به گزارش خبرنگار خورنا از اهواز عبدالحسین مقتدایی امروز شنبه ۱۶ آذرماه ۹۸ در حاشیه ثبت‌نام در انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در جمع خبرنگاران گفت: استان خوزستان دارای مجموعه‌ای از مشکلات است که برخی از این مشکلات در زمینه‌هایی چون درمان، آموزش و جاده حالت اورژانسی دارند.

استاندار پیشین خوزستان خاطر نشان کرد: امروزه مهمترین مشکل استان خوزستان اشتغال جوانان و بدتر از آن تاخیر در ازدواج و افزایش آمار طلاق در سطح جامعه است و از آنجایی که در کلیه کشور هم این مشکلات وجود دارند لذا باید با اولویت‌بندی و بدون هرگونه جنجال سازی‌ها در سطح ملی پیگیری شوند.

وی منطقه‌ای فکر کردن را عامل عدم موفقیت در حل مشکلات استان دانست و یادآور شد: اگر مشکلات خوزستان را همانند مشکلات سیستان و بلوچستان، کرمان، ایلام و..تلقی کنیم در حقیقت ملی فکر کرده‌ و می‌توانیم آنها را حل کنیم.

مقتدایی گفت: علت مشکلات کنونی کشور ناشی از این می‌باشد که هر کس زورش بیشتر سهمش نیز بیشتر است؛ اگر مسئولینی که در نظام برنامه ریزی کشور پست می‌گیرند هر شهروند ایرانی را بخشی از پیکره منطقه خود در نظر بگیرند بسیاری از مسائل و مشکلات کنونی پیش نمی‌آیند.

این کاندیدای یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی خاطر نشان کرد: احیای نقش مجلس اولین نکته‌ای است که باید در انتخابات آینده در نظر گرفته شود و این مهم انجام نمی‌شود مگر اینکه خود نمایندگان اصلاح شده باشند یعنی ملی‌ترین، متعهد ترین، باسوادترین و ‌متدین‌ترین افراد وارد مجلس شوند.

وی یادآوری کرد: دستگاههای نظارتی و مسئولین ذی‌ربط در فرایند انتخابات اگر خدا ناکرده مانع ورود آدم‌های صلاحیت‌دار متدین، متخصص و ملی شوند این کار نه تنها خیانتی در حق نسل حاضر بلکه نسلهای آینده نیز خواهد بود زیرا هر تصمیم غلطی که امروز گرفته شود تبعات آن برای سالهای سال نیز باقی خواهد ماند.

مقتدایی ضمن بیان این مطلب که اگر مجلس با آبرو میخواهیم باید مجلس با حیایی داشته باشیم اظهار کرد: مجلس با حیا به کسی باج نمی‌دهد، دست در جیب کسی نمی‌کند و از کسی حساب نمی‌برد.

استاندار سابق خوزستان تصریح کرد: مجلس دارای نقش بسیار مهمی در کشور است زیرا یک نهاد قانون‌گذاری است که اگر اصلاح شود بی شک دولت و دستگاههای نظارتی هم درست می‌شوند.

وی در پایان ضمن تاکید بر لزوم بروز رسانی زیر ساختارهای اداری کشور گفت: متاسفانه سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور بر خرابه‌های یک نظام برنامه‌ریزی که ۷۰ تا ۸۰ سال از آن می‌گذرد استوار شده است و لذا نیاز به اصلاحات اساسی با توجه به تغییر و تحولات فرهنگی، جغرافیایی و نسلی کشور دارد.