هندیجان و مدیران ده ساله

چند خطی درد دل؛

هر چند تجربه نشان داده قلم زدن و صحبت از تغییر مدیرانی که چیزی حدود ده سال بر صندلی گرم ریاست در ادارات شهرستان محروم هندیجان نشسته اند امری عبث و بیهوده است ولی منباب وظیفه این درد دل ها را به محضر کسانی تقدیم می کنیم که باز هم خام ارتباطات نامیمون این دسته از افرادی شده اند که متاسفانه خوب راه بقای دوران مدیریت را دریافته اند .

حتما مثل معروف اگر آب زلال را در یک محلی نگهداری کنید بعد از مدتی گندآبی خواهد شد به گوش تان خورده است .

ده سال یک نفر بر جایگاه مدیریتی یک اداره آنهم در حالیکه بعضا هنوز نتوانسته اند یک پروژه را در سازمان خود به اتمام برسانند دلیلش چیست ؟
پاسخ هایی که شامل این سؤال حیاتی می شود را باهم مرور می کنیم؛

یک عدم توانایی مدیر در پیشبرد کارهای ذاتی سازمان خویش و بر عکس توانایی وی در ارتباط با مدیران مافوق در جهت بقای پست و مقام خود که تا الان موفق بوده اند.

دوم وجود رانت و سوءاستفاده های احتمالی همه دست اندرکاران در پروژه های بزرگی که زیر نظر سازمان های مطبوع این مدیران ده ساله در حال انجام می باشد .
جالب اینجاست اینگونه رؤسا هر جا بنشینند ادعا دارند مدیران کل و حتی رؤسای سازمان هایشان در تهران با آنان ارتباط تنگاتنگی دارند .

حال سوال اینجاست جامعه های بزرگی که باید زیر نظر این ادارات معیشت خود و خانواده هایشان را تهیه کنند چه گناهی دارند و تا کی باید تاوان ارتباطات ناصواب اینگونه افراد و برخی اقوامشان در مراودات اجتماعی را بدهند .

ای کاش این پروژه ها هر چه زودتر به پایان رسیده تا وظیفه این مدیران عزیز نیز به آخر خط خود نزدیک شود و مردم نفس راحتی بکشند .

انتظار می رود منتخب مردم در مجلس شورای اسلامی این بار با دیدن مجدد چهره تکراری این افراد ناتوان با قاطعیت در جهت حفظ منافع مردم و اقشار محروم جامعه برخورد و زمینه تغییر و جابجایی آنها را فراهم نماید.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *