اینجا خرمشهر، با وضو وارد شوید/ حسین محمدی فرد

فتح خرمشهر فتح خاک نیست، فتح ارزشهاى اسلامى است. خرمشهر شهر لاله هاى خونین است. خرمشهر را خدا آزاد کرد” . از بیانات رهبر کبیر انقلاب اسلامی، امام خمینى (قدس سره)

خورنا_ حسین محمدی فرد: در خیال خرمشهر که کنار کارون آرام نشسته بود، هیچ صدای خمپاره ای نبود. نخلستان هایش صدای چرخ های تانک را تا آن روز نشنیده بود، تا شهریور ماه ۵۹ که خرمشهر، خونین شهر شد. پس از گذشت روزهای تاریک و پر دود اسارت، در سوم خرداد ۱۳۶۱ شهر از اشغال در آمد. خرمشهر نخل های سوخته، نخل های بی سر…

اگر امروز در هر شهر و روستا به گلزار شهیدان گذر کنیم و تاریخ نقش بسته بر سنگرها را مرور کنیم، خواهیم دید که مجموعه شهیدان سوم خرداد ۱۳۶۰ الگویی کوچک از ملت مقاوم ایران است که چونان سپهری  پر ستاره می درخشد.

مسجد جامع خرمشهر، قلب شهر بود که می‌تپید و تا بود، مظهر ماندن و استقامت بود. مسجد جامع خرمشهر، مادری بود که فرزندان خویش را زیر بال و پر گرفته بود و در بی‌پناهی پناه داده بود و تا بود مظهر ماندن و استقامت بود و آنگاه نیز که خرمشهر به اشغال متجاوزان در‌آمد و مدافعان ناگزیر شدند که به آن سوی شط خرمشهر کوچ کنند، باز هم مسجد جامع، مظهر همه آن آرزوهایی بود که جز در بازپس‌گیری شهر برآورده نمی‌شد. مسجد جامع، همه خرمشهر بود.

خبر آزادی خرمشهر آن چنان شگفت‌آور بود که در سراسر میهن اسلامی ما مردم را به وجد آورد. با اعلام خبر فتح خرمشهر مردم ایران بسان خانواده‌ای بزرگ که فرزند از دست رفته خود را باز یافته است اشکهای شادی و شعف خود را نثار روح شهدای حماسه‌آفرین صحنه‌های شورانگیز این نبرد کردند.

امروز سالهای مدیدی است که از آن روزهای پر خطر و خاطره گذشته و شاید تنها خاطرات آن روزهای سخت اما شیرین به یادگار مانده باشد. روزها و شبهایی که هر کدام یادآور خاطرات بسیار شنیدنی از مقاومت، ایستادگی، پایمردی، ایثار و از خودگذشتگی مردان و زنان این سرزمین می باشد.

امروز دیگر خرمشهر برای ملت ایران تنها یک شهر نیست، بلکه تاریخ گویای پایداری، ایثار، مقاومت و جاودانگی انقلاب است. دشمنان انقلاب هنوز در حیرت و تعجب اند که واقعا خرمشهر چگونه توانست ۳۴ روز با اندک جوانان و با کمترین سلاح در مقابل سیل عظیم لشکریان متجاوز عراقی، سلاحهای بسیار پیشرفته، حمایت های بیگانگان اینگونه مقاومت کند و نیز چگونه توانست در سوم خرداد از میان همه پدافندهای دشمن آزاد شود، و این در حالی بود که صدام قبلا گفته بود «اگر ایرانیان خرمشهر را آزاد کنند کلید بصره  را به آنها تحویل خواهد داد”.

اما سوم خرداد آمد و بر نوزده ماه اشغال و اسارت خرمشهر پایان داد و اراده جمهورری اسلامی را بر متجاوزان بعثی تحمیل نمود. خرمشهر آزاد شد تا جنگ طلبان برای فرار و گریز از آتش افروزی جنگی که خود آن را آغاز نموده بودند راه قطعنامه را در پیش گیرند.

آری خرمشهر اولین شهری بود که مورد آماج کینه و عداوت آن بعثیان از خدا بیخبر قرار گرفت. شهر گلوله باران شد و همان روزهای اول هم بازار سیف و صفایش به قربانگاه مردم ساده و بی آلایش تبدیل گشت.

سنگفرشهای خیابانها و کوچه های خاکی اش پر از خون پاک و بی گناه مردان و زنان، پیران و جوانان، نوجوانان و کودکان و خردسالان گردید. بر خرمشهر روزهایی بسیار سخت گذشت. روزهایی پر از آتش و خون. هنوز هم صدای رگبار مسلسل ها، آرپی جی ها، خمپاره ها، چلچله ها و خمسه خمسه ها که آدمیان را همچنان برگهای پاییزی به زمین می ریخت در گوشمان زوزه می کشد و دلمان را به رنج می آورد، آنچنان که حتی «دا»  هم نمی تواند آن روزهای سخت و سنگین را خوب به تصویر کشد.

خرمشهر در طول تاریخ خود چهار بار اشغال شد که سه بار آن با اتکا به بیگانگان یا در برابر واگذاری بخشی از سرزمین ایران، به وطن بازگشت. اما در آخرین بار، بدون پشتیبانی بیگانگان و بدون واگذاری حتی یک وجب از خاک ایران، آزاد شد.

خرمشهر از بعد از ظهر ۳۱/۶/۱۳۵۹ زیر آتش سنگین ارتش عراق قرار  گرفت. یگان های دشمن در این منطقه تهاجم خود را از سه محور آغاز کردند: از جنوب ایستگاه حسینیه برای بستن جاده اهواز- خرمشهر و از سمت شمال و غرب خرمشهر برای دستیابی به دروازه شهر (پلیس راه).

دشمن با اجرای آتش سنگین و هجوم قوای زرهی به سمت خرمشهر و محاصره آن، طرح ریزی کرده بود که هماهنگ با برنامه اشغال سه روزه استان خوزستان، خرمشهر را نیز به اشغال در آورد ولی با مقاومت حماسی مدافعان خرمشهر نه تنها دشمن در اشغال خوزستان ناکام ماند، بلکه با تحمل خسارات و تلفات بسیار، بعد از ۳۴ روز جنگ و گریز، خرمشهر را تصرف کرد.

برای آزادسازی منطقه وسیع جنوب غربی اهواز، عملیات بیت المقدس از ۱۰/۲/۱۳۶۱ آغاز شد. آخرین مرحله این عملیات (مرحله چهارم) از ۱/۳/۱۳۶۱ شروع شد که منجر به آزادی خرمشهر در ۳/۳/۱۳۶۱ گردید.

در روزهای پایانی جنگ نیز ارتش عراق با انبوهی از لشکر های خود در ۳۱/۴/۱۳۶۷ با تهاجمی دیگر خود را به جاده اهواز- خرمشهر رساند و ۳۰ کیلومتر از این جاده را اشغال کرد. درحالی که خرمشهر در خطر محاصره و اشغال مجدد قرار گرفته بود، با پیام هشدار دهنده ی امام خمینی با حضور سپاه و انبوه نیروهای مردمی در این منطقه، طی سه روز درگیری و مقاومت دشمن عقب رانده شد.

عملیات پیروزمندانه بیت المقدس که منجر به آزادسازی خرمشهر پس از ۵۷۵ روز گردید، ضربه اساسی و تعیین کننده ای بر پیکر دشمن وارد ساخت و تمامی معادلات، باورها و ذهنیتهایی را که در مورد توانایی و قابلیتهای نظامی جمهوری اسلامی ایران وجود داشت، تغییر داد. بسیاری از کارشناسان نظامی و تحلیلگران رسانه های خارجی، در برابر «سرعت عمل» و «ویژگیهای عملیاتی» نیروهای ایرانی به هنگام فتح خرمشهر، غافلگیر، مبهوت و شگفت زده شدند.

اینجا خرمشهر است…با وضو وارد شوید.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *