خورنا – زینب مخیطی متولد شوش و از فعالان اجتماعی و فرهنگی این شهرستان است او دارای مدرک کارشناسی در سه رشته زبان فرانسه، الهیات و معارف اسلامی و مترجمی زبان انگلیسی است. وی در سال ۱۳۵۹ در بیمارستان نظام مافی شهرستان شوش مشغول به فعالیت بوده و در طول دوران جنگ تحمیلی به عنوان امدادگر همکاری داوطلبانه نزدیکی با رزمندگان داشته است.

وی همسر یکی از جانبازان اعصاب و روان جنگ است و همسر او به دلیل شرایطی که دارد ‌از سال ۱۳۸۷ بیشتر اوقات خود را در بیمارستان بستری است. در حال حاضر زینب مخیطی عضو انجمن شاعران و نویسندگان شهرستان شوش بوده و بارها در مجامع مختلف به عنوان زن نمونه و همسر ایثارگر نمونه و نیز شاعر برتر مورد تقدیر گرفته است.

این فعال فرهنگی و اجتماعی شوش در گفتگو با خبرگزاری خورنا می‌گوید: زنان به عنوان نیمی از افراد یک جامعه، بی‌گمان می‌توانند نقش بی بدیلی را در حرکت رو به جلو یک جامعه ایفا کنند بطوریکه این نقش را ما می‌توانیم به خوبی در شوش بعد از انقلاب مشاهده کنیم. در این دوران بانوان شوشی علاوه براینکه دوشادوش مردان در راهپیمایی‌های زمان انقلاب شرکت می‌کردند در طول جنگ تحمیلی نیز به صورت امدادگر و پرستار در بیمارستان نظام مافی و مسجد شهر به رزمندگان کمک می‌کردند و چه بسا در این مسیر بسیاری از آنها نیز مجروح و یا به فیض شهادت نائل شدند.

مخیطی ادامه داد: بعد از جنگ و شروع دوران سازندگی به تدریج مشارکت زنان شوش در امور تحصیلی نیز زیاد شد و به تبع آن تعداد مدارس در این شهر هم افزایش یافت بطوریکه پس از مدتی نیاز به ایجاد یک دانشگاه هم در این شهرستان احساس شد و بدین صورت شوش در این زمان به تدریج از حالت یک شهر کوچک به شهرستانی عریض و طویل با بخشها و شهرهای مختلف تبدیل گردید که در این بین حضور خانمهای تحصیلکرده نیز در ادارات و مخصوصا مدارس آن بسیار زیاد شد.

وی افزود: البته این حضور بانوان اگر چه امروزه در نهادهایی مانند شورای شهر شوش زیاد به چشم می‌آید ولی متاسفانه در سطوح بالای مدیریتی هیچگاه از آنها به طور مستقیم استفاده نمی‌شود و اگر هم در جایی استفاده شده تنها بصورت سرپرست موقت یک اداره بوده است؛ درحال حاضر بانوان شوش در کنار نقش مادری خود به کارهای هنری، فرهنگی، اجتماعی و غیره نیز مشغول هستند و حتی در بین قشر تحصیلکرده آنها نیز مقام استادی دانشگاه به فراوانی دیده میشود. اما کماکان اداره اصلی شهر در دست آقایان است.

او بیان داشت: در کل اگر بخواهیم به یک جمع بندی نهایی در مورد نقش زنان در جامعه نوین شوش برسیم میتوان مشارکت آنها در امور تحصیلی را بسیار خوب ارزیابی کرد ولی عدم دست یابی آنها به مسئولیت‌های کلیدی و نیز عدم آزادی عمل در انتخاب شغل مورد علاقه را همچنان می‌توان از مشکلات لاینحل بانوان شوشی دانست اگرچه آنها در این زمینه تلاش می‌کنند که این موانع را نیز از سر راه خود بردارند.

این فعال اجتماعی و فرهنگی شوش می‌گوید: یکی از بزرگترین معضلات حوزه بانوان شوش مربوط به زنان سرپرست خانواده است. این زنان که نقش پدر و ‌مادر را به صورت توامان دارند برخی از آنها تحت پوشش سازمانهای حمایتی چون بهزیستی بوده و برخی دیگر که هیچگونه چتر حمایتی ندارند مجبور به کارگری در مزارع کشاورزی هستند ولی در هر دو صورت چه تحت حمایت باشند یا نباشند درآمد ماهیانه ناچیزی دارند که کفاف گذران زندگی آنها را نمی‌دهد و این مسئله چه بسا فرزندانشان را بسوی ترک تحصیل و یا در مواردی اعتیاد سوق می‌دهد.

مخیطی در ادامه از پیدایش پدیده کارتن خوابی زنان در شوش نیز خبر می‌دهد و می‌افزاید: این پدیده مربوط به یک یا دو سال اخیر است و اگرچه برخی از دلسوزان شهر برای رفع آن ایده ایجاد خانه سالمندان را داده بودند ولی این ایده به علت ساختار عشایری که شهر دارد هیچگاه اجرایی نشد.

وی افزود: البته در فرمانداری شوش نهادی وجود دارد بنام مشاوره در امور زنان. این نهاد با تشکیل جلساتی با حضور نمایندگان ادارات سعی در حل معضلات بانوان شهر را دارد ولی بنظر میرسد خیلی در اینکار موفق نبودند زیرا بیکاری و فقر در میان زنان شهر شوش خیلی زیاد است.

او بیان کرد: بانوان شوشی اگر چه همیشه در بحث مشارکتهای سیاسی مانند انتخابات مجلس نقش پر رنگی را دارند ولی از آنجایی که مردم تمایل چندانی به انتخاب آنها نشان نمی‌دهند در بیشتر مواقع در انتخابات دچار ناکامی می‌شوند و اگر فردی هم از آنها در مواقعی به شورای شهر راه پیدا کرده بیشتر به علت حمایت‌های قومیتی بوده است.

این فعال فرهنگی و اجتماعی شوش اظهار کرد: در شوش زنان شاخص فراوانی وجود دارد. از شهید فرحه دبات که در زمان جنگ در یکی از روستاها برای رزمندگان نان می‌پخت و در اثر اصابت ترکشهای خمپاره دشمن به شهادت رسید تا ماهی صادقی حسنوند که در این دوران کارگر بیمارستان نظام مافی شوش بود و او نیز در اثر برخورد گلوله توپ و خمپاره به محوطه بیمارستان به فیض شهادت نائل شد.

مخیطی عنوان کرد: در طول دفاع مقدس ۴۵ نفر از بانوان شوشی بر اثر بمباران به شهادت رسیدند که برخی از آنها دختر بچه بودند. شوش در حدود ۴۵ نفر جانباز خانم نیز دارد؛ البته باید به همسران شهدا و جانبازان که سالهاست رسالت نگهداری از فرزندان شهدا و جانبازان را به دوش میکشند هم اشاره نمود.

وی یادآوری کرد: در شروع جنگ تحمیلی بانوان امدادگر و پرستار بیمارستان نظام مافی شوش علیرغم اینکه در زیر گلوله مستقیم توپخانه دشمن بودند ولی در کنار سایر برادران رزمنده خود باقی ماندند که از جمله این بانوان شاخص شوش می‌توان به خانم طاهری، بختیاروند، شهیده مریم شیروانی، مرحوم شتیت، مرحوم جاشکی، مخیطی، کریمی و غیره اشاره کرد؛ این بانوان در آن زمان دختران جوان ۱۷ تا ۲۴ساله بودند.

او در پایان گفت: در حال حاضر نیز زنان شاخص بسیاری در زمینه‌های مختلف علمی، اجرایی، فرهنگی و هنری در شوش مشغول به فعالیت هستند. خانم دکتر خنیفر، خانم فروغیان، خانم دکتر هاشمی و خانمها رستمی، حوری، پوراحمدی، ادیب، نورعلیزاده، شیرک، دیناروند، مخیطی، لطیفی، کیانمهر، هاشمی( تئاتر) و غیره از جمله زنان فعال و شاخص شهر هستند که البته شمار آنها خیلی بیشتر از این تعداد است.