خوزستان استانی است که منبع انواع ثروت‌های خدادادی است و همه شرایط را برای داشتن محیطی مناسب و مترقی داراست، ولی با ضعف سیاستگذاری ها تبدیل به جهنمی برای ساکنین خود شده است. جهنمی که اگر بخواهیم شاخصهای آن را دقیق بررسی کرد حیرت تمام کارشناسهای دنیا را برخواهیم انگیخت.

استانی که در بسیاری از شاخصها اول است اما ساکنینش در بدیهیات زندگی خود مانده اند.

بیشترین منابع طبیعی مانند  نفت، گاز، آب، پتروشیمی، فولاد.

رتبه اول تولید کننده محصولات کشاورزی همچون گندم، ذرت، جو، کلزا، چغندر، نیشکر، چوب، خرما. مرکبات.

داشتن جاذبه های توریستی فراوان همچون چغازنبیل، آبشارهای شوشتر، شهر جهانی شوش.

موقعیت مناسب جغرافیایی و هم مرزی با کشورهای عراق، کویت و کشورهای حوزه خلیج فارس.

داشتن انواع جاده ها از راه آهن جنوب گرفته تا بندرهای ماهشهر و خرمشهر و…
اینها همه بخش کوچکی از ظرفیت‌های خوزستان است اما خروجی آن چیزی جز فقر و فلاکت نیست.

رتبه اول بیکاری.

رتبه اول جرم و جنایت

رتبه اول مرگ و میر نوزادان

رتبه اول آلودگی هوا و محیط زیست

رتبه آخر آموزش و پرورش در کشور

البته منظور از اول این نیست که هیچ استانی بالاتر از خوزستان نیست بلکه منظور آن است که جز اولین‌ها است.

✔ مساله ای که سالهاست ذهن همه را درگیر خود کرده این است که چرا خوزستان با این ظرفیت ها در این وضع اسفناک قرار دارد.
✔ شاید برای رشد و توسعه نیاز به منابع و معادن باشد اما به هیچوجه کافی نیست و نقش مدیریت منابع انسانی بسیار مهم تر است و در دنیا ثابت شده مترقی ترین کشورها دارای منابع طبیعی ضعیف و نیروی انسانی قوی هستند.  کشورهایی مانند ژاپن. تایوان. سنگاپور نمونه بارز این مدل هستند.
✔ در داخل کشور نیز همینطور است استان کویری مانند یزد و سمنان کمترین بیکاری را دارند و در عوض تا کنون سه رئیس جمهور تحویل کشور داده اند.

خوزستان لنگ می‌زند تا زمانی که تغییر اساسی در نحوه گزینش مدیران ایجاد نشود.

✔ عوامل موثر در این عقب ماندگی را می‌توان در چند مورد مطرح کرد.
۱-  مدیران مسن و فسیل که هیچ خلاقیت و انرژی برای تغییر ندارند.
۲-  انتصاب مدیران صرفا با سفارش نماینده های مجلس یا افراد ذی نفوذ بدون داشتن پشتوانه و رزومه قوی.
۳- تنوع اقوام در استان و اختلافات قومی که فرصت را تبدیل به تهدید کرده و عاملی شده برای عقب ماندگی به طوریکه در ادارات عملا پستها بر اساس قومیت تقسیم شده اند.
۴- عدم استفاده از نیروهای جوان.

حال شنیده ام که خوزستان در تولید زباله نیز جز ترین های دنیاست و باید فکری به این وضع کرد. نا خود آگاه یاد افرادی افتادم که بخاطر فقر و بیکاری هر شب همراه با فرزندان خود در حال جمع آوری زباله های بازیافتی هستند تا بتوانند شب را با شکم سیر بخوابند یاد دانش آموزم که با خوشحالی گفت شخص خیری هنگام جمع آوری زباله به من پول کتاب مدرسه ام را داد شاید در دل خود می‌گویند نفت را بردید. آب را بردید. سهم ما را از اشتغال گرفته اید.
لا اقل زباله ها را از ما نگیرید.

سید جلال نژادفاضل
کارشناس مسائل اجتماعی و سیاسی