در پی وقوع حادثه آتش‌سوزی در کوی شهید صباغان بندر امام (ره) و سرایت آن به خانه‌های مجاور بیش از شش خانه طعمه حریق شده و ماشین‌آلات بدون آب و خراب آتش‌نشانی تنها نظاره‌گر این سانحه بودند.

به گزارش خبرگزاری فارس از ماهشهر، هفته گذشته شهروندان بندر امامی شاهد سانحه‌ای بودند که ممکن بود با بی‌تدبیری مسئولان این شهر، نتایج تأسف‌بارتر و غم‌انگیزتری داشته باشد اما خوشبختانه غیر از بی‌خانمان شدن بیش از شش خانوار محروم این شهر که گویی در چشم مسئولان بندر امام هیچ انگاشته می‌شود خسارت دیگری در پی نداشت.

براساس این گزارش، یکی از خانه‌های کوی شهید صباغان بندر امام (ره) بر اثر بی‌احتیاطی هنگام نصب ایزوگام طعمه آتش شد و بر اثر آنچه که غیر از بی‌تدبیری مسئولان بندر امامی نمی‌توان نامی بر آن نهاد پنج خانه دیگر را نیز در کام آتش فرو برد.

بنا به اظهارات شاهدان عینی و ساکنان منازل در آتش سوخته، با آغاز این سانحه و هنگامی که دامنه آتش بسیار محدود بود به آتش‌نشانی اطلاع داده شد اما پس از حضور ماشین آتش‌نشانی مشخص شد فاقد آب است.

جالب‌تر و تأسف‌بارتر آنکه ماشین آتش‌نشانی دوم نیز که به محل رسید خراب بود و هر دو ماشین تنها نظاره‌گر وسعت یافتن دامنه آتش‌سوزی و خاکستر شدن خانه‌های شهروندان محرومی بودند که اکنون بی‌سرپناه و محروم‌تر از گذشته همچنان در بی‌تدبیری مسئولان شهرشان می‌سوزند و می‌سازند.

هرچند این حادثه تأمل‌برانگیز تلفات جانی نداشت و غیر از به جا ماندن تلی از خاکستر، دو مصدوم و چندین خانوار بی‌سرپناه که ظاهراً کک مسئولان بندر امامی را هم نمی‌گزد هیچ تبعات دیگری نداشت و این بار ده‌ها نفر از مرگ حتمی نجات یافتند.

اما این نخستین بار نیست که شهروندان بندر امامی قربانی بی‌توجهی و بی‌تدبیری مسئولان خود می‌شوند چرا که چندی پیش نیز کودکی دو ساله در گودال بی‌حفاظی که توسط شهرداری در کوی شهید صباغان حفر شده بود افتاد و بر اثر خفگی جان سپرد.

حادثه‌ای که مسئول بندر امامی را پشت خط تلفن اخبار سیمای خوزستان آورد و وعده داد که ظرف یک هفته این گودال‌ها و مسیرهای عمیق و بی‌حفاظ فاضلاب را پوشانده اما با گذشت حدود دو ماه هنوز این وعده توخالی رخت تحقق به خود نپوشیده است.

و اما وظیفه من خبرنگار …

اگر من خبرنگار به جای سرودن تعریف و تمجیدهای فراوان و در بسیاری موارد غیر واقعی در نشریه زرد خود، اندکی وجدان خفته‌ام را جایگزین درآمدهای سرشار ناشی از ستایش‌نامه‌هایم می‌کردم هیچگاه جان و مال مردم محروم و بی‌بضاعت این خطه ستم‌کشیده هیچ انگاشته نمی‌شد و خانمان و فرزندان طفل معصوم مردم بلاسوز بی‌تدبیری و بی‌توجهی مسئولان این شهر نمی‌شد.

باشد که وجدان خفته من خبرنگار و مسئول خفته در خواب بیدار شود…