دوقطبی انتخاب یک نماینده مجلس؛ «انرژی جوانی» یا «پختگی پیری»؟!

علی چاروسائی، مدیرمسئول خبرگزاری خورنا در یادداشتی انتخاباتی، نوشت: یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی به زودی فراخواهد رسید. انتخاباتی که همچون تمام انتخابات گذشته، مهم و پرهیجان است.

یکی از مباحثی که در روزها و هفته های اخیر پیرامون این انتخابات بسیار مطرح میشود، انتخاب بین کاندیدای جوان و کاندیدای غیر جوان است. شاید مهمترین دوقطبی این روزهای انتخابات همین باشد. برخلاف سالهای گذشته که دوقطبی اصلاح طلب-اصولگرا، بومی-غیربومی، عرب-فارس و… مهمترین دوقطبی های انتخابات بودند اما این دوره ظاهرا سن و سال در بین دوقطبی های موجود حرف اول را میزند.

اما آیا سن و سال ملاک خوبی برای انتخاب و رای دادن است؟ قطعا خیر ! نه میتوان به صرف جوان بودن و انرژی جوانی یک نفر را تا عالی ترین سطوح تصمیم گیری کلان کشور ارتقا داد نه شخصی را به بهانه سن بالا و اصطلاحا پیری به آن سطح ارتقا داد. عرصه تصمیم گیری و تصمیم سازی کلان کشور جای این دوقطبی های سخیف و کودکانه نیست.

پیر چون کمانی خمیده و جوان چون تیری آتشین است. نه کمان بدون تیر کاری از دستش بر خواهد آمد نه تیر بدون کمان میتواند قدمی خود را جلو بیاندازد. اما نه پیری به خودی خود روزمه محسوب میشود نه جوانی به تنهایی رزومه است.

اگر ملاک انتخاب ما پیری و جوانی باشد، میلیون ها پیر و جوان در کشور هستند که مدرک فوق لیسانس دارند و میتوانستند خود را در این انتخابات عرضه کنند. در این صورت، میلیون دو قطبی پیر و جوان داشتیم.

پس بالاخره چه کنیم ؟ با نگاهی به تبلیغات کاندیداها میتوان از روی برنامه ها، اهداف و عملکرد کاندیداها انتخاب بهتری داشت.

اگر کاندیدایی در تبلیغات خود مدام بر طبل جوان گرایی کوبید، این یعنی یک جای کار میلنگد. اگر اصرار بر برتری خود صرف جوانی داشت، باید فهمید که احتمالا یک جای کار میلنگد. در غیراین صورت بجای کوبیدن بر طبل جوانی، باید برنامه ها و عملکرد و رزومه خود را ارایه دهد. رزومه ای که قابل بررسی و نقد باشد و خروجی آن ملموس باشد. نه رزومه ای کاغذی که قابلیت بررسی نداشته باشد. همین موضوع برای کاندیدای پا به سن گذاشته نیز صدق میکند و فرقی ندارد.

باید دقت داشته باشیم که رزومه فرد مورد نظرمان «چه جوان باشد چه پا به سن گذاشته»، در حد و اندازه تصمیم گیری و تصمیم سازی ملی باشد. کارمند، مسئول واحد یا رئیس یک اداره شهرستانی نمیتواند به خودی خود تجربه کافی و لازمی برای نمایندگی در مجلس باشد. باید حواسمان باشد فردی که انتخاب میکنیم قرار است در سطح ملی برای تمام ایران کار کند.

البته برخی حامیان جوان گرایی در مجلس، حمایت خود را مستند به بیانات مقام معظم رهبری میکننده که فرمودند: زمینه تشکیل دولت جوان و حزب الهی را فراهم کنید. البته در یک سخرانی دیگر در واکنش به موج «پیر زدایی» به راه افتاد، فرمودند: شنیدم بعضی ها گفتند فلانی میگوید جوانگرایی یعنی پیرزدایی؛ من این را رد میکنم. مراد من پیرزدایی نیست. یک معنای روشنی از جوان گرایی داریم، معنایش پیر زدایی نیست.

باید اشاره کرد که در عرصه انتخابات شکل گیری دوقطبی ها طبیعی است و هرکس هم حرف خود را با تاکید فراوان و صدای بلند میزد. پیر و جوانش فرقی ندارد. چنانچه حضرت حافظ میفرماید: «ناموس عشق و رونق عشاق می‌برند – عیب جوان و سرزنش پیر می‌کنند » . به زبان امروزی یعنی هم به جوان یک چیزی میچسبانند هم به پیر؛ پس چه بهتر که ملاک خود را از پیری و جوانی به سمت برنامه ریزی، عملکرد و رزومه افراد تغییر دهیم.

در پایان این یادداشت را با شعری از حضرت سعدی به پایان میرسانیم که فرمودند: «پیری و جوانی پی هم چون شب و روزند – ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم»؛ باشد که ما جزء خواب ماندگان و بیدار نشدگان نباشیم. آمین

پاسخ به ناشناس لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

  • طلب بی طرف رای نمی دهم ... رای بی رای
    • ناشناس نده ما که رای میدیم بجای تو انتخاب میکنیم
    • حميد نده ما که رای میدیم بجای تو انتخاب میکنیم
  • ناشناس آقای مدیر مسئول، در شرایط حساس کنونی، نماینده منتخب پیر و پخته شما، کجاست ??? چرا در کنار مردم حوزه انتخابیه نیستند و تنها پیام در خانه ماندن را داده اند.