رامهرمز، و بازآفرینی هویت شهری

خورنا/فرشیدفرجی- چند روزی است در مصاحبه برخی مدیران به ویژه مسئولین حوزه مدیریت شهری رامهرمز خبرهایی از انعقاد تفاهم نامه برای برخی پروژه های شهری به گوش می رسد. فارغ از هر جناح بندی محلی و قومی، رامهرمز آن قدر در سال های گذشته در حوزه مبلمان و فضای شهری کمبود و چالش را تجربه کرده که باید از هر وجب کار عمرانی در این شهر و در دوره مدیریت هر کسی استقبال مضاعف کرد. به ویژه آنکه صحبت از بهسازی معابر اصلی شهر و یا احداث پارک ساحلی در کنار رودخانه چندهزار ساله اش به میان آید.

رامهرمز در سال ۱۳۱۶ به عنوان شهر از سوی وزارت داخله شناخته شد و تا پیش از آن به همراه بهبهان به عنوان جزیی از ولایت فارس مطرح بوده است. جمعیت رامهرمز در سرشماری سال ۱۳۳۵ حدود ۷۵۰۰نفر بوده که در سال ۱۳۴۵با ۱۰۰۰نفر افزایش به حدود ۸۵۰۰ نفر رسیده است. در سرشماری ۱۳۵۵جمعیت رامهرمز به ۱۱۰۰۰ نفر رسید که با رشدی قابل توجه در سال ۱۳۶۵ به ۲۹۰۰۰ نفر رسید. و در سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر از ۷۴ هزار نفر گذشته است. جمعیت رامهرمز در دهه های گذشته افزایش قابل توجهی یافته و فشار مضاعفی بر زیرساخت ها و مبلمان شهری وارد شده است و به نظر نمی رسد به همین اندازه مدیریت شهری طی دهه های اخیر توانسته باشد به این تقاضاها پاسخ مطلوب و بهینه دهد. این را می توان از خیلی جاها دریافت، از تقاطع های مهمی که خط کشی مناسب ندارند، از ماشین های سنگینی که در برخی محلات شهری پارک شده اند، از کیلومترهای آخر خیابان ولی عصر و مناظر نه چندان مناسبش که به میدان توحید(سیلو) ختم می شود، از استقرار برخی صنوف پرسرو صدا و بست آمدن ترافیک شهری در نتیجه شلوغی درب این مغازه ها، و از خیلی جاهای دیگر…

رامهرمز موقعیت ارتباطی مناسبی دارد، و در میان شهرهای کوچک همجوار همیشه شهر جذاب و خوش نامی بوده است اما به نظر نمی رسد از این فرصت بهره چندانی در جهت گسترش بازار و ایجاد فرصت های شغلی و ایجاد کسب و کار برده شده باشد. پارک سیلو رامهرمز ظاهر و کیفیت مناسبی برای خوش آمدگویی به مسافران مسیر شرق کشور ندارد و ورودی شهر از سمت بهبهان هیچ نشانی از ورود به یک شهر شش دانگ را ندارد. این ها فقط بخشی از چالش های مبلمان شهری رامهرمزند و از بد حادثه حالا که دولت ها در تخصیص اعتبارات عمرانی محدودیت هایی دارند دشورای های پیش روی مدیران شهری رامهرمز برای بهبود این فضای درهم ریخته شهری چند برابرند.

از میزان اعتبارات جذب شده شهر، وضعیت پروژه های تعریف شده و میزان واقعی بودن امکان تحقق آن ها و خیلی چیزهای دیگر در این باره که بگذریم خوب است بدانیم شهر یک گفتمان و نظام نشانه ای است، و برای ساخت و ایجاد تعادل فضایی و فرهنگی در آن بیش از هر چیزی به شهروند علاقمند، پیگیر و مطالبه گر نیاز داریم. در رامهرمز طی دهه های گذشته به شکل بی تناسبی فضاهای مسکونی از دل باغ ها و مزارع قدیمی سربرآوردند و بدون ملاحظه ساختارهای فرهنگی، زیبایی شناسی و آینده نگری خیابان ها و ساختمان ها ایجاد شدند و گسترش یافتند و حالا بازتعریف و جانمایی درست آن ها بسیار دشوار است، اما شدنی است.

رامهرمز سرمایه انسانی بسیار دارد اما درباره سرمایه کالبدی و فیزیکی اوضاع همانی است که روایت شد. از سوی دیگر میان این سرمایه ها و سرمایه فرهنگی در رامهرمز تعادل و توازنی وجود ندارد، به زبان ساده یعنی مدیریت شهری طی دهه های اخیر نتوانسته هویت محله ای و شهری و حس مکان را بپروراند و از آن در جهت توسعه شهر بهره برد. باز به زبان ساده تر نتوانستیم تکنیک های مدیریت شهری را با دانش محلی پیوند دهیم و هر محله را با برخی خصایص بومی تعریف کنیم و از دل آن علاقمندی به شهر درآوریم و دانش آموز و دانشجوی رامهرمزی را درگیر «دوست داشتن» کوچه به کوچه و محله به محله زادگاهشان و زادگاهمان کنیم و از بودن در آن لذت بریم. اگر بخواهیم شهروندان مان در محله خود زیست با کیفیتی داشته باشند باید افراد را به لحاظ عاطفی و فرهنگی علاقمند به شهر بارآوریم، مشروط به اینکه مظاهر و مناسک فرهنگی و ظرفیت های اجتماعی آن شهر را به خوبی مورد توجه قرار داده و برای بهره گیری از آن ها شورای شهر و شهرداری برنامه های عملیاتی تدوین کنند. به عنوان مثال چرا در رامهرمز جشنواره سالانه برداشت «سیر» نداریم که در سایه آن کشاورزی مان را با صنعت مرتبط ساخته و از اعتبار آن برای رونق کشاورزی شهرمان بهره گیریم؟ چرا در رامهرمز «کشت و صنعت» مرتبط با سبزی نداریم و فقط وانت های مان سبزی خام را به شهرهای همجوار می برند و ارزش افزوده باقی مراحل آن از دسترس کشاورزان و جوانان جویای شغل رامهرمز خارج می شود؟

درپایان رامهرمز به کارهای عمرانی و فعالیت های همه متولیان در این حوزه نیاز دارد اما امیدوارم، امید بسیار دارم، پیوست فرهنگی با هدف برساخت هویت محله ای و اعتبار بخشی به مفاخر و داشته های شهر، هم در این کارها و پروژه ها دیده شود

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *