حسن نسیمی روزنامه نگار و فعال اجتماعی

بعد از انتشار ویدئو ها و تصاویر دلخراش و آزار دهنده از وضعیت زیست محیطی هورالعظیم و خشک شدن رودخانه کرخه و کارون و تلف شدن حیوانات، احشام، ماهی ها و پرندگان و همچنین تشنگی و وضعیت دردناک مردم منطقه، نخبگان، رسانه ها، فعالان اجتماعی و محیط زیست در یک اقدام هماهنگ در یک اعتراض آرام مدنی با استوری نمودن یک متن مشترک به موضوع واکنش نشان داده و شاید برای نخستین بار این حرکت انتقادی، با استقبال گسترده عموم مردم خوزستان همراه شده و در یک اقدام خودجوش و هماهنگ اعتراض خود را نسبت به وضعیت بغرنج استان با استوری مشترک نشان دادند.

فارغ از تمام رنج های موجود در استان شاید یکی از مهمترین عوامل این اقدام را در انتشار ویدئوهایی دانست که از استان کویری ایران به دستشان رسیده است.برخلاف خوزستان و در استان اصفهان، زاینده رود (( بخوانید زاییده رود)) که یک مسیل فصلی بوده در جلوی دیده گان مردم شهر پرآب می شود. مردم کویر نشین اصفهان جشن شادمانی گرفته و به رقص و پایکوبی مشغول می شوند.

اما آنچه عذاب آور تر است انتشار پیام ها و متن هایی است که حرکت خودجوش و هماهنگ اعتراضی مردم خوزستان را به شبکه ها و کانال های معاند ارجاع می دهند.شیوه ای نخ نما شده برای سرکوب مطالبات اجتماعی. ظاهرا در استان خود نیز چنان محجور مانده ایم که این پیام ها از سوی برخی هم استانی های عزیز نیز در حال باز نشر است.گرچه نگارنده به این جمله معروف تاکید میکند که تمام ایران سرای من است ولی باید دید این موضوع برای ساکنین سایر استان ها هم صادق است؟ آیا این جمله زیبا در تقسیم عادلانه امکانات و منابع از سوی استان های متمول به سایر استان ها نیز لحاظ می گردد؟

آیا مردم و مسئولین سایر استان ها که همواره بر خوان کریمانه منابع خوزستان نشسته اند حاضرند بخشی از امکانات و بودجه خود را به استان محروم خوزستان دهند؟ما خوزستانی ها، هنوز هم بر سر وعده خود هستیم. اگر حق آبه استان تامین شود، قطعا ما نیز راضی به شادمانی مردم عزیز اصفهان در کنار زاییده رود خروشان هستیم. به زعم‌ نگارنده؛ استان اصفهان نه تنها برنده دوئل انتقال آب به کویر شده است بلکه با تنظیم و انتشار پیام هایی که مطالبات مردمی شهروندان خوزستان بدان اقدام کرده اند را نشانه گرفته و در مدیریت اذهان نیز، برنده میدان بودند.