خورنا: قدمت سینما در خوزستان به سال‌های دور برمی‌گردد. سینما در خوزستان زمانی به ‌وجود آمد که انگلیسی‌ها برای کار در شرکت‌های نفتی به شهرستان‌های آبادان و مسجدسلیمان آمدند. آن‌ها برای تفریح و سرگرمی پرده نقره‌ای را انتخاب کردند. کم‌کم سالن‌های سینما سراسر استان را فراگرفت تا جایی که می‌شود گفت خوزستان به دروازه ورودی فیلم‌های سینمایی به کشور تبدیل شد.

تعداد تمام سینماها در استان خوزستان تا قبل از انقلاب و تا سال ۵۶ چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی یعنی شرکت‌های صنعتی و نفتی به ۴۵ سالن اعم از سینمای مسقف و تابستانی (بدون سقف) می‌رسید. آبادان با داشتن ۲۵ سینما که ۱۴ باب از آن‌ها دولتی بودند بیش‌ترین سهم را داشت.

به گزارش خورنا و به نقل از خبرگزاری ایسنا، سرپرست حوزه هنری آبادان در مورد سینماهای این شهر می‌گوید: آبادان که قبل از انقلاب بیشترین سینماها را در کشور داشت در حال حاضر فقط سینما نفت را دارد. از ۲۵ سینمایی که قبل از انقلاب در آبادان بودند تنها یک سینما باقی ‌مانده که این امری عجیب است.

مریم دلباری افزود: این به معنی این نیست که ما سینما نخواهیم. ما بارها درخواست داده‌ایم و مکان‌هایی را داریم که سینما نیست و مجتمع فرهنگی است. تقاضا کردیم که این مکان فرهنگی به سینما تبدیل شود و حتی اعتبار آن را نیز جذب کردیم و حوزه هنری کشور حمایت کرد.

وی اظهار کرد: متاسفانه شهر و استان همکاری لازم را نکرده‌اند. در حال حاضر هیچ سینمایی در اختیار حوزه هنری آبادان نیست. مسؤولان استان و شهرستان همکاری نکرده‌اند. من حتی با نماینده‌های مجلس هم نامه‌نگاری کرده‌ام.

او ادامه داد: به هر سه نماینده گفتم که مساعدت کنند و مکانی را که در آن مستقر هستیم به نام حوزه هنری بزنند چون تا سند به نام حوزه هنری نباشد، نمی‌توانیم اعتبار جذب کنیم. اعتبار به نام حوزه هنری آبادان آمد و تصیم گرفتیم مکانی که در آن هستیم را به عنوان سینما راه‌اندازی کنیم. اما به دلیل این که مکان به نام حوزه هنری نبود این اعتبار برگشت خورد.

او بیان کرد: ما به مسؤولان شهرستان گفتیم که کمک کنند تا سینما رکس آبادان را احیا کنیم؛ سینما رکسی که الان به پاساژ تبدیل شده است. یا مجتمع فرهنگی که در ایستگاه چهار کوی قدس قرار دارد و نیمه کاره است.

سرپرست حوزه هنری آبادان گفت: حوزه هنری آبادان هیچ سینمایی ندارد و مطمئن باشید اگر داشت آن را احیا می‌کردیم و نمی‌گذاشتیم راکد بماند. حوزه هنری استان سینما بهمن دزفول را دارد احیا می‌کند. اگر ما چنین مکانی داشتیم  آن را احیا نمی‌کردیم؟ سینماهای زیادی در آبادان دست نهادهای مختلف هستند و در اختیار حوزه هنری آبادان نیستند. قطع به یقین بدانید حتی اگر یک ساختمان به نام سینما و به دست حوزه هنری آبادان بود تا الان به اکران فیلم رسیده بود.

وی یادآوری کرد: آبادان دروازه مدرنیته سینماهای کشور بوده است. نجف دریابندری مترجم شاخص ایرانی از طریق فیلم‌هایی که به روز می‌آمد توانست کار ترجمه را یاد بگیرد. اما الان حتی یک اکران به‌ روز نداریم تا جوانان ما به سالن‌های سینما بروند و استفاده کنند. این برای شهری با این قدمت و پیشینه معضل است. به غیر از دو سینمایی که دست بنیاد اقتصادی امام خمینی (ره) هستند بقیه سینماها ملک شخصی است و اقدامی هم برای خریداری آن‌ها نشده است. مکان نیمه کاره دیگری در ایستگاه چهار کوی قدس به نام مجتمع شهید رهبر داریم که سینما نیست ولی می‌توانیم آن را به سینما تبدیل کنیم و برای آن تقاضا دادیم اما با ما همکاری نمی‌شود.

به گزارش خبرنگار ایسنای خوزستان اهواز ۹ و خرمشهر پنج سینما به غیر از سینماهای شرکتی و خصوصی داشت. هم‌چنین شهرهای دزفول، مسجدسلیمان، اندیمشک و بهبهان هر کدام دارای دو سالن و شهرهای رامهرمز، شوشتر و سوسنگرد هر کدام با یک سینما از شهرهای صاحب سینما بودند.

یک کارگردان سینما در مورد وضعیت سینما و سالن‌ها می‌گوید: سالن‌های سینمای ما دو مشکل اساسی دارند؛ یکی مدیریت بسیار بد و ابتدایی که نمونه اشکال آن‌ها این است که تمام پرسنل باید لباس فرم داشته باشند و دیگری این که کارمندان سینماهای ما اهل این کار نیستند.

علی‌اصغر شادروان افزود: در سینماهای ما در یک طرف خود سینماها هستند و در طرف دیگر مدیریت سینما و جاذبه‌هایی است که در سالن نمایش و سالن انتظار وجود دارند. متاسفانه اکثر سینماهای ما در دهه ۴۰ ساخته شده‌اند و اصول ساخت سینما در آن‌ها رعایت نشده است؛ حتی سینما هلال اهواز که در دهه ۷۰ ساخته شده و از سینماهای جدید به شمار می‌رود. این سینماها طرح‌های دهه ۴۰ هستند و به همین دلیل جاذبه‌ای برای بیننده ندارند.

او ادامه داد: ساختمان، نوع ساخت، نوع سیستم‌های گرمایی و سرمایی سینما‌ها مشکل دارند. در حالی‌ که سیستم تمام سینماها به کولرهای دو تیکه تبدیل شده است، قبلا به جای این کولرها موتورخانه داشتند و در سرما و گرما از آن‌ها استفاده می‌شد که هم صدا به بیرون نمی‌رفت و هم هوا همیشه معتدل و مساعد بود.

این نویسنده و کارگردان سینما بیان کرد: سینما اکسین اهواز اولین سینمای خاورمیانه بود که فیلم‌های سه بعدی با عینک مخصوص را در سال ۵۳ نمایش داد. یکی از این فیلم‌های سه بعدی که با عینک مخصوص در سینما اکسین نمایش داده شد فیلم “حباب” بود.

او افزود: قبلا مدیر یا کارمند سینما فیلم‌ها را می‌شناخت و اولین تماشاگر و منتقد سینما آن‌ها بودند. مدیران سینما فیلم‌ها را نقد می‌کردند اما الان اطلاعی از فیلم‌ها ندارند چون برای این کار ساخته نشده‌اند و تحصیلات این کار را ندارند.

کارگردان فیلم سینمایی “پاتک” گفت: اگر فیلم خوب باشد استقبال به خصوص از طرف خانواده‌ها بیشتر می‌شود اما به دلیل نبود مدیریت درست و جاذبه در سالن تماشاگر نسبت به پنج سال پیش خیلی کم‌تر شده است.

او خاطرنشان کرد: هیچ کدام از سینماهای ما از نظر صدا استاندارد نیستند. تمام سینماهای اهواز از نظر نور نیز استاندارد نیستند. نور لامپ از نظر وات حدی دارد. اگر از آن حد پایین آمد باید عوض شود ولی در سینماهای ما لامپ‌ها را عوض نمی‌کنند.

شادروان ادامه داد: این عوامل به فیلم لطمه می‌زند. به خصوص فیلمی که بخش خصوصی ساخته است. وقتی صدا خوب نباشد و گوش خراش باشد وقتی تصویر واضح نباشد این‌ مشکلات ناراحتی ایجاد می‌کند.

او خاطرنشان کرد: ۷۰ درصد از مخاطبان سینما زیر ۳۰ سال و ۳۰ درصد بقیه بالای ۳۰ سال هستند. اگر آن جاذبه‌ها ایجاد شود خانواده درصد بیشتری را به سینما اختصاص می‌دهد. چون ما در سالن انتظار هیچ جاذبه‌ای نداریم تماشاگر ترجیح می‌دهد در لحظه شروع فیلم به سینما برود.

نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی “تیرباران” گفت: سینماهای ما فیلم‌های خارجی وارد نمی‌کنند و آن چه که می‌توانیم به طور کلی درباره آن نظر بدهیم فیلم‌های داخلی هستند. به نظر من از فیلم‌های خانوادگی و فیلم‌هایی که مسایل اجتماعی را مطرح می‌کنند بیشتر استقبال می‌شوند.

او عنوان کرد: اگر مدیریت صحیح و درست باشد و اکران سر وقت انجام گیرد شاهد استقبال خوبی خواهیم بود. بعضی وقت‌ها پرسنل سانس‌های آخر را زودتر شروع می‌کنند تا بروند استراحت کنند. سینما جزو مایحتاج روزانه مردم نیست. شخصی که بخواهد تفریح کند و فراغتی داشته باشد به سینما می‌آید.

شادروان اظهار کرد: باید روی سانس‌های بعد از هشت شب حساب کرد. در حالی‌ که ما آخرین سانس‌مان هشت و نیم شب است. به نظر من سانس آخر در شهر اهواز باید ۱۰ شب باشد.

گزارش خبرنگار ایسنا در خوزستان حاکی است با آمدن تلویزیون و گسترش سریع آن مردم دیگر کمتر رغبت به رفتن به سینما کردند و جعبه جادویی این ‌چنین جای پرده نقره‌ای را گرفت. تلویزیون مردم را در خانه نشاند و سینما از رونق افتاد.

با شروع جنگ نیز آسیب‌‌های فراوانی به سینماهای استان وارد شد. مردم دیگر حال و حوصله سینما را نداشتند و درگیر هشت سال جنگ تحمیلی شدند و بعد از اتمام جنگ به جای سینماها با خرابه‌های آن‌ها مواجه شدند. در گیرودار جنگ ۹۰ تا ۱۰۰ درصد سینماهای آبادان و خرمشهر که یکی از ستون‌های سینمای کشور بودند تخریب شدند.

در حال حاضر در اهواز پنج سینمای فعال وجود دارد که فیلم‌های متفاوت و به ‌روزی را به نمایش می‌گذارند اما تنها به ‌روز بودن فیلم‌ها کافی نیست. سه سینما در اختیار حوزه هنری استان خوزستان، یک سینما در اختیار بخش خصوصی و سینمای دیگر در اختیار جمعیت هلال احمر استان است.

یکی از سینماداران اهواز درباره وضعیت سینما و سینماداری در استان خوزستان گفت: سینماهای ما اصلا مشخصات سینمای استاندارد را ندارند. استاندارد یعنی در حدی که شخصی بخواهد فیلم را با کیفیت مناسب صدای مناسب و در عین راحتی ببیند. کسی که بخواهد به مرکز شهر برود مشکلات رفت و آمد، پارکینگ، شلوغی و موقعیت مکانی را نیز باید به مشکلات او اضافه کرد.

مهدی اکبریان اعتقاد دارد: فیلم در صورتی‌ مخاطب پیدا می‌کند که در تهران فروش خوب و استقبال خوبی داشته باشد. همچنین اگر تبلیغات عمومی آن خوب باشد و صدا و سیما و روزنامه‌ها آن را تبلیغ کنند. فیلم‌هایی هستند که مردم تماس می‌گیرند و آن‌ها را درخواست می‌کنند.

مدیر سینما هلال اهواز اظهار کرد: بر خلاف ما موقعیت مکانی و جغرافیایی و فرهنگ مردم در تهران ایجاب می‌کند که خیلی از فیلم‌ها را اکران کنند. فیلم‌هایی هستند که مخاطبان زیادی را به سینماها می‌کشانند. ما در جشنواره فیلم فجر “جدایی نادر از سیمین” را باید سه بار اکران می‌کردیم که ۱۰ بار اکران شد و در همه سانس‌ها سالن پر از جمعیت بود. این اهمیت تبلیغات داخلی را نشان می‌دهد.

اکبریان ادامه داد: همچنین اسم و رسم کارگردان و بازیگران فیلم در فروش فیلم موثر است اما در کل فیلم‌های طنز و کمدی فروش بیشتری دارند. فیلم‌هایی مانند “‌جدایی نادر از سیمین”، “جرم” و “ملک سلیمان” به خاطر تبلیغات وسیع‌شان است که خوب استقبال شدند.

وی تصریح کرد: سینماداری اصلا به صرفه نیست و اگر کسی به سمت سینماداری می‌آید به ‌خاطر علاقه‌ای است که به این شغل دارد و با این شغل گره خورده‌ است. این کار درآمد آن چنانی ندارد و درآمد آن معمولی است.

اکبریان اظهار کرد: از مشکلاتی که سینماهای ما دارند می‌توان به دستگاه‌های آپارات اشاره کرد که باید دیجیتالی باشند اما دستگاه‌های ما قدیمی هستند. وقتی که مشکلی پیدا می‌کنند هزینه بالایی دارند. مشکل دیگر، سیستم‌های خنک کننده و گرم‌کننده است که اکثر سینماهای اهواز این مشکل را دارند. همچنین کمبود تماشاگر که مهم‌ترین معضل سینماهای ما به شمار می‌رود.

به گزارش خبرنگار ایسنا در خوزستان اگر بخواهیم سینماهای شهرهای دیگر را بررسی کنیم از شهر آبادان و خرمشهر که دروازه ورود فیلم‌ها به ایران بوده‌اند و تمامی فیلم‌ها از آبادان به کشور معرفی می‌شده‌اند، شروع می‌کنیم. چرا آبادان که مهد سینمای ایران به شمار می‌رود باید از ۲۵ سینمایی که قبل از انقلاب فعال بوده‌اند در حال حاضر یک سینمای فعال داشته باشد؟ آن سینما هم از صدقه سر وجود شرکت نفت و با نام سینما نفت آبادان است!

چرا حوزه هنری آبادان یک ملک برای خودش ندارد که آن را به سینما تبدیل کند؟ بقیه مکان‌هایی که سینما بوده‌اند یا در حال تخریب هستند یا تخریب شده‌اند و یا خاک می‌خورند. خرمشهر نیز فقط یک سینما به نام سینما “نخل” دارد که زیر نظر بنیاد مستضعفان است و با این که مردم استقبال خوبی از سینما در این دو شهر می‌کنند باز هم اقدامی برای افزایش تعداد سینماها در آن‌ها نمی‌شود. خرمشهر قبل از جنگ هفت سینمای فعال داشت اما بعد از جنگ همه تخریب شدند و فقط سینما نخل باقی ‌مانده است.

سوسنگرد هم که سینما آزادی آن یکی از اولین سینماهای کشور است به یک قطعه زمین خالی تبدیل شده و سینمایی ندارد.

بهبهان که سینمای “شهر قصه” را دارد و ۱۰ سال است که بخش خصوصی آن را خریده چرا به خاطر مشکلی که بین ورثه این ملک وجود دارد باید خاک بخورد؟

امیدیه نیز وجود شرکت نفت به سود او بوده و یک سینما به نام سینما “نور میان کوه” دارد که بخش خصوصی مالک آن است و مردم نیز از وجود و امکانات آن راضی هستند.

دزفول که یکی از بزرگترین شهرهای استان است دو سینمای تعطیل دارد. سینما بهمن سه سال است که تعطیل شده و سینما آپادانا که ۳۰ سال است خاک می‌خورد. فقط سینمای مجتمع فرهنگی فعال است که استقبال از آن کم است به این دلیل که از مرکز شهر دور است و فیلم‌های آن نیز به گفته مردم شهر به روز نیستند.

شنیده‌ایم حوزه هنری استان خوزستان سینما بهمن دزفول را از بخش خصوصی خریداری کرده و در حال تبدیل کردن آن به مجتمع فرهنگی و سینمای است که امیدواریم از این دست اتفاقات زیاد بیفتد.

اندیمشک سینما بهمن را داشته که به علت عدم استقبال مردم شهر تعطیل شده است. آن هم دست بخش خصوصی بود که شش سال پیش تعطیل شد.

شهرستان ایذه دو سینما دارد که هر دو دست بخش خصوصی و تعطیل است. این سینماها به علت وام‌های بلاعوضی که ارشاد به بخش خصوصی داد احداث شده‌اند و امروزه که وامی در کار نیست “سینما مرکزی” ایذه تعطیل شده و “سینما آزادی” آن نیز ۱۳ سال است که خاک می‌خورد.

شوشتر از معدود شهرهای استان است که سینمای فعال دارد. “سینما آبشار” شوشتر دست بخش خصوصی است که با اکران به موقع فیلم با استقبال خوب شهروندان مواجه است.

شهر بندر امام هم “سینما ساحل” را دارد که آن هم به دلیل اهل سینما بودن صاحب آن فعال است اما استقبال از آن به دلیل به روز نبودن فیلم‌ها بسیار کم است.

پای صحبت‌های سعید عساکره مالک سینما ساحل بندر امام که می‌نشینیم از کم بودن استقبال گله‌ می‌کند. او می‌گوید: فیلم‌ها را زود در اختیار ما نمی‌گذارد. ما  هم‌اکنون فیلم فوتبالی‌ها را که مدت‌ها است اکران آن در سینماها به پایان رسیده روی پرده داریم.

وی افزود: به علت کم بودن استقبال فقط یک سانس در روز فیلم را اکران می‌کنیم و مجبور می‌شویم برای در آمدن خرج سینما آن را به دست اجراهای عمومی تئاتر در بندر امام و ماهشهر بدهیم. احداث سینما را به هیچ شخصی توصیه نمی‌کنم چون درآمد و سودی ندارد و راه‌اندازی سینما در همه استان به سود هیچ شخصی نیست.

شهرستان شوش یک سینما دارد که ۲۰ سال است خاک می‌خورد. این سینما به علت ورشکستگی تعطیل شده است و هیچ کس حاضر به سرمایه‌گذاری و راه اندازی مجدد آن به دلیل دور بودن از مرکز شهر نمی‌شود.

هفت تپه نیز سینمایی داشت که آن هم به خاطر وجود کارکنان کاغذ پارس فعال بود اما امروز هفت سال از تعطیلی آن می‌گذرد.

رامهرمز سینمایی داشت که به علت کم بودن استقبال و به روز نبودن فیلم‌ها بعد از ۹ ماه فعالیت تعطیل شده است.

ماهشهر که از دیگر شهرهای استان است که “سینما دریا” را دارد که فعال است و دست بخش خصوصی است. سینمای دیگر ماهشهر “سینما میلاد نور” است. این سینما شرکتی است. سینمای سوم این شهر “سینما اندیشه” است که آن نیز شرکتی است. این سه سینما نیز از کم بودن استقبال گله دارند چون هر فیلمی که به شهر می‌آید هر هفته در یک سینما است و هر سه سینما آن فیلم را نمایش می‌دهند!

 مسجدسلیمانی‌ها نیز چهار سینما دارند که همه آن‌ها تعطیل هستند. “سینما هلال” که دولتی است و سه سال است خاک می‌خورد. “سینما باشگاه مرکزی” نیز دولتی است و دو سال است تعطیل شده است. “سینما ستاره آبی” دست بخش خصوصی است که باز تعطیل است. “سینما فرهنگیان مسجدسلیمان” چهار یا پنج سال است که تعطیل است. تعطیلی سینماهای این شهر نیز به علت کم بودن استقبال و نداشتن امکانات است. حرف‌های یک فیلم‌ساز درباره وضعیت حال حاضر سینماهای خوزستان نیز جالب توجه است.

 محمود رحمانی اعتقاد دارد: امکانات سینماها خوب است اما نواقصی دارند. سینماهای ما در حال بازسازی هستند ولی در هر صورت ماشینی که عمر خود را کرده دیگر به درد نمی‌خورد.

 محمود رحمانی گفت: عمر تمام سینماهای ما به ۴۰ یا ۵۰ سال پیش برمی‌گردد که امکانات، معماری و ساختار آن‌ها برای آن جمعیت و مردم آن زمان تهیه شده است. خیلی از این سینماها تخریب شده‌اند و تعداد کمی از آن‌ها با همت اساتید سینما در خوزستان برپا مانده‌اند و در حال فعالیت هستند.

 وی افزود: ما نیاز به سینماهای دایوینگ داریم. در کشور ما هر سال ۹۰ فیلم سینمایی تولید می‌شود که به ‌خاطر کمبود سینما همه آن‌ها اکران نمی‌شوند. ما برخلاف اروپا سالن‌های بزرگ و عریض داریم. باید سالن‌های کوچک  ۱۰۰ یا ۱۵۰ نفره بسازیم و به جای داشتن سالن‌های کم با جمعیت زیاد سالن‌های زیاد با جمعیت کم داشته باشیم.

 این فیلم‌ساز اظهار کرد: کشور ما در بحث حضور در سینما و دیدن فیلم رکوردهای خاصی دارد اما به اندازه‌ای که به فوتبال اهمیت داده می‌شود به سینما اهمیت داده نمی‌شود.

 رحمانی ادامه داد: از نظر اکران فیلم‌ها در خوزستان تقریبا فاصله‌ای میان ما و پایتخت وجود ندارد و فیلم‌ها به ‌روز اکران می‌شوند. اهوازی‌ها و خوزستانی‌ها با توجه به پیشینه و دیرینه آن‌ها در دیدن فیلم و رفتن به سینما بیشتر فیلم‌های ژانر اجتماعی و خانوادگی را می‌پسندند.

 این فیلم‌ساز گفت: فیلم‌بین‌های ما به سه دسته تقسیم می‌شوند و در کل مخاطبان سینماها در ایران همین سه دسته هستند؛ دسته اول مخاطب عام به معنای عموم است که بر اساس تبلیغات، نوع فیلم و علاقه‌مندی‌های شخصی فیلم می‌بینند که در دوره‌ای به سینما می‌روند و در دوره دیگر نمی‌روند.

 او ادامه داد: دسته دیگر مخاطبان خاص هستند که این مخاطب فیلم‌اش را خودش انتخاب می‌کند که بیشتر آن‌ها دگراندیشان و متفکران هستند.

 رحمانی گفت: دسته سوم مخاطبان حرفه‌ای هستند که سینما آن‌ها را از دست داده است. این‌ها شیفته سینما هستند و فیلم‌بین حرفه‌ای هستند که اگر سینما به این نوع مخاطبان فیلم نرساند به دی وی دی‌ها رجوع می‌کنند. مخاطب حرفه‌ای یک فیلم‌بین حرفه‌ای نیز هست.

 او افزود: هر سه دسته این مخاطبان در خوزستان وجود دارند اما بیشتر مخاطبان سینماها در خوزستان مخاطبان حرفه‌ای هستند.

 شاپور موری کارمند و پیشکسوت سینما که ۲۶ سال است در سینماهای اهواز فعالیت می‌کند گفت: سینماها در حال خراب شدن هستند. با فیلم‌های موجود سینما به هیچ جایی نمی‌رسد. سینماگران ما باید سعی کنند فیلم‌های هنری بسازند. نباید فیلم‌های یکنواخت بسازند. فیلم‌های خانوادگی در جامعه خیلی تاثیر گذار است.

 وی افزود: اشتباهی که سینمادارها در اهواز می‌کنند این است که فیلم‌های تکراری در سینماهایشان نمایش می‌دهند. فیلم‌ها باید مختلف و گوناگون باشد تا مردم به سمت سینما کشیده شوند و سینمازده نشوند.

 این کارمند پیکشسوت سینما ادامه داد: تبلیغات تاثیر زیادی در جذب مخاطب برای سینما دارد. فیلم‌های طنز و کمدی بیشترین مخاطب را دارند. فیلم‌های کودک و نوجوان خیلی کم ساخته می‌شوند حال آن که وجود آن‌ها در سینما لازم است.

 موری اظهار داشت: دیدن فیلم در سینماها برای مردم سنگین شده است. چون فیلم‌ها یکنواخت هستند. فیلم‌ها باید ۲۰ تا ۳۰ روز روی پرده باشند نه چهار ماه به طوری که مردم دیگر سمت سینما نیایند.

 او بیان کرد: بیشتر مخاطبان سینما دانش‌آموز یا دانشجو هستند. پس نباید به آن‌ها فشار آورد و باید فیلم‌های مورد علاقه این قشر بیشتر نمایش داده شوند.

 وی گفت: سینما را باید به اهل‌اش سپرد. سینما برای نسل جوان است نباید هر کسی وارد کار سینماداری شود که به این شغل لطمه بزند.

 در سینماهای اهواز پای صحبت دو مخاطب سینما هم نشستم.

 یکی از مخاطبان، که به گفته خودش ماهی یکی ـ دو بار به سینما می‌آید، گفت: فیلم‌های معناگرا را بیشتر می‌پسندم و برای سرگرم و شاد شدن فیلم‌های طنز خوب می‌بینیم.

 وی افزود: فیلم‌های طنز ما مدتی است عامیانه شده‌اند یا طنز به منظور خنده هستند و رکود بالایی دارند. در فیلم‌های طنز افت کرده بودیم اما یکی ـ دو ماه است که سینمای طنز ما بهتر شده است.

 این مخاطب، که خود را از فیلم‌بین‌های حرفه‌ای معرفی‌ می‌کند، ادامه داد: فیلم‌های سینماهای ما خوب و به روز هستند اما به علت تراکم فیلم‌ها بعضی وقت‌ها سینماها نمی‌تواند همه فیلم‌ها را به روز پخش کنند.

 او در مورد وضعیت سینماها اظهار کرد: سینماهای ما تقریبا از نظر امکانات خوب هستند اما در بعضی از سینماهای شهر اهواز کیفیت صدای فیلم اصلا خوب نیست.

 مخاطب دیگری هم گفت: من بیش‌تر برای سرگرمی و پر کردن اوقات فراغت‌ام یا برای خندیدن به سینماها می‌آیم چون سینماها بهتر می‌توانند مردم ناراحت ما را بخندانند.