یادداشتی از نادر عسکری

با نزدیک شدن به انتخابات شورای شهر رامهرمز و داغ شدن تنور رقابت برای تصاحب کرسی های شورای شهر، کاندیداها و طرفداران آنها از هر موضوعی برای جریان سازی و به تبع آن بسیج اجتماعی مردم در جهت منافع انتخاباتی خود استفاده می کنند و این امر در بستر جغرافیایی همچون رامهرمز مسبوق به سابقه بوده است.
گاهی شوری آش این بسترسازی های کور انتخاباتی آنقدر زیاد می شود که در صف های اول شب نشینی های آنان، نه کهنسالان بلکه جوانان تحصیل کرده ای به چشم می خورد که به پیاده نظام این جریانات تبدیل شده اند.

رهبران یا لیدرهای این جریانات آنقدر در تحریک عواطف و احساسات حرفه ای عمل می کنند که در صورت عدم همراهی از سوی هر شخصی با برچسب های متنوعی نیز او را به گوشه رینگ انتخاباتی رهسپار و اصطلاحاً او را بایکوت می کنند.

با افزایش مهاجرت و رشد جمعیت در رامهرمز ،بافت اجتماعی این شهر دچار دگرگونی های در عرصه های اقتصادی ،سیاسی و فرهنگی شد و فضای حاکم آن متاثر از دو پارادایم منطقه گرایی و قوم گرایی شد .منطقه گرایان با تاکید بر هویت های مشترک از جمله سابقه سکونت جغرافیایی به ساخت دو قطبی بومی و غیر بومی پرداختند و در طرف مقابل هم قوم گرایان با تاکید بر عامل خون مشترک به ساخت گزاره ایلی و غیر ایلی پرداختند و این جریان سازی های اجتماعی بیشترین آثار خود را بر انتخابات در هر دوره نشان می دهد و شاهد زایش یک تقابل سازی احساسی در ماه های منتهی به هر انتخاباتی هستیم.

حقیقت امر آن است که هر دو جریان به صورت رادیکالی و به یک اندازه مخرب با نوعی احساس خطر در از دست دادن منافع به همدیگر نگاه می کند و منطقه گرایان عامل عقب ماندگی رامهرمز را قوم گرایان می دانند و قوم گرایان نیز با رد این نظریه سعی در ایجاد فضای باز جهت تعالی و پیشرفت خود دارند.متاسفانه این تقابل های احساسی سال هاست که دامن توسعه شهر رامهرمز را گرفته است و هر گروه تمام تلاش خود را برای بسیج و رای آوری کاندیدای مد نظر خود حتی به رغم نداشتن اصل شایستگی می کند.

به نظر می رسد طی دو دهه گذشته این دو جریان اشتباه هات اساسی را مرتکب شده اند و به ندرت پیش آمده است شخصی بدون تکیه بر این دو جریان در سطح رامهرمز در انتخابات رای بیاورد و افرادی که در این تقسیم بندی های اجتماعی قرار نمی گیرند در بیشتر مواقع فرصتی برای عرض اندام شایستگی خود ندارند و این دسته بندی ها به یکی از عوامل عقب ماندگی رامهرمز در عرصه های مختلف از جمله کادر سازی اداری تبدیل شده است.

در پایان کنش‌گران ،رسانه ها و نخبگان این شهرستان می توانند با ترسیم و فرهنگ سازی به این مرزبندی های هیجانی پایان دهند و با رعایت حسن همجواری و قرار گرفتن در یک مای مشترک به نام توسعه ی رامهرمز و تکیه بر اصل شهروندی بنای توسعه را بیش از پیش مستحکم کنند.