نکاتی پیرامون آموزش در فضای مجازی

هویت ملی را پاس بداریم

آموزش در هر موقعیتی نیازمند بستری حداقلی می باشد تا بتواند موجب تعامل میان معلم و دانش آموز گردد و مفاهیم به درستی منتقل شود. همانگونه که فضای آموزش حضوری و واقعی نیازمند حداقل هایی مانند «تخته،ماژیک،گچ ،کلاس »وغیره می باشد .آموزش مطلوب در فضای مجازی هم نیازمند بستر هایی مانند:«اینترنت پرسرعت وگوشی‌های هوشمند یا تبلت و غیره می باشد که متاسفانه بسیاری از همکاران عزیز و دانش آموزان هم از این امکانات بی بهره اند .دست اندرکاران و تصمیم گیران کلان، دستگاه تعلیم و تربیت بنا به «اصل آموزش رایگان قانون اساسی» باید شرایط آموزش رایگان رابرای معلم و دانش‌آموز مهیا کنند اما متاسفانه با وجود اینکه ما در دومین سال تحصیلی که مجبور به استفاده از فضای آموزشی مجازی هستیم نه تنها هیچ‌گونه عزمی در این راستا وجود ندارد و اقدامی صورت نگرفته بلکه نادیده گرفتن و عدم توجه به *سند تحول بنیادین در آموزش و پرورش که در آن تاکید بر اجرای عدالت آموزشی است، بیشتر و برجسته تر خود را نمایان کرده است.
اگر روزگاری پیش از کرونا درصد کمی از دانش آموزان در مدارس کپری و کانکسی آموزش دیدند امروزه درصد قابل توجهی از دانش‌آموزان به دلایل عدم دسترسی به اینترنت یا مشکلات مالی که جهت خرید گوشی یا هزینه ی شارژ ماهیانه یا هفتگی اینترنت همراه ، از نعمت آموزش باز ماندند و این بار شکاف طبقاتی اثرات شگرف تری در آموزش به جا گذاشت و موجب شکاف آموزشی نیز گردید .

و اما سخنی با معلمان عزیز و زحمتکش

همانگونه که دانش آموزان در فضای واقعی مدرسه به جز آموزش های رسمی و برنامه ریزی شده آموزش های پنهان و‌نهان ناشی از قرار گرفتن در جمع و فضای مدرسه را می آموزند و حالا نیز با قرار گرفتن در فضای آموزشی مجازی در معرض آموزش های نهان و پنهان می باشد.
لذا به بعضی از نکات اشاره‌ای می‌کنم هنگام نوشتن و چت کردن در بستر فضای مجازی از آنجایی که نوع نوشتن و واژگانی که به کار می بریم می‌تواند به عنوان آموزش‌های پنهان باشد که نیازمند دقت بیشتری می باشد. گاهاً دیده می‌شود که هنگام نوشتن در فضای مجازی زبان نوشتاری فارسی یا دستور زبان فارسی رعایت نمی گردد یا گاهاً به جای قواعد املایی و دستوری از زبان محاوره ای یا شفاهی استفاده می‌شود . مثلاً به جای نوشتن کلمه «چه یا که و همچنین سلام » تنها از حروف «چ ،ک یا س » استفاده می کنند یا به جای کلمه «میخواهید،آمدید، و …. » واژه های «میخواین، اومدین و …» به کار می برند وکلمات بسیاری از این قبیل و حرف « خوا استثنا » که دیگر در فضای مجازی به حداقل خود رسیده و در زبان نوشتاری مجازی کمرنگ شده و معمولا واژه ها را به صورت « خابیدن – خاستن – خاهر و…. » می نویسند که این می تواند موجب آسیب زدن جدی به زبان شیرین فارسی که اندیشمندان زیادی‌ از جمله حکیم فرزانه ی طوس فردوسی بزرگ و بزرگ مردان ادیبی چون علی اکبر دهخدا در طول تاریخ برای حفظ آن تلاش کردند ، شود.
پس برای بقا و دوام زبان فارسی از هیچ تلاشی فرو‌گذار نباشیم . و ما معلمین نباید نشر دهنده ی این سبک نکارش باشیم واجازه ندهیم ضربه ای بس سنگین بر پیکره ی زبان فارسی به عنوان یکی از هویت های ملی وارد شود.
هویت ملی را خوب بشناسیم و خوب معرفی کنیم ??????…

 

اردشیرشجاعی دکتری مدیریت آموزشی

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *