در حالی که شیوع آبله میمون در بین انسان ها همچنان در حال گسترش است سازمان جهانی بهداشت دام (WOAH که با نام OIE تأسیس شده است) اقدامات احتیاطی برای محافظت از حیوانات در برابر افزایش سرایت معکوس این بیماری به حیوانات را ارائه می دهد.

آبله میمون شاخص اخبار بهداشتی اخیر شده است و بیش از ۱۶۰۰۰ نفر را در حداقل ۷۵ کشور، در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است. آبله میمون مانند بسیاری از بیماری‌های دیگر مثل کووید ۱۹ که ۲۳ گونه مختلف حیوانی را تحت تأثیر قرار داده است می‌تواند از سد گونه‌ها عبور کند و به حیوانات اهلی و وحشی منتقل و سلامت همه را به مخاطره بیندازد.

ماموریت سازمان جهانی بهداشت دام، بهبود بهداشت حیوانات در سطح جهان است. از آنجایی که آبله میمون همه انسانها را به مخاطره می اندازد، باید در مورد چرایی و چگونگی اقدامات احتیاطی برای کاهش خطر انتقال به حیوانات اصرار و توجه نمود.

اگرچه شیوع کنونی آبله میمون به دلیل تماس انسان با انسان است ولی ثابت شده است که این بیماری منشاء حیوانی دارد و بنابراین می تواند به گونه های خاصی منتقل شود.

پستانداران وحشی مختلفی مانند سنجاب های rope، سنجاب های درختی، موش های صحرایی گامبیایی، موش زمستان خواب و پریمات ها غیر از انسان به عنوان گونه های حساس به ویروس آبله میمون شناسایی شده اند،. در حالی که برخی از این گونه‌ها علائم و نشانه‌های بیماری را نشان می‌دهند برخی دیگر ممکن است هیچ علامت خارجی یا قابل مشاهده ای را نشان ندهند، و این موضوع شناسایی و ردیابی رویدادهای سرریز و منتقل شده را دشوارتر می‌کند.

اخیراً آبله میمون در یک سگ شناسایی گردید که به احتمال زیاد در نتیجه انتقال از انسان به حیوان و پس از تماس مستقیم و نزدیک با صاحبان آن که علائم بیماری را داشتند رخ داده است. این اولین مورد ثبت شده از انتقال ویروس از انسان به حیوان می باشد. باید هوشیار باشیم و توجه بشود که در صورت انتقال بیشتر ویروس از انسان آلوده به حیوان، مخازن دامی جدید ایجاد و در نتیجه ویروس می تواند در مناطق جغرافیایی جدید بومی شود و مخاطرات بعدی را نیز برای بهداشت عمومی جامعه افزایش دهد.

سازمان جهانی بهداشت دام با هماهنگی کارشناسان خود وضعیت را از نزدیک زیر نظر دارد، زیرا افزایش شیوع در انسان ممکن است خطر انتقال به حیوانات را افزایش دهد و بر اپیدمیولوژی این بیماری تأثیر بگذارد.

دکتر مونیک الویت، مدیرکل سازمان جهانی بهداشت دام بیان کرده که:

انتقال ویروس از انسان به حیوانات یک احتمال است و ما نیاز به بررسی بیشتر برای آگاهی یافتن از وقوع آن داریم.

همه اماکن و موقعیت هایی مانند باغ وحش ها- ابزارهای کمک رسان حیات وحش- مسیرهای پیاده روی با حیوانات یا نگهداری حیوانات خانگی در منزل می توانند انتقال ویروس از انسانها به حیوانات را تسهیل کنند. ویروس آبله میمون می تواند از طریق ضایعات پوستی (حتی آنهایی که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیستند) و مجاری تنفسی یا غشاهای مخاطی وارد بدن شود.

بنابراین بایستی چند اقدام احتیاطی (و ساده!) انجام شود. همیشه اطمینان حاصل کنید که همه زباله ها، از جمله زباله های پزشکی، به طور ایمن دفع شده و برای جوندگان یا سایر حیوانات لاشخور غیرقابل دسترس باشد و اگر به ویروس آبله میمون مبتلا و یا مشکوک به آلودگی هستید، باید از تماس مستقیم با حیوانات، از جمله دامهای اهلی و حیات وحش و حتی حیوانات خانگی خودداری کنید.

همه ما باید احتیاط کنیم. آبله میمون نمونه دیگری از چگونگی ارتباط بهداشت انسان و حیوان است. تنها با همکاری چند بخشی قوی بین کارشناسان بهداشت عمومی- دامپزشکان و مسئولان ذیصلاح حیات وحش می‌توانیم با بیماری‌هایی مانند آبله میمون مقابله کنیم و آینده ای ایمن را برای همه تضمین کنیم.