خورنا: ستاره‌شناسان به تازگی موفق به کشف وجود ترکیبات آلی با پیچیدگی دور از انتظار شدند که نشان می‌دهد ترکیبات پیچیده آلی می‌توانند در فضا و حتی در نبود گونه‌های حیاتی، ترکیب شده ‌باشند.

نتایج پژوهش دانشمندان که در مجله نیچر منتشر شده، نشان داده است که ترکیبات پیچیده آلی حوزه انحصاری حیات نبوده و می‌توانند به طور طبیعی توسط ستارگان ایجاد شوند.

براساس این تحقیقات، یک ماده آلی رایج در سراسر جهان از مخلوطی از ترکیبات حلقوی و زنجیر مانند برخوردار است. این ترکیبات به قدری پیچیده هستند که ساختارهای شیمیایی آنها مشابه ساختار ذغال سنگ و نفت است. از آن جا که ذغال سنگ و نفت از بقایای زندگی کهن هستند، این گونه ماده آلی به نظر می‌رسید که تنها از موجودات زنده به وجود بیاید. این در حالی است که طبق تحقیقات جدید ستاره‌شناسان، ترکیبات پیچیده آلی می‌توانند در فضا و حتی در زمان عدم وجود گونه‌های حیاتی، ترکیب شده ‌باشند.

این دانشمندان به بررسی رویدادهای حل‌نشده‌ای چون تابش‌های ماورای بنفش در ستارگان، فضای بین‌ستاره‌یی و کهکشانها پرداختند. این نشانه‌های طیفی به عنوان «ویژگی‌های ناشناخته انتشار مادون قرمز» شناخته شده‌اند.

طی دو قرن گذشته، پذیرفته‌ترین نظریه در مورد ریشه این نشانه‌ها این بوده که آنها از مولکول‌های آلی ساده ساخته شده از اتم‌های کربن و هیدروژن موسوم به مولکول‌های هیدروکربن چندحلقه‌یی آروماتیک نشأت می‌گیرند.

محققان با استفاده از رصدهای گرفته شده از رصدخانه مادون‌قرمز فضایی نشان دادند که طیف‌های نجومی از ویژگی‌هایی برخوردارند که با مولکول‌های هیدروکربن چندحلقه‌یی آروماتیک تعریف نمی‌شوند.

درعوض، آنها به معرفی نظریه‌ای پرداخته‌اند که طی آن مواد تولیدکننده این تابش‌های مادون‌قرمز از ساختارهای شیمیایی پیچیده‌تری برخوردارند.

آنها با بررسی طیف غبار ستاره‌یی شکل‌گرفته در ستارگان انفجاری موسوم به ابرنواختر به این نتیجه رسیده‌اند که ستارگان در دوره زمانی کوتاه چند هفته‌ای به تولید این ترکیبات پیچیده آلی می‌پردازند.

علاوه بر این حقیقت که ستارگان به تولید این ماده پیچیده آلی می‌پردازند، آنها همچنین این ماده را به فضای عمومی بین ‌ستاره‌یی پرتاب می‌کنند.

جالب اینکه این غبار آلی ستاره‌یی از لحاظ ساختاری با ترکیبات پیچیده آلی موجود در دنباله‌دارها شباهت داشته و دنباله‌دارها از منظومه شمسی اولیه باقی ‌مانده‌اند که این فرضیه را تقویت می‌کند که احتمالا ستاره‌ها به غنی سازی منظومه شمسی اولیه با ترکیبات آلی پرداخته‌اند.

زمین اولیه نیز با بمباران دنباله‌دارها روبرو بوده که ممکن است حاوی غبار آلی ستاره‌یی بوده باشند.