متاسفانه از جانب والدین نظارت و ضابطه در فرآیند استفاده کودکان و نوجوانان از محتوای بارگذاری‌شده در فضای مجازی وجود ندارد، فضای اینترنت کاملاً باز و آزاد است و در برخی از این فضاها هر محتوا و خوراک ی وجود دارد که شاید برای بزرگسالان مناسب باشد( شاید)، اما بسیاری از آنها برای کودک و نوجوان قطعا مناسب نیست.

این شرایط چه آسیب‌هایی می‌تواند داشته باشد؟!
در پاسخ باید گفت بدون شک تماشای برخی محتواها و برنامه‌ها که متناسب با فرهنگ ما نیست به صورت ناخودآگاه فرزندان ما را به سمت تغییرات و اتفاقات ناخواسته‌ای می‌کشاند.
باید ضوابط و محدودیت هایی در دسترسی ها وجود داشته باشد. ضوابطی که بیشتر از درون خود خانواده‌ها باید رعایت شود.
اما اغلب والدین به این مسائل توجهی ندارند مثلا کودک همراه با پدر به تماشای فیلمی می‌نشیند که خشن است و بعد همان پدر و مادر می‌گویند که نمی‌دانیم چرا فرزندمان خشن شده است.کودکان ما ” خشن بودن ” را یاد می‌گیرند.

در خیلی از موارد تربیتی با قوانین نمی‌توان چیزی را عوض کرد این ما هستیم که برنامه‌ها و محتوای مورد نظرمان را انتخاب می‌کنیم.
پدر و مادرها خیلی وقت‌ها خبر ندارند کودکشان چه محتوا و حتی چه فیلم و سریالی را می‌بیند و اصلا در فضای مجازی چکار می کند.
امروزه بزهکارانی را می بینیم که والدینشان کمترین نقش را در تربیت آن‌ها داشته‌اند
بسیاری از والدین امروز هیچ نقشی در بزرگ شدن فرزندانشان ندارند.
آن‌ها اگرچه سعی می‌کنند فرزندشان از رفاهی که خودشان از آن برخوردار نبوده‌اند بهره مند باشند اما روی او نظارت ندارند.
تلاش می‌کنند، کار کنند و به او پول می‌دهند تا به انواع کلاس‌های ورزشی و آموزشی برود یا برای او گوشی و لب‌تاپ و تبلت بخرد و بعد افتخار می‌کند که بچه در اتاق و سرش هم گرم است.
رشد با لپ‌تاپ و تلویزیون و گوشی به تربیت منجر نمی‌شود و این سرویس دادن‌ها به تربیت کودک منجر نمی‌شود و ما نمی‌دانیم او در لپ‌تاپ و کامپیوتر خود با جذب شدن به چه فضایی رشد می‌کند و چه یاد می‌گیرد.
فضای مجازی خوب است، اما در کنار کودک حتما باید یکی باشد اگر موردی بود به کودک توضیح دهد و او را نسبت به قصه‌ها و اتفاقاتی که در فرهنگ فیلم‌های مختلف رخ می دهد آگاه کند.

مهدی جلیلیان_ مشاور