خورنا: آبادان امروز فرسنگ‌ها فاصله دارد با دیروز و شاید با تحقق این اصل که جذب توریست راهی برای تحقق اهداف اقتصاد‌‌ی‌ است بتوان آمال‌های بزرگ خفته در دل این شهر خون مرده را بار دیگر به حقایق رساند.

به گزارش خبرگزاری فارس از آبادان، استان خوزستان، با دیرینه‌ای به قدمت تاریخ، سرشار از جاذبه‌هایی است که آن را همچون نگینی در پهنه گیتی متمایز ساخته است، کشوری سرشار از دیدنی‌های طبیعی، باستانی، تاریخی، زیارتی و تفریحی که به لطف یزدان پاک و همت دلاورمردان غیور دفاع مقدس و جنگ تحمیلی همیشه سرفراز در جهان جایگاه بالایی دارد.

خوزستان از زمان‌های قدیم به داشتن هوای گرم معروف بوده و آبادان نیز که شهری از شهرهای جنوبی استان است، از این ویژگی ممتاز چون سایر شهرهای جنوبی خوزستان برخوردار است.

آبادان با اقتصادی عمدتاً بر پایه نفت به‌ دلیل قرارگرفتن در کنار اروندرود، رود بهمنشیر و رود کارون و به طور کلی در جوار خلیج فارس دارای تابستانی بسیار گرم و زمستانی معتدل و فرح‌بخش است چنان که لطافت هوای آن گردشگران زمستانی و نوروزی را به خود جذب می‌کند.

آبادان به طور کلی یک منطقه رطوبتی بوده و این رطوبت در بهار و تابستان کم‌تر از پاییز و زمستان است.

آبادان از مناطق کم بارش کشور بوده و به دلیل آبرفت رودهای کارون و دجله (که به هم پیوسته‌اند) به‌وجود آمده و جزیره‌ای می‌ماند که گرداگردش رود است.

و از محله‌های مشهور آبادان می‌توان به احمدآباد، امیری، کوی کارگر، بریم، بوارده شمالی و جنوبی، کارون، اروسیه، کوی لاله، هزاری‌ها، هلندی‌ها اشاره کرد. کوی بهار، کوی قدس، کوی بهارستان، کوی گلستان، کوی ذوالفقاری، کوی ملت، کوی بهمن، کوی ولی‌عصر، تانک فارم، جمشیدآباد، سرویس قنواتی، هلال بریم، و ۷۰۰ دستگاه از دیگر محله‌ها و کوی‌های این شهر هستند.

جزیره شادمانی در رود بهمنشیر و جزیره ارگ در اروندرود نیز از جزیره‌های کوچک درون این شهر هستند.

همچنین از مکان‌های دیدنی و طبیعی آبادان می‌توان به ساحل بسیار زیبای رودخانه‌های اروند، بهمنشیر اشاره کرد که با شناختی هر چند اولیه می‌توان از مکان‌های بی‌بدیل آن جهت ماهیگیری و تفریح استفاده کرد.

این جذابیت توریستی و تفریحی نقطه کور و فراموش شده آبادان است، نقطه‌ای که سال‌ها است در دل مردم این مرز و بوم و حتی جاذبه‌های گردشگری آن نهفته و به جرأت می‌توان گفت مرده است.

سینما شیرین که پس از جنگ جهانی دوم، با افزودن دو طبقه دیگر به ساختمان و به بزرگ‌ترین سینمای ایران تبدیل شد، مسجد رنگونی‌ها که هنگام ساختن پالایشگاه و توسط کارگران خارجی که اکثراً از مسلمانان اهل رانگون (پایتخت برمه) بوده‌، ساخته شده‌ است.

میدان فرهنگ یا الفی که از دیرباز محل تجمع فرهنگیان شهر بوده، سینما نفت که از جمله بناهای فرهنگی تاریخی آبادان است خاطرات زیادی در اذهان مردم این شهر به‌جا گذاشته و موزه آبادان که در سال ۱۳۲۸ با الهام از معماری سنتی ایران شناخته شده‌ و متأثر از گنبد دانیال نبی در شوش بوده است.

به هر حال ظرفیت و استعدادهای بی‌نظیری در شهر ما نهفته و دست نخورده باقی مانده که با اندکی توجه و بیدار باش می‌توان آن‌ها را تبدیل به فعل کرد.

تعداد هتل و مسافرخانه‌های این شهر به اندازه کافی بوده و ظرفیت پذیرش هزاران هزار میهمان از دور و نزدیک را در دل خود دارد اما حلقه مفقوده گردشگری و توریستی در این شهر گره‌ای کور و ناگشودنی در شهرمان زده است.

این منطقه با وجود برخورداری از منطقه آزاد اروند، اداره بندر، پالایشگاه، پتروشیمی و چنین سازمان و دستگاه‌های اجرایی وسیع و پردرآمد، عمران و آبادی شهر را پشت سر گذاشته و تنها به مناطقی دیگر توجه ویژه می‌کنند.

این ظرفیت‌ها امروز در شهرهای دیگر در حال تقویت و به روز شدن است اما این شهر با وجود برخورداری از همه پیش زمینه‌های لازم و سه نماینده مردم در مجلس و ارتقای فرمانداری به فرمانداری ویژه، همچنان اندر خم یک کوچه است.

به راستی آبادان نگینی نتراشیده بر تاریخ گردشگری ایران بوده که همچنان دست نخورده و ناب سو سو می‌کند، باید آن را با چشمانی باز نظاره‌گر بود و بارور کرد.

آبادان امروز فرسنگ‌ها فاصله دارد با دیروز و شاید با تحقق این اصل که جذب توریست راهی برای رسیدن به اهداف اقتصادی‌ است بتوان آمال‌های بزرگ خفته در دل این شهر خون مرده را بار دیگر به حقایق رساند.

============

گزارش از مریم خبازی