بود، انگیزه نگارش این یادداشت را بوجود آورد.

 

 

با آرزوی موفقیت

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *