احمدرضا رستمی/

انتقال آب از سرشاخه‌های کارون و کرخه؛ پروژه‌ای با تبعات مخوف که یادآور فیلم های آخر زمانیست که مرگ را در سکانس آخر به تصویر می‌کشد.

این پروژه غیرکارشناسی که از سه دهه پیش، طرح اجرایی آن بر روی میز قرار گرفته است، در واقع آخرین میخ به تابوت اکولوژی منطقه ای به طول به هزار کیلومتر است که از زردکوه بختیاری تا هورالعظیم امتداد دارد.

نابودی کشت و زرع و دامداری‌های مردم به همراه گسترش فقر و بیکاری و افزایش حاشیه نشینی در مجاورت شهرهای بزرگ از جمله سکانس‌های برتر این سناریوست که در نهایت می‌تواند به بسیاری از نارضایتی‌های اجتماعی منجر شود.

البته مورد خطرناک دیگری را نیز باید به موارد بالا اضافه کرد و آن از بین رفتن رطوبت و چسبندگی خاک و پیدایش ریزگردهای مهاجمی که می‌توانند در همراهی با بادهای موسمی، کل کشور را خفه ‌کنند.

مدیریت علم است و علم نیز چیزی جز شناخت قوانین طبیعت و همراه کردن زندگی بشری برمدار آن نیست. بنابراین تا زمانی که مدیران غیرعلمی بر مسند کار باشند و فرزانگان علمی در خارج گود؛ مرگ طبعیت و نابودی زیست بوم کشور، کابوس وحشتناک هر ایرانیست که دیر یا زود به وقوع خواهد پیوست….. والسلام

احمدرضا رستمی/ تیر ۱۴۰۰