حسن نسیمی: گرچه قصد نداشتم متنی بر حاشیه اهانت حسن عباسی به جماعت فوتبالیست ها ‌داشته باشم اما منباب وظیفه اخلاقی و به احترام و ادای دین به آنانی که برای حفظ تمامیت ارضی این خاک گلگون جان شیرین خودرا تقدیم کردند، چند نکته اشاره می شود.

ضمن اینکه نگارنده مدافع آن دسته از جماعت فوتبالیست‌ها و سلبریتی های غرق در ثروت و مکنت نیست و نقد خود را به این جماعت دارد و خواهد داشت.
مثالی هست که میگوید بدنامی بهتر از گمنامی است و این مثال اکنون در مورد “حسن عباسی” کسی که خود را تئوریسین و پرچمدار مبارزه با لیبرالیزم می‌نامد، صدق می‌کند.
در همین یکی دو روز اخیر و بواسطه انتشار کلیپ سخنان اهانت آمیز وی به جماعت فوتبالیست ها، نامش ترند شده است و این دقیقا خواست و مطلوب او بود. گرچه با بدنامی اما حاضر در صحنه رسانه.

جناب عباسی در همان ۳۰ ثانیه ای که از وی منتشر شده به صراحت کل ( و نه عده ای) جامعه فوتبال را متهم به دیاثت نموده و اذعان‌می‌کند هر کس که زنش چادری و دین‌دار باشد، اصلاً فوتبال را دنبال نمی‌کند» و نمی‌توان از بین فوتبالیست‌‌ها کسی را پیدا کرد که «مصلح اجتماعی» باشد،‌ آنها لیاقت شهادت ندارند، چون «شهید» زندگی نمی‌کنند». (نقل به مضمون)

در ابتدا توجه ایشان را به توجه و علاقمندی رهبر معظم انقلاب به ورزش به ویژه فوتبال میکنم.
مقام معظم رهبری مدت‌ها پیش در خصوص شهادت بازیکنان فوتبال فرمودند: «قضیه بمباران مسابقه فوتبال بچّه‌های استان ایلام در ۲۳ بهمن ماه ۱۳۶۵ شاید خیلی بازگو نشده است. این حادثه بزرگی است؛ جا دارد که این‌ جور حوادث در ابعاد جهانی شناخته بشود، گفته بشود، تکرار بشود”

رهبر انقلاب همچنین بعد از پایان جام جهانی با ابراز خوشحالی از بازی‌های تیم ملی فوتبال ایران طی پیامی به ملی‌پوشان گفتند: «شما پیروز و سرافراز برگشتید. آفرین. ان‌شاءالله موفّق باشید.» البته توجه ایشان معطوف به فوتبال نیست و به طور کلی چنین نگاهی به کل ورزش کشور دارد.
سوای از تایید رهبر معظم انقلاب؛

قطعا “حسن عباسی” خوب میداند که بسیاری از شهدای عزیز دوران دفاع مقدس و پس از آن در بین خیل شهدای مدافع حرم ورزشکاران حرفه ای به ویژه فوتبال نیز حضور داشتند، اما هدف از طرح چنین موضوعی در این شرایط سخت اقتصادی و در کوران مذاکرات هسته ای چه بوده باید منتظر ماند و دید.

لذا برای محکم کاری و اتمام حجت با وی، نام چند شهید بزرگوار جامعه فوتبالی کشور تقدیم می شود تا در صورت پذیرفتن خطای خود ابتدا از محضر رهبر معظم انقلاب و سپس از شهدای والامقام و خانواده های معزز این شهیدان بزرگوار بویژه مادران، خواهران و دختران شهدا و در ادامه از ملت شریف ایران عذر خواهی نماید

در راس شهدای عزیز “حسن طهرانی مقدم” پدر موشکی ایران، “حاج احمد کاظمی”، شهید “علی هاشمی”(سردار هور)، شهید”علی عابدیان”، “شهید مهدی رضایی‌مجد”، شهید “ابوالفضل پارسا”، شهید “حسن غازی”، شهید “محمدرضا آذر”، شهید منوچهر برزویى، شهید “عباس چراغدار”، شهید “مهدى زراعتى”، شهید “جمشید زمانى”، شهید “محمد شاملو”، شهید “ناصر شاملى”، شهید “شاپور عبدالمحمدى”، شهید “اکبر فرامرزى‌پور”، شهید “ناصر فکرى نوش‌آبادى”، شهید “محمّدرضا گائینى”، شهید “عبدالرضا گلشنى بختیارى”، شهید “مجید گل میرزایى”، شهید “محمود گودرزى”، شهید “زوریک مرادى”، شهید “صادق مزدستان”، شهید “محمد مظلومى” و شهید “پرویز مهدیان جویبارى”، شهید”قربانی”، شهید “علی حمیدیان مقدم”، شهید “سعید مروانی”، شهید احمد نبهانیان”، شهید “ایرج دستیار” (اولین شهید کارگر دفاع مقدس)، از جمله افرادی بودند که از زمین چمن فوتبال به زمین‌ خاکی‌ جنگ رسیدند. به این تعداد، ۱۰ شهید زمین فوتبال چوار را هم اضافه کنید که نمادی بزرگ از مظلومیت و حقانیت ایران در جنگ تحمیلی با رژیم بعثی بود.
البته این تنها گوشه ای از شهدای فوتبالیست وطن بود و در این راه تعداد زیادی از جامعه فوتبال به درجه رفیع جانبازی نائل آمدند از جمله “کریم باوی” فوتبالیست و گلزن بزرگ خوزستانی تیم ملی ایران.

و در پایان، فرازی از وصیت نامه شهید “مهدی رضایی‌ مجد” تقدیم می شود:
ای خدای من تو را به حسینت، تو را به زینب، تو را به زهرایت، تو را به علی‌ات، مرا از درب خانه‌ات ناامید مگردان، مرا جلوی پدران و مادران شهدا رو سیاه نکن. خانواده‌های شهدا بدانند که ما رهرو راه فرزندان شهیدشان هستیم. هر چند ما گناهکار هستیم، اما به درگاهت آمده‌ایم و عجز و ناله سر می‌دهیم

بی صبرانه منتظر عذرخواهی حسن عباسی از ملت شریف ایران بویژه خانواده های معزز شهدای فوتبالیست هستیم

پ ن: مجددا تاکید می شود نگارنده به هیچ وجهه مدافع جماعت فوتبالیست ها و سلبریتی های بی درد نبوده و با اذعان به اینکه در بین اهالی ورزش بویژه فوتبال کشور انسان های پاک، مصلح و عزیزی وجود دارند، این مرقومه را صرفا حسب ادای دین به شهدای فوتبالیست کشور عزیزمان نوشته است.