مسئولان حاکمیتی با تصمیمات خود مناقشات درون سرزمینی ایجاد نکنند/ تهدید سرمایه اجتماعی با تقسیمات درون سرزمینی غیرکارشناسی

متاسفانه از یکی دو دهه گذشته، سیاست‌های غیرکارشناسی، بخشی‌ و سطحی‌نگر و صرفا سیاسی درخصوص تقسیمات کشوری باعث شده است که در برهه هایی، انسجام و یکپارچگی اجتماعی از مهمترین سرمایه های جامعه در بخش هایی از کشور مورد تهدید قرار گیرد.
سیاسیونی که انتزاع مناطق در تقسیمات درون سرزمینی را فارغ از بستر اجتماعی به اشتباه مساوی زمینه ارتقاء و توسعه منطقه‌ای دانسته و فراتر از آن در پاره‌ای موارد ابزار منافع و یا قدرت‌نمایی های قومی و شخصی، حفظ جایگاه و ارتقاء پست و یا وعده های انتخاباتی قرار داده اند.
مناقشه چنارشاهیجان/ کوهمره در کازرون، دزفول/ اندیمشک، بندرماهشهر/ بندرامام خمینی، برخی از این نمونه هایی است که ضربه های زیادی به پیکر سرمایه اجتماعی این مناطق وارد نموده است.
هرچند اشتباه بودن این تصمیمات از چندی پیش برای همه واضح و مبرهن است اما به دلایلی که پیش‌تر گفته شده؛ همچنان سیاسیونی غیرمتخصص و ناکارآمد وجود دارند که هر از چندگاهی مناقشه جدید ایجاد و یا مناقشات سرزمینی گذشته را تازه می‌کنند که به خون‌ریزی های مردمی نیز می‌انجامد.
بعد از مناقشات کازرون همچنان این تصمیمات اشتباه ادامه یافت تا چندی پیش در شب تحویل سال جدید -۱۳۹۸- که می‌بایست آرامش و شادی مهمان خانه های مردم شود؛ متاسفانه با تصمیمات مسئله‌دار، تنش، خونریزی و مرگ به خانه برخی شهروندان دزفول و اندیمشک آوردند.
اخیرا نیز یکی از فرمانداران شهرستان های استراتژیک-شهرستان بندرماهشهر- که دارای دو منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی و بندری‌است و بین دو شهر بزرگ صنعتی آن از پیش به دلایل همان سیاست های غلط مناقشه وجود داشته که سالی چند بار سرباز می‌کند؛ با پشتیبانی نماینده مردم شهرستان در مجلس شورای اسلامی که یکی از شعارهای انتخاباتی خود شهرستان نمودن شهر بندرامام بوده است قصد انتزاع یکی از مناطق شهری از شهر مرکز شهرستان را داشته که به مانند دزفول و اندیمشک تنها یک اتوبان را بین خود دارند. وی چندی پیش در مصاحبه ای اظهار داشته: “اداره راه و شهرسازی شهرستان بر مبنای وظایف قانونی خود و با دستور ما طرح اولیه مبنی بر انتزاع شهرک طالقانی از بخش مرکزی بندرماهشهر و تبدیل شدن آن به شهر جدید را آماده و ارائه داده است.” هنوز تب و تاب و تنش این خبر فروکش نکرده که حدود ۲۰ روزی است که مدیران سیاسی و نماینده شهرستان مجددا طرحی تازه درانداخته و درصدداند برخی روستاهای بخش مرکزی بندرماهشهر را از آن منتزع کرده و به بندرامام خمینی ره الحاق نمایند که خود طرحی است در راستای تکمیل کردن شرایط دست یابی بندرامام خمینی ره به شرایط شهرستان شدن. اما به راستی شهرستان نمودن یک شهر به چه قیمت؟ آیا به مناقشات اجتماعی که تهدیدکننده سرمایه اجتماعی است می ارزد؟
قطعا سیاسیون و مدیران ارشدی که به هر دلیل چنین تصمیمات مناقشه‌برانگیزی را که پتانسیل ایجاد خونریزی را بارها نشان داده است با قلم خود امضا می‌کنند؛ مسئول خاطی اصلی پیامدهای منفی محتمل آن هستند و می‌بایست در نهاد قضائی پاسخگو گردند.
در اینجا لازم است علاوه بر اینکه دولت و وزارت کشور استقلال خود را در تقسیمات کشوری به عنوان موضوعی تخصصی حفظ کنند؛ نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی نیز می بایست در این کار تخصصی ورود نکرده و اجازه دهند دولت استقلال خود را در نظر تخصصی حفظ نماید تا به مسائل سوئی نینجامد.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

  • ناشناس حق مردم سربندر ایت که شهرستان شوند مگه آغاجاری و اندیکا و لالی و گتوند و...از سربندر موقعیت بهتری دارند که شهرستان شده اند سربندر جهت پیشرفت باید شهرستان شود عده ای بیخودی احساسات مردم را تحریک نکنند