از مصرِ اصفهان تا الجزایر ِ خوزستان

خورنا – فرزاد شعبانی

یادداشتی به قلم دکتر فاضل خمیسی (فعال سیاسی، اجتماعی و فرهنگی)

همه چیز روشن است، قرار نیست با نوشتن، موضوعی را بیان کنیم، اما در برخی اوقات انطباقاتی گیج کننده سر راه قرار میگیرند و آدمی را ناچار به نگارش میکنند، واقعاً تا قبل از فوت دو کودک بر اثر برق گرفتگی در روستای “الجزایر” از توابع بخش شاوور خوزستان نمیدانستم روستایی به این نام و در حدود ۵۰ کیلومتری محل سکونتم (اهواز)، وجود خارجی دارد، وقتی برای کسب اطلاعات بیشتر به گوگل و فضای داده های مجازی مراجعه کردم، بجز دو سه خبر مربوط به قتل و دستگیری و نیز فوت دو کودک معصوم و یتیم، خبری خوشایند از این مکان بدست نیاوردم، اما با پرس و جو از برخی دوستان متوجه شدم، روستای مذکور از قطب های کشاورزی و دارای چشم اندازهای بسیار زیبا و بکری است که کمتر به آن پرداخته شده، گفته میشد، شبهای این روستا آنقدر دیدنی و زیبا است که انسان را محو آسمان پر ستاره میکند، از سویی نزدیکی فوق العاده به معبد باستانی چغازنبیل بعنوان اولین اثر باستانی که به ثبت میراث جهانی رسیده نشان از پتانسیل تبدیل آن به یک مکان تفریحی، سیاحتی را دارد، چغازنبیلی که شاید برای غریبه ها بیشتر از هموطنان آشناست، غریبه هایی که از آن طرف مرز با طی هزاران کیلومتر رنج سفر را به جان خریده و برای دیدن این بنای شگفت انگیز خشتی سر از پا نمیشناسند.

براستی وجود چغازنبیل و زمین های بکر و تاریخی و مردمان خونگرم و مهمان نواز خود به تنهایی میتوانست اقتصاد معیشتی بخشی از استان را رونق و فقر را در این مکانها نه تنها کم رنگ، بلکه ریشه کن نماید، از آن طرف شاهد روستایی کم جمعیت و بی آب و علف و کویری بنام “مصر” در کشورمان هستیم، که به برکت تبلیغ و ایجاد فضای گردشگری باعث جذب گردشگران داخلی و حتی خارجی شده که به امید دیدن ستاره ها در آسمان کویری آن، این روستا را مقصد سفر انتخاب و در این راه هزینه هایی به اندازه یک تور خارجی پرداخت می کنند.

اکنون روستای مصر از توابع شهرستان خوربیابانک استان اصفهان، نه تنها خود به رونق و ترقی رسیده و باعث ایجاد دهها شغل جانبی برای اهالی خود شده بلکه باعث شده مسیر منتهی به آن که جاده ای بیابانی و خشک بوده مملو از کافه و مهمانپذیرها و فروشگاههایی شود که در آن صنایع دستی و محصولات محلی به مسافران عرضه و به فروش رسانده می شود

اگر بیابان و کویر عوامل جذب گردشگر است که “ام الدبس” سوسنگرد ما از هر مکانی اولیٰ تر است و اگر مکان تاریخی و جغرافیای محلی مد نظر باشد که چغازنبیل شوش و آنزان ایذه و تالابهای شادگان و هویزه و بامدژ مان بهترین ویژگی های جذب گردشگر و سرمایه گذاری را دارا می باشند.
راستی عیب کار کجاست که مصر اصفهان در نقشه پُر از اخبار و تصاویر چشم نواز است اما الجزایر خوزستان!! چه عرض کنم …