یاداشتی از نادر عسکری

مقدمه:
اخیرا در رسانه ها و فضای مجازی موضوعی عنوان شده است که چرا نماینده ی رامهرمز و رامشیر علیرغم سپری شدن چند ماه از دوره ی نمایندگی اش تا کنون نطقی در صحن مجلس شورای اسلامی نداشته است فارغ از اینکه این عدم سخنرانی در صحن مجلس نشان ضعف است یا بنا به مصلحت ،واکاوی این بحث ضروری به نظر می رسد.

اپیزود اول : قانون آئین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی

بر اساس ماده ۱۰۵ قانون آئین نامه داخلی مجلس در هر جلسه رسمى به‌جز جلسات بررسى لوایح برنامه توسعه، بودجه سالانه و استیضاح یا رأى اعتماد به وزیران، سه‌‏ نفر از نمایندگان میتوانند به نوبت و طبق فهرستى که از قبل به قید قرعه توسط هیأت رئیسه تنظیم شده است، حداکثر به مدت هفت‌‌‌ دقیقه نطق نمایند. همچنین دو ‏نفر از نمایندگانى که در آن جلسه نوبت نطق نداشته باشند به جهت مسائل ضروری می‌توانند یک ساعت قبل از شروع جلسه در لوح مخصوص یا دستگاه الکترونیک ثبت‏نام کرده وحداکثر به مدت پنج ‌‌دقیقه نطق نمایند. درصورتى که بیش از دو نفر از نمایندگان متقاضى این نطق باشند، هیأت رئیسه به قید قرعه به دو‏ نفر وقت خواهد داد.هیچ یک از نمایندگان نمیتوانند در مدت دو ماه بیش از یک بار نطق پنج ‌‌دقیقه‌ای نمایند.
به استناد قانون صدرالذکر نطق نمانیدگان در صحن مجلس تابع زمان و شرایط خاصی هست و نمایندگان آزاد نیستند که هر زمان میکروفن خود را روشن کنند و در مورد موضوعات مد نظر سخنرانی کنند .

اپیزود دوم: محرومیت حوزه انتخابیه

قدر مسلم آن است که در همه ی ادوار مجلس شورای اسلامی این نمایندگان کلان شهرها و در راس آنان نمایندگان پایتخت بودند که قدرت عرض اندامی بهتری را به دلایل توسعه یافتگی بیشتر داشته اند.شاید بتوان گفت که اغلب مباحث انتقادی به دولت ها را نمایندگان کلان شهرهای توسعه یافته وارد می کنند و حتی در موضوعات جناحی و سیاسی این نمایندگان پایتخت هستند که دست برتری به سایر نمایندگان به دلیل عدم محرومیت حوزه انتخابیه دارند. به عبارت دیگر از آنجایی که در ساختار سیاسی ایران تمامی بودجه و امکانات زیربنایی از مجرای دولت به شهرستان ها تزریق و تخصیص می یابد ،نماینده ی حوزه انتخابیه ای چون رامهرمز و رامشیر که مردمش هنوز از امکانات اولیه ی چون آب ،برق راه محروم هستند قاعدتاً به جای درگیری با دولت بنا را بر تعامل با وزرا می گذارد تا حداقل بتواند گوشه ای از مشکلات حوزه انتخابیه را حل کند. در حوزه مباحث سیاسی،اجتماعی و تئوریک باز هم همین نمایندگان کلان شهرها هستند که به دلیل دغدغه مندی منطقه ای کمتر ،نگاه ملی می یابند و در حوزه سیاست گذاری های ملی و بین المللی اظهار نظر می کنند.

اپیزود سوم :سال پایانی دولت دوازدهم

دولت کنونی حاکم ،متشکل از وزرا و مدیران کل در سال و ماه های پایانی خود به سر می برند و قطعا به دلیل ضعیف شدن بال های نظارتی مجلس از جمله طرح سوال و استیضاح و عدم نیازمندی وزرا به رای نمایندگان اصولا هر گونه نطقی در این ایام علیه اعضای دولت جز محروم شدن از امکانات و عدم توجه کمتر به آن حوزه انتخابیه هیچ گونه ماحصلی ندارد و گمان می رود که نماینده ی شهرستان های رامهرمز و رامشیر با درک این مساله تصمیم گرفته است به جای جدال و بحث بنای تعامل را در این زمان باقیمانده جهت حل قسمتی از مشکلات حوزه انتخابیه در پیش بگیرد و مهر تایید همین مسأله نیز دیدار با ده ها وزیر و رئیس در ماه‌های پایانی دولت برای جذب اعتبارات بیشتر است .

اپیزود سوم:سطح مطالبات و انتظارات شهروندان

سطح مطالبات و انتظارت شهروندان حوزه انتخابیه ای چون رامهرمز و رامشیر به گونه ای باشد که وقت بسیاری از نماینده را صرف دغدغه ها و درخواست های شخصی و حل مشکلات ریز روستاها نیز می کند و قاعدتاً به جای اینکه نماینده شهرستان در سطح کلان ملی مطالبه کند به سطح منطقه ای و استانی نزول پیدا می کند و این امر کیفیت نماینده را در موضوعات کلان تحت الشعاع قرار می دهد.

نتیجه گیری

با نگاهی به عملکرد،رایزنی ها ، شرایط اقتصادی حوزه انتخابیه و شکاف فکری دولت و مجلس به نظر می رسد نماینده ی شهرستان های رامهرمز و رامشیر در ماه های پایانی دولت موضعی هوشمندانه اتخاذ کرده است و از این حیث به جای درگیر شدن با دولت با نطق های سوزنده چون برخی نمایندگان شهرستان های اطراف بنا را بر نطق و ادبیات سازنده گذاشته است تا گامی مهم برای رفع محرومیت از حوزه انتخابیه اش بردارد و انتظار می رود در دولت بعدی قدرت چانه زنی و وزن سیاسی نمانیده کنونی رامهرمز و رامشیر بیش از پیش باشد.