خورنا: تا بوده و تا ما به یاد داریم خوزستان محلی بود برای مثال‌های فوتبالی. فلان گلزن خوزستانی، آن بازیکن ریزنقش اهل اهواز، به همان مهاجم سرزن آبادانی، بهترین فوتبال در خوزستان و زیباترین فوتبال در اینجا.
در صحت و سقم این واقعیت که فوتبال از آنِ ما و ما متعلق به این ورزش هستیم ذره‌ای تردید، حرام و نقطه‌ای شک بی انصافی است، اما چرا هیچ‌گاه نخواستیم که ابعاد نگاه را گستره دهیم تا ببینیم آن‌هایی را که در کوران بی توجهی‌ها یا پر توجهی‌ها به فوتبال در حال له شدن هستند.
خوزستان دیار فوتبال و ما مردم فوتبالیم اما در همین اقلیم انسان‌های به دور از فوتبال موفق‌تر و پویاتر از ورزشکاران شاغل در این رشته کارکرده، ظلم‌ها را به جان خریده و در عین نامهربانی‌ها جهانی می‌شوند.
کافی است دید را پهنه داد و کافی است انصاف را کنار وجدان نهاد، در منطقه‌ای که ورزشکاران غیرفوتبالی آن با کیسه‌های آرد تمرین کرده، به جای استفاده از سالن‌های مناسب و استاندارد، پارک‌ها و کناره‌های خیابان را برای ممارست روزانه انتخاب می‌کنند توجه بیش از حد و نگاه افراطی به فوتبال و فوتبالیست خوشایند جلوه نداده و باعث می‌شود که فعالان رشته‌های مختلف با نفرت از دویدن آن ۲۲ نفر سخن برانند.
دل سوزاندن برای ورزشکارانی که از هیچ و با هیچ، مدال‌های بین‌المللی را تقدیم خوزستان می‌کنند واجب است، ورزشکارانی که البته و صد البته احتیاجی به دلسوزی نداشته و ندارند، همان‌هایی که در اوج نامرادی‌ها تنها و فقط به ورزش و کسب افتخار فکر می‌کنند.
یادمان نرود در روزها و ساعت‌هایی که دقیقه به دقیقه ی قلم‌ها، دوربین‌ها و چشم‌ها فوتبال و فوتبال را متوجه است تنها مدال المپیک آسیایی در کشتی فرنگی، خوزستانی می‌شود همان‌جایی که در آن نه اثری از توپ است و نه نشانی از ۱۱.
حضور ده‌ها ورزشکار غیرفوتبالی در چند صباح گذشته در عرصه‌های جهانی و کسب سربلندی از سوی ایشان نشان می‌دهد که خوزستان علاوه بر فوتبال در رشته های دیگر نیز حرف‌های بسیار داشته و سخن ها دارد از نوع شنیدنی.
پرداختن توجه و علاقه به رشته‌ای که در دنیای امروز از ورزش بودن فراتر رفته و به یکی از پولسازترین صفت‌های جهان بدل شده طبیعی و منطقی است اما ای کاش می‌شد در کنار دریای محبت‌های او ادا شده به فوتبال و فوتبالیست‌ها کشیدن دست نوازش حتی از جنس خشک و خالی را از ورزشکاران غیرفوتبالی دریغ نکنیم.
بهتر نیست به جای پرداختن افراطی البته پرهواخواه به موضوع فوتبال؛ حاشیه‌ها و مسائل و اکناف آن کمی هم به مشکلات و کمبودهای ورزشکاران و رشته‌هایی بپردازیم  که بسیاری از قهرمان‌های دیروز خود را در اثر ناملایمات و نادیده گرفته شدن‌ها هرز رفته می‌بینند‌.
فوتبال را دوست داری و دوست دارم اما باید متوجه باشیم که در صورت توجه به اقلیت به دور از این رشته پر طرفدار می‌توانیم قهرمان‌هایی را متولد سازیم که مدعی نبوده و انتظاری ندارند، قهرمان‌هایی که هرگاه که پای درد دل‌های ایشان بنشینی می‌بینی که چگونه هیچ‌ها را به همه تبدیل کرده‌اند. ورزشکاران مستعدی که پراکندگی و وفور آن‌ها در سراسر استان ورزش‌دوست خوزستان به راحتی قابل اثبات است.
از همین امروز نیم‌نگاه ها را “حداقل” به رشته‌هایی معطوف کنیم که سرمایه‌گذاری بر روی آن‌ها می تواند قهرمانی‌ها و افتخارات بزرگ را به ارمغان بیاورد، ورزش‌هایی که در صورت رسیدگی می‌توانند ده‌ها برابر فوتبال نام خوزستان را در میادین فراملی سرفراز کنند، کما اینکه دیدیم در آخرین افتخارآفرینی بزرگ‌مان این سعید عبدولی و این کشتی فرنگی بود که در گوانگ جو فریاد زد: خوزستان.
یادداشت از امین جوکار