گذری بر جاذبه‌های طبیعی شهرستان دزفول/ خوزستانی ها در نوروز از استان خود غافل نشوند
خورنا دزفول با داشتن جاذبه‌های طبیعی و گردشگری فراوانی که دارد همه ساله میزبان هزاران مسافر نوروزی است.
به گزارش خورنا از فارس، رودخانه دز از رشته کوه‌های زاگرس سرچشمه می‌گیرد و از شمال دزفول به جنوب این شهر سرازیر میشود، بر روی این رودخانه سد دز و سد تنظیمی دزفول ساخته شده است.
در مسیر عبور رودخانه دز از شهرستان دزفول، پارک‌های ساحلی زیبایی ایجاد شده که تفریحگاه ساحلی دز (علی کله) و پارک‌های ساحلی رعنا، دووه، ولیعصر و علی مالک از جمله این اماکن بوده و فضاهای زیبایی را ایجاد کرده‌اند که در فصل بهار و تعطیلات نوروز میزبان هزاران گردشگر از نقاط مختلف کشور هستند.
*ساحل دز
شهرداری دزفول در ساحل دز، نشیمن‌گاه‌هایی مجهز به سایبان برای گردشگران ایجاد کرده و علاوه بر آن امکاناتی چون نمازخانه، وسایل بازی کودکان، فضای سبز پیرامون رودخانه و نزدیکی به شهر موجب شده است که مسافران زیادی از شهرهای جنوبی استان و گاه از استان‌های مجاور، ساحل رودخانه دز را برای تعطیلات آخر هفته انتخاب کنند.
گذران لحظه‌هایی در خنکای ساحل رودخانه، قایق سواری، شنا و ورزش‌های روی آب، از تفریحات تابستانی و بهاری در شهرستان دزفول محسوب می‌شوند.
آسیاب‌های آبی که در بخش‌هایی از این رودخانه دیده می‌شوند با توجه به قدمت و نوع ساخت، بخشی از جاذبه‌های تاریخی این منطقه به شمار می‌آیند؛ بر اساس اظهارنظر شرق‌شناسان قدمت تعدادی از این آسیاب‌ها به دوره ساسانیان می‌رسد.
در قسمتی از دیواره‌های صخره مانند ساحل رودخانه، حفره‌های غار مانندی وجود دارد که استراحتگاه‌هایی مناسب برای گردشگران در ساعات گرم روز هستند و به شکل تفریحگاه‌هایی اختصاصی در فصول بهار و تابستان مورد استفاده قرار می‌دهند.
مجموعه‌های تفریحی ساحل رود دز و استقبال گردشگران از این مناطق، ظرفیت‌های خوبی را برای سرمایه گذاری ایجاد کرده است. تاسیس هتل، رستوران، شهربازی، ورزش‌های آبی و امکانات تفریحی دیگر در کنار رودخانه دز، فرصت‌هایی است که باید در سطح کشور معرفی شوند تا زمینه رونق اقتصادی منطقه نیز فراهم شود.
در فصل تابستان، رودخانه دز هر مسافر خسته و گرمازده‌ای را به وسوسه می‌اندازد تا خود را در خنکای آب رها سازد و خستگی را از تن دور کند، هر چند که کارشناسان محلی، در بخش‌هایی از این رودخانه به دلایل ایمنی، شنا را ممنوع کرده‌اند اما با همت شهرداری دزفول، بخش‌هایی که در مجاورت پارک‌ها قرار دارند برای شنایی ایمن آماده سازی شده‌اند.
حضور نیروهای امداد و نجات غریق و نصب تابلوهای هشدار دهنده در ساحل رودخانه دز، از اقداماتی است که برای حفظ امنیت گردشگران انجام شده است.
با این توصیفات، سفر به دزفول با داشتن جاذبه‌های طبیعی و گردشگری فراوانی از جمله پل تاریخی ساسانی، خانه قلمبر، آبشار شوی و ساحل زیبای رودخانه دز و منطقه توریستی علی کله، روستای زیبای لیوس و مناطق دیدنی بسیاری دیگر در تعطیلات نوروز هم خاطراتی شیرین و ماندگار را برای مسافران نوروزی رقم خواهد زد.
*خانه قلمبر
خانه در محله میان دره دزفول که قدمت آن به ۲۰۰ سال می‌رسد که به شماره ۷۹۲۲ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده و متعلق به خاندان قلمبر و قلمبر دزفولی است، این خانه که به چهار بخش تقسیم میشود دارای چهار راهروی بزرگ است، کفپوش این خانه از سنگ مرمر است و همچنین سقف‌های آن با شیشه‌های رنگی تزئین شده است. این خانه هم اکنون جز میراث فرهنگی ایران است، این خانه که از آثار دوران قاجاریه است در پنجم بهمن ماه ۱۳۷۸ به عنوان اثر ملی ثبت شد.
*روستای سنگی لیوس
روستاى لیوس در ۷۳ کیلومترى شمال شهرستان دزفول در بخش سردشت واقع شده است، با وجود گذشت سالیان زیاد از عمر این روستاى تاریخى، در بافت کهن آن، هنوز نحوه معیشت، فرهنگ و سنن، گویش، آداب و رسوم و برپایى مراسم مختلف به شیوه کاملاً سنتى است. این روستا داراى یک سبک خاص معمارى است به نحوی که از تمام بخش‌هاى موجود در یک ساختمان استفاده بهینه میشود.
*پل تاریخی ساسانی
پل ساسانی (قدیم) دزفول مهمترین اثر تاریخی این شهر است، این پل که دو منطقه شرقی و غربی را به هم وصل می‌کند و یکی از راه‌های رابط منطقه جندی شاپور و سرزمین بین النهرین بوده که به دستور شاپور اول ساسانی پس از پیروزی بر روم و با بکارگیری اسرای رومی در سال ۲۶۳ میلادی ساخته شد، این پل با گذشت نزدیک به ۱۸ قرن همچنان پابرجاست و به عنوان یکی از قدیمی‌ترین پل‌های استوار جهان شناخته میشود.
*آبشار شوی
آبشار شوی، پس از بیرون آمدن غار، از گردنه‌ای بلند به پایین سرازیر میشود، ارتفاع آبشار ۱۰۰ متر و عرض آن ۴۰ متر است، آب آن پس از عبور از کوه‌ها و دره‌ها، به رود دز به شهر زیبای دزفول در استان خوزستان می‌ریزد. پوشش گیاهی اطراف این آبشار، تشکیل شده از درختانی مانند بید، انجیر، مو، زبان‌گنجشگ، افرا، کیکم و بلوط است. در زیر آبشار و بر روی دیواره‌های آن گیاه سیاه وشان و سایر گیاهان آب دوست روییده است، در نزدیکی این آبشار، آبشار بزرگ دیگری وجود دارد که گاه از آن به آبشار دوم شوی یاد میشود. این منطقه زیستگاه غنی از جمله حیات وحش چون کل بز، پلنگ، خرس و سمندر ایرانی بوده و پوشیده از درختان زاگرس از جمله بلوط است. برای رسیدن به آبشار شوی دو مسیر وجود دارد: مسیر اول از سمت منطقه شهیون دزفول و بعد از گذر از روستای صالح آباد و پیر چل است.
*موزه مردم شناسی حمام کرناسیان
قدمت حمام کرناسیان دزفول به دوره زندیه برمی‌گردد، این حمام در شمالی‌ترین بخش بافت کهن دزفول (محله کرناسیان) قرار گرفته است، این محله در ابتدا محل زندگی عشایر کوه‌های کرناس (در شمال دزفول) بوده است. این حمام افزون بر کرناسیان به نام‌های حمام نور و حمام حاج نصیر نیز شناخته شده و معمار این حمام، استاد معزی بوده و در سال ۱۳۸۵ به موزه مردم شناسی دزفول بدل شد. در فضاهای گوناگون حمام جلوه‌های گوناگونی از زندگی سنتی مردم دژپل به نمایش گذاشته شده است.
———————————–
گزارش از محمدقاسم جوکار