یک فعال رسانه ای در گفتگو با خورنا:

رسانه ها بوق های وابسته به مسئولین نیستند

نامگذاری روزها در دنیا با هدف گذاری و استراتژی خاص اتفاق می‌افتد و در کشورمان ایران نیز ایامی به نام اقشار اجتماعی نامگذاری شده است که هر کدام هدف خاصی را دنبال می کند لذا به مناسبت روز خبرنگار و تکریم اصحاب رسانه و قلم گفت و گو میکنیم با آرش حیدری یکی از خبرنگاران فعال شهرستان اندیمشک و استان خوزستان تا در جریان تلاش ها کوشش ها اهداف و دغدغه های این قشر قرار بگیریم.

 

باسلام لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چه مدت در حوزه خبر و رسانه فعالیت دارید؟

سلام و عرض ادب خدمت شما و مخاطبین محترم و تبریک روز خبرنگار به اصحاب رسانه و همه همکاران بنده آرش حیدری هستم کارشناس مهندسی تکنولوژی نرم افزار کامپیوتر و دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری- محیط زیست شهری (در حال دفاع) و اکنون حدود ۹ سال است که در حوزه خبر و اطلاع رسانی فعالیت دارم.

جناب آقای حیدری نظرتان راجع به نامگذاری روز خبرنگار و تاثیر آن بر زندگی خبرنگاران و اذهان عمومی چیست؟

نامگذاری ها اصولاً بر اساس برنامه های خاص و اهداف متعالی با استفاده از نظرات اندیشمندان و سیاستگذاران جامعه اتفاق می افتد. قطعاً برنامه‌های بسیار دقیقی به عنوان پشتوانه نامگذاری ها وجود دارد که در کشور ما نیز این نامگذاری ها صورت می‌گیرد و اغلب اهداف خوب و ارزشمندی را دنبال دنبال می کند اما متاسفانه یا برنامه‌ریزی دقیقی وجود ندارد یا متولی اجرای برنامه‌ها مشخص نیست و یا اراده‌ای در میان مجریان موجود نیست لذا روز خبرنگار هم مانند برخی از روزهای دیگر در حد یک شعار و موضوعی برای برگزاری برخی جلسات و دیده شدن مسئولین و مدیران تبدیل شده و تاثیرات چندانی بر زندگی خبرنگاران نداشته است. اما در مورد نقش روز خبرنگار بر اذهان عمومی باید عرض کنم اگر مردم فاقد اطلاعات و سواد رسانه‌ای کافی باشند ممکن است مانند برخی مسئولین خبرنگار را موجودی مزاحم بدانند اما اگر سواد رسانه ای داشته باشند وی را دیده‌بان و نماینده خود برای یافتن نقطه ضعف ها و تقویت نقاط قوت و تزکیه مدیران و جامعه می دانند.

بفرمایید وضعیت خبرنگاران و ارتباط اصحاب رسانه با مسئولین شهرستان چگونه است و آیا اوضاع و احوال موجود رضایت دارید؟

شهرستان اندیمشک مدتهاست از بسیاری از فاکتورهای توسعه اجتماعی دور افتاده و مفاهیم و نمادهای بسیاری در آن رنگ باخته اند و جای خیلی از واژه ها نه تنها عوض شده بلکه خالی مانده است مثلاً مدتهاست که برخی از خبرنگاران رسمی و رسانه های جامعه محور و شناسنامه دار از میدان خارج شده و یا پشت دیوار بی اعتمادی رانده شده‌اند و رسانه هایی که نامی از آنها در سامانه جامع رسانه‌های کشور وجود ندارد جا و پای خود را باز کرده اند و آنچه محور قرار گرفته رضایت تام و تمام مدیرانیست که آنان را حمایت و تقویت مالی و شغلی می کنند. به همین دلیل رابطه میان خبرنگاران رسمی و دیده‌بانان اجتماعی با مسئولین رابطه کارد و پنیر است و مسلماً هیچ خبرنگار متعهد و پایبند به اصول سلامت اجتماعی و انسانی نمی تواند از این وضعیت راضی باشد چراکه شما کمتر قلم یا رسانه‌ای را در این شهرستان میتوانید پیدا کنید که به بی برنامگی و این همه نقص در مدیریت انتقادی کرده باشد یا راهکاری ارائه داده باشد.

به نظرتان دلیل عمده فعالیت بی قید و بند رسانه های ثبت نشده در سامانه جامع رسانه های کشور و بی توجهی به رسانه‌های رسمی چیست؟

بسیاری از مسئولین و افراد کارگزار با پشتوانه های غیر تخصصی و غیر قانونی و بر اساس روابط به کار گمارده شده اند و تسلطی بر امور محوله و دانشی در مورد پاسخگویی و لزوم آن در برابر مردم و رسانه‌ها احساس نمی‌کند مسلماً مردم و رسانه‌ها را ولی نعمت خود نمی دانند بنابراین برای دیده شدن و شنیده شدن نیازمند بلندگوهای خودشان هستند و لزومی به پاسخگویی به رسانه های رسمی که عمدتاً تعالی خواه هستند ندارند.

به نظر شما چرا مردم توجه چندانی به رسانه ها نشان نمی دهند؟

متاسفانه شرایط و وضعیت اقتصادی بسیار بد، عدم پاسخگویی مسئولین، نهادینه نشدن اصول پاسخگویی و همچنین حضور شبه رسانه‌ها و به ‌به و چه ‌چه کردن آنها برای مسئولین باعث شده که تصور مردم از رسانه بوق های وابسته به مسئولین باشد و اقبال عمومی نسبت به نام و نشان رسانه و آنچه منتشر می کند از بین برود و برای بازگرداندن اعتماد قطعاً راهی دشوار و طولانی در پیش است.

جناب آقای حیدری با این وجود چه کسی می تواند جامعه را به سمت تعالی و سلامت هدایت کند و از حقوق مردم دفاع نماید؟

در جوامع پیشرفته و دارای تجربه های دموکراتیک و ساختار نهادهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و… دارای جایگاه های تعریف شده و شناخته شده در میان عامه مردم هستند و نسل های جامعه از ابتدا بر اساس تعاریف صورت گرفته با کارکرد این رسانه ها آشنا می شوند و می دانند که هشدارها، انتقادها و پیشنهادها از چه منابعی دریافت کنند تا سلامت اجتماعی تضمین شود.
وجود رسانه ها و کمپانی های خبری، مؤسسات علمی پژوهشی و پژوهشکده های مستقل، نهاد های مردم نهاد، نهادهای دیده‌بان حقوق اجتماعی و نهادهای مدنی از جمله این گروه های تاثیرگذار است اما متاسفانه ما بسیاری از مراکز حتی علمی مان را به بنگاه سیاسی با تفکرهای خاص تبدیل کرده ایم و این موجب می شود تا اذهان عمومی دچار سرخوردگی و ناامیدی شوند.

متشکرم از پاسخگویی شما در پایان اگر سخنی باقی مانده بفرمایید؟

در پایان ضمن تاکید بر اهمیت نقش رسانه های مردم نهاد و اجتماع محور به پایبندی به اصول انسانی،اخلاقی، فرهنگی و دینی از همه عزیزان می خواهم حتی در بدترین شرایط و وضعیت و حتی به بهای به خطر افتادن زندگی خود از ارزش‌های انسانی مد نظر خود عقب نشینی نکنند و در مقابل رفتارهای غیر متمدنانه و ضد اجتماعی مسئولان متخلف و رسانه های قارچی بی‌محتوا بمانند و بدانند سنگی که طاقت ضربه های تیشه را ندارد تندیس خوبی نخواهد شد.