شعری برای بندرماهشهر

این گلستانی که هستم ساکنش                                     در لسان ماهشهر زیبا خواننش

بندری زیبا پر از لطف و صفا                                               وصف بلبل را کنم یا سوسنش

در بهاران طیفی از سرسبزی و ریحان و گل                              چون کمربندی بود پیرامنش

شهر آب شور و جوی باز و خور                                             میمنت بادت چنین پیراهنش

شهر کار و صنعت و رزق حلال                                              رازق پیر و جوان هر مخزنش

منشا نان است و تولید و سخا                                             جان نثارم بهر حفظ و بودنش

لاله هایش وقت قلتیدن به خون                                           عطر جنت آورند در گلشنش

جمله ی مسئولین این دارالعبا                                                 مهربانند در سرای ایمنش

صنعتش ورد زبان خاص و عام                                                پتک دوران هم نکوبد آهنش

از کتاب “تاریخ بندرماهشهر” نوشته اسحاق شکیبا

پاسخ به گروه تنگاره لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

  • گروه تنگاره ز دیلم، گناوه و هندوی جــان رسیدم به شهری که بودم نشان به آن شهر مشهور مهشوریان به مهشور زیبای ام الخزان به شهری که بوده برایم عزیز همان نازنینی که بد بس تمیز منش گفتم آیم به پیشوازشان که تا هم بینم رخ نازشان بخندید و بگشاده آغوش او خدایا جهان شــد برایم نکــو به سان قمر میدرخشید و من شدم در هوایش برون از وطن به سمت دگر سوی زهره نگر که ام الخزانی بود چون گوهر همان فـْره زیبای مهشورمان همان شاعر خوب آوا دلان زبندر و پتروشیمی پاک ز رفتارمردان صد سینه چاک غزال غزل را به مستی دواند می ارغوان را به کامم نشاند یکایک سرود امد اشعار ناب ندانم چسان شد زمانم شتاب چنان شور و حالی بشد انجمن زساعت برون شد زمان بهرتن در این گوشه ی از خاک ایران زمین کنم بر چنان مردمی آفرین ز پولاد و آهن بنا ساختند به صد کار شایسته پرداختند شاهد بگفت از چنین همتی که بیگانه دارد از آن وحشتی بگفت از توانایی کارشان که الله بُوَد دم به دم یارشان زهی درگهش بوسه گاه سپهر غبار درش سرمه ی ماه و مهر تو بینی چنان هاله بر دور ماه ز بزم شعر و لطفِ شهرماه ضمیرش پر از جمله ی معنوی است تو گویی که صورتگر مانوی است ردیفش هنوز است در خاطرم سخن بس دراز است و کوته برم... شاعر: استادجعفر سرخی- بااندکی ویرایش وتخلص
  • محمد جواد یک بیتم برا دماغ سوختنتون بگید که سربندر شهرستان شد.............
    • دختر معشور دماغ سوخته خوتون که هر کاری کنین به گرد پا معشوریل نیرسین اصلا مه کسی سربندرم چی حساب ایکنه