به گزارش خبرنگار مهر، این مراسم با شعار «با هم بکاریم هر انسان یک درخت» برگزار شد. ظهر روز گذشته کودکان به همراهی خانواده هایشان و حمایت نهالستان ربیع در اطراف مدرسه ای روستایی نهال کاشتند تا یادگاری سبز از این دستان مهربان در زمین ریشه بدواند.

یاران سبز

پس از درختکاری کودکان، شرکت کنندگان برای اجرای مراحل بعدی برنامه به جنگل «الزویر» کمی بالاتر از ملاثانی و پشت روستای «زویرچری» حرکت کردند.

در زویر ابتدا همه شرکت کنندگان اقدام به جمع آوری زباله های پراکنده در این منطقه کردند. زباله ها دانه به دانه با دستان نحیف و کوچک جمع آوری شدند. گروه تئاتری نیز برای سرگرمی کودکان نمایشی با موضوع محیط زیست اجرا کرد.

تئاتر جذاب و مفرحی که اجرا شد نامش «نشید الوادی» بود. در این نمایش به زبان تئاتر به کودکان آموخته شد که چگونه از محیط زیست خود حفاظت کنند.

پس از تمام شدن تئاتر، گروه موسیقی سنتی به نوازندگی عادل الحویزی و مسعود سخیراوی نیز به اجرای موسیقی پرداختند. پس از موسیقی نوبت به مسابقه طناب کشی کودکان رسید که با شور و شوق کودکان مواجه شد.

 در پایان نیز به افرادی که بیشترین زباله ها را در کیسه های بهداشتی جمع آوری کرده بودند جوایز نقدی، کتاب و … به رسم یادبود اهدا شد.

روز درختکاری تنها روزی از روزهای سال است که در آن مردم تشویق به کاشتن نهال می‌شوند. البته این روز در چندین کشور گرامی داشته می شود و در کشور ما  ۱۵ اسفند به عنوان روز درختکاری نامگذاری شده است. در این روز که یکی از روزهای هفته منابع طبیعی نیز به حساب می آید، مردم به کاشت نهال تشویق و مراسمی در سراسر ایران به این منظور برگزار می شود که مسئولان شهرداری بارها از چنین فعالیتهایی حمایت کردند.

معمولا در روزهای پایانی فصل زمستان و یا روزهای آغازین فصل بهار اغلب کشورهای جهان برای گرامیداشت گیاهان، روزی را به عنوان روز درختکاری تعیین کرده‌اند. گفته می شود ایده اولیه این روز، توسط جولیوس استرلینگ مورتون از ایالت نبراسکا آمریکا در ۱۰ آوریل سال ۱۸۷۳ پایه‌گذاری شد. در این مورد روایات متعددی از پیامبر(ص) و امامان (ع) نیز آورده شده است.

همیشه نهال همیشه زندگی

امل یکی از دختران شرکت کننده در این مراسم است. او درباره حفاظت از درختان گفت: از جهتی تخریب جنگل توسط بعضی افراد در چند سال اخیر افزایش یافته و کارشناسان بیان کرده اند که باید سالانه میلیونها نهال جنگلی در ایران کاشته شود تا بتوان جبران خسارات شود.

وی که در حال کاشت نهال در الزویر بود افزود: با ترویج درختکاری و نگهبانی از جنگل ها و استفاده درست از درختان و تکثیر گونه های آنها، نه تنها از میزان منابع جنگلی کم نمی شود، بلکه برتعداد درختان نیز افزوده می شود.

نبهان نیز کودکی پر جنب وجوش است. او که سعی می کرد به دیگر کودکان در کاشت نهال کمک کند با صدایی پر شور می گفت: من و بابا همیشه نهال می کاریم. ما عادت به نهال کاری داریم و امروز اومدم که به دیگر بچه ها نهال کاشتن رو یاد بدم.

درخت بخشنده من

کتاب «درخت بخشنده من»، جایزه کودکانی شد که به مناسبت روز درختکاری ده ها نهال را اطراف مدرسه نینوی روستای صلیعه کاشتند. هدیه دهنده این کتاب ها که داشت برای کودکان از این کتاب تعریف می کرد، گفت: شل سیلور استاین در ۱۹۳۰ در شیکاگو به دنیا آمد و از نوجوانی به نوشتن روی آورد. او یکی از محبوبترین نویسندگان کودک است. سبک نگارش او سرشار از شور و انرژی، طنزی عمیق همراه با نقاشی های گیرایی است که خود انها را به تصویر کشیده است.

این معلم همچنین توضیح داد: ویژگی اساسی نگاه او، آزادی و رهایی از هر گونه قید و بندی است که احساس و ادراک انسان را دچار قالبها و کلیشه های از پیش تعریف شده می کند. از این رو بیشتر آثار او در گروه سنی خاصی نمی گنجد و به نظر می رسد که همه آدمها در هر سنی می توانند مخاطب او قرار گیرند. او در برخی از کتابهای کودکان، بویژه در کارهای آغازینش خود را با نام عمو شلبی معرفی کرده است.

محمد افزود: ده ها ترجمه از این کتاب در بسیاری از کشورهای جهان منتشر شده‌است. این کتاب الهام بخش آثار سینمایی، تلویزیونی و تئاتری بوده است که من نیز با هدف تاثیر گذاری بیشتر این کتاب بر کودکان تعدادی از آنها را تهیه و اهدا کردم.

وی همچنان که با کودکان مشغول کاشت نهال بود برای آنان می گفت: درخت یکی از زیباترین مظاهر خلقت و جلوه ای از تجلیات آفریدگار عالم است. درخت نماد آبادانی و شاخص سبزی و خرمی و مظهر زندگی و باعث تلطیف هوا و موجب آسایش و رفاه شهروندان و صفا و پاکی طبیعت می شود.

درختان همواره در زندگی بشر موثر بوده اند. قرنهاست که آدمی در سایه شاخسارشان از شدت گرما و تابش خورشید در امان مانده و از میوه های رنگارنگ و شیرینشان بهره مند شده است. آوای پرندگان این دیار همچون فاخته و… که در لابلای شاخسارشان ماوا گزیده اند، روح و جانش را صفا بخشیده و قلب وی را مملو از خوشی و شادابی کرده است. در دل زمستان سرد نیز بار دیگر به مدد هیمه ای که از تنه درختان فراهم آورده و آتشی که از آن افروخته سرما و یخبندان را تاب آورده و با آنها دست و پنجه نرم کرده است و بار دیگر این شکوفه های زیبای درختانند که به او نوید فرا رسیدن بهاری دل انگیز را می دهند.

بی شمار بودن بهره مندی هایی که از درختان عاید بشر می شود بر کسی پوشیده نست. اگر درختان را نعمات الهی بدانیم، سخنی به گزاف نگفته ایم. شاید به همین دلیل است که انسانهایی فرهیخته نظیر شعرا و بزرگان و اساتید در زمینه ادبیات و نیز پیشوایان و بزرگان دینی همواره آن را مد نظر قرار داده و بدان توجه کرده اند.

حافظان سبز

امروز کودکان بودند که به پدر و مادرهایشان آموختند. آنها امروز معلم بودند. حافظان کوچک سبزه زارها بودند. یکی از کودکان زیر سایه درختی در جنگل «الزویر» کتاب «درخت بخشنده من بود» را آرام می خواند: «پسر گفت: خسته ام از این زندگی، بسیار خسته و تنهام و فقط نیازمند با تو بودن هستم، آیا می توانم کنارت بنشینم؟

درخت خوشحال شد و پسرک پیر کنار درخت نشست و در کنار هم زندگی کردند

و سالیان سال در غم و شادی ادامه زندگی دادند … »

 این کودکان با امید اینکه جنگل هایی زیباتر و سرشار از درختان سبز و خرم داشته باشند، روز جمعه خود را به پایان رساندند

———————–

قاسم منصور آل کثیر