علی مطور

رسانه های اجتماعی و فعالیت های مجازی غیر رسمی، مدعی انتشار اخبار سری و اطلاعات محرمانه هستند که نشر آنها در رسانه ملی ممکن نیست.
و این دیدگاه در دوران کرونا، باعث شد نگرانی جامعه از ترس کرونا فراتر رفته و مشکلاتی افزون بر خسارات معنوی و مادی ناشی از کرونا ویروس بحرانی تر شده و کادر درمان را به جای اینکه یاری کند بیشتر درگیر کرد.
کرونا ویروس سکان جاده انحرافی شایعات را بدست گرفت و توانست بحرانی خطرناک تر را به اپیدمی همه گیری برساند.
به عنوان مثال؛ مسمومیت های ناشی از الکل صنعتی که به عنوان اتانول به خورد قربانیان به گمان اینکه میتواند در درمان کرونا مفید باشد همچنان ادامه دارد
مثال دوم: آتش زدن دکل های اینترنت نسل پنجم در انگلستان به دلیل اینکه شایعه شده بود اینترنت اشیاء میتواند ناقل ویروس باشد و چون کشور سازنده دکل ها، چین بوده است، مردم انگلیس خسارت سنگینی را در به اتش کشیدن چندین دکل به بار اوردند.
نظریه اینکه کرونا ویروس ساخت دست بشر در آزمایشگاه جهت جنگ بیولوژیک هست یا نه خود به تنهایی یک تراژدی است چه برسد به ساخت پیام های کذب و یا تمسخر آمیز که می توانند با در اشتراک گذاشتن اطلاعات نادرست در جامعه، رفتار اشتباهی را باعث شود که جبران ناپذیر است. چرا که این شایعات میزان استرس را افزایش و قدرت ایمنی فرد را در مقابل کرونا ویروس تضعیف میکنند. و دلیل آن هم این است که تمامی حالات جسمی انسان متاثر از واکاوی افکار، عقاید، فرهنگ ، روان و روح آدمی است و این دو توسط نرون های عصبی به هم متصل هستند.
بنابراین میزان خودسنجی در جامعه،قبل از اینکه کرونا ویروس به صورت پاندمی گسترش یابد، جامعه دچار پاندمی ترس از کرونا ویروس بوده است و شاید بتوان گفت که پاندمی شایعات، میزان مرگ و میر را در ۵ کشور اول نمودار جهانی که دارای آمار قربانیان بالاست را به عنوان دلیل اصلی دانست.