خورنا_ ایمان سلیمانی وکیل پایه یک دادگستری / احراز بند ب ماده ۲۹۰ قانون مجازات اسلامی در خصوص انتشار ویروس کرونا نیازمند بررسی است؛ زیرا در این حالت عمل مرتکب باید نوعا کشنده باشد. حال آنکه بر اساس یافته های علمی و آمار، این ویروس نوعاً کشنده نیست و بسیاری از افراد درمان می شوند. لذا اگر شخصی بدون قصد کشتن دیگری ویروس را به بدن او وارد کند، اگر نسبت به بیماری زمینه ای شخص عالم نباشد، قتل شبه عمد واقع شده است. البته اگر تعداد ویروس ها به قدری زیاد باشد که منجر به قتل شود، گویی قصد کشتن وجود داشته و به دلالت التزامی قتل عمد و مشمول بند الف ماده ۲۹۰ است.

در فرضی که مرتکب می داند طرف بیماری زمینه‌ای دارد و با علم به وجود این بیماری ویروس را وارد میکند، مشمول بند پ خواهد بود. بر اساس بند ت، مرتکب قصد ارتکاب دارد بدون آنکه مخاطب خاصی مدنظرش باشد. حکم کلی اشخاصی که ویروس را در محل ابتلای عمومی و تماس جسمانی با سطوح آلوده قرار دهند مشمول این بند خواهدبود. البنه اگر با رعایت جمیع جوانب و نکات بهداشتی ویروس به دیگری منتقل و سبب فوت او شود، خطای محض واقع شده است.

اگر شخصی عطسه کند و به صورت ناخودآگاه ویروس به دیگران سرایت کند در اینجا به واسطه تقصیر صورت گرفته مرتکب قتل غیر عمد شده است.

انتهای پیام/