خورنا: احمد جعفری چمازکتی در وبلاگ “مرد روستا” نوشت: هفته گذشته مسافر هواپیمای ایرباس۳۰۰ سری۶۰۰ شرکت هواپیمایی … به مقصد مشهد مقدس بودم. وقتی روی صندلی ام قرار گرفتم ، به قدری جا تنگ بود که توان جابجایی پاهایم را نداشتم.

از خانم مهماندار خواستم تا سرمهماندار را خبر کند. سرمهماندار آمد و با صبر و متانت به حرفهایم گوش داد. او گفت این هواپیما به تازگی از کمپانی سازنده وارد خط هوایی ایران شده و استدلال های من برای کم بودن فضای میان دو صندلی وارد نیست.

از او خواستم از روی نقشه داخلی تعداد صندلی هایbusiness class و economy class را برایم بگوید . او قبول کرد . رفت و زود برگشت. او گفت:‌ تعداد صندلی های بیزینس کلاس ۳۴ و اکونومی ۲۹۰ صندلی می باشد.

چند دقیقه ای به پرواز مانده بود. از سرمهماندار خواستم حضور داشته باشد و مکالمه من با همکارم در روزنامه را بشنود. در تماس با همکارم خواستم به سایت ایرباس برود و اطلاعات مربوط به تعداد صندلی های همین مدل هواپیما را برایم بگوید.

بر اساس اطلاعات مندرج در سایت، ایرباس۳۰۰ سری ۶۰۰ دارای ۲۸ صندلی در قسمت بیزینس و ۲۳۲ صندلی در بخش اکونومی است.

آقای وزیر! ‌ایرباس وطنی شده تعداد ۶۴ صندلی از مشابه خارجی و استاندارد خود اضافه دارد. چرا؟

آیا طراحان این نوع از هواپیماها نمی توانستند این تعداد صندلی را با توجه به محاسبات فنی و مهندسی به آن اضافه کنند؟

آیا تعداد ۶۴ صندلی اضافه شده بر اساس محاسبات فنی و مهندسی بوده یا فقط مباحثی چون سودجویی شرکت های هواپیمایی در آن دخیل است.

آقای نیکزاد! این گونه سودجویی ها که با جان مردم سروکار دارد، نباید از چتر نظارتی مجموعه شما خارج بماند. امنیت پرواز موضوعی نیست که بخواهید بی اعتنا از کنار آن بگذرید.