نیاز به اندیشه بیشتر در انتخابات پیش روی مجلس
فریدون امیدی، عضوهیات علمی دانشگاه در یادداشتی برای خورنا نوشت: اگر آرشیو مطبوعات را در همین چند دهه اخیر مرور نماییم، از زبان وکلا و مدیران مختلفی که در این استان بر سر کار آمدهاند، آنقدر شعار و عبارت زیبا ثبت شده است که اگر درصد کمی از آنها تحقق یافته بود، امروز استان ما در ردیف توسعه یافته ترین مناطق جهان بود.
به راستی چرا این همه ایده و آرزوهای بزرگ که در سخنرانی ها و شعارهای انتخاباتی خوانده و شنیدهایم، جنبه عملیاتی به خود نگرفته است؟
طلای سیاه، پتروشیمی، مزارع نیشکر، رودخانه های خروشان، سدهای مدرن، دانشگاه های مجهز، نیروی انسانی متخصص، دشت های حاصلخیز، فرودگاهای مناسب، منابع عظیم گاز، انرژی برق، معادن سنگ و سیمان، تاریخی چند هزار ساله، گنجینهای از سنگ و خشت و هنر ، موزههایی از فرهنگ و سیاست، کتابخانههایی مملو از علم و دانش، سرزمینی پربرکت، جوانانی تازه نفس، مردمانی سخت کوش و از همه مهمتر لطف خداوندی که حافظ این استان در حوادث گوناگون از جمله جنگ و سیل بوده است.
حال سوال مهم این است که، چرا از توسعه پایدار در این استان پر از زَر خبری نیست؟
مانند همیشه باید از عدم مدیریت صحیح منابع یاد کنیم. استفاده نکردن بهینه از همه امکانات خدادادی یکی از علل عدم توسعه یافتگی است
هیچ ملتی نمی تواند، بدون زحمت ، کار، تلاش و کوشش به سر منزل مقصود برسد. وقوع جنگ تحمیلی هشت ساله، تحریم های ظالمانه، کشمکش های سطحی و جناحی، رشد مدیریتهای سنتی، استفاده از مدیریت های بی اثر و فامیلی و دهها عامل دیگر، بهانههای خوبی برای ایستادن و آهسته رفتن در مسیر توسعه استان زَر خیز خوزستان هستند.
با این همه گرچه بی شتاب، اما حرکت گسترده ای برای رسیدن به سرمنزل مقصود نیز وجود دارد. که نمونههای مشخص آن در صنعت نفت، سد سازی، توسعه مناطق آزاد تجاری، با همت مدیرانی جسور و ریسکپذیر و فعالیت و تلاشی بدون شعار، اما با شعور وجود دارد.
باید دل به مدیران متعهدی ببندیم که از وجود خویش مایه میگذارند و زبانهایشان را در کام میکشند و از شعار و سخنرانی های بی حاصل پرهیز میکنند تا حرف را در کردار و عمل نشان دهند.
روزگار، روزگار سخنرانی و شعار دادن نیست، روزگار، روزگار عمل و حرکت است. هر لحظه که از دست برود، فاصله ما با جهان، بیشتر و بیشتر خواهد شد. باید از اشتباهات کوچک و بزرگ درس بگیریم و هستی ملتمان را به خطر نیندازیم.
باور کنیم که پیروزی در عرصه اقتصادی، کمتر از پیروزی در عرصه های دیگر نیست و بر سینه آنهایی که در عرصه های اقتصادی ، تلاش می کنند ، تا عقب ماندگی ها را جبران کنند و سرمایه فراهم کنند ، مدال شجاعت بزنیم ، تا همت والای مدیران و کارشناسان ریسک پذیر و با شهامت مان را ارج نهیم.