خورنا – فرزاد شعبانی

یادداشتی به قلم حسن بهبهانی

پیش درآمد
ادیان الهی با محوریت اندیشه توحید،
انسان را به گونه ای تعریف می کنند که از نظر عقلی و نظری به خداوند باور داشته باشد و از نظر عملی و رفتار و شخصیت، خدا پسندانه زندگی کند و با فرامین و برنامه ها و دستورات دینی انسان ها پارسایی پیشه کنند.

پنجره ای به ملکوت
رمضان فرصت مناسبی است که با آداب ویژه مانند خودداری از خوردن و آشامیدن از اذان صبح تا اذان مغرب و بیدار شدن در سحر و خواندن دعای افتتاح و دعای سحر و تلاوت قرآن کریم و حضور در اماکن مقدس، بُعد معنوی انسان های مسلمان رشد بیشتری بیابد و اگر در طول ۱۱ ماه با اشتغالات روزمره، آدمی کمتر می توانست بعد ملکوتی و معنوی خود را تقویت کند، خداوند با طراحی یک ماه روزه‌داری پنجره ای به ملکوت به روی انسانهای مُوحّد باز می کند!

سخن پایانی
همانطور که در قرآن کریم آمده است، هدف از روزه‌داری خداترسی و تقوا پیشگی است [لَعَّلَکُمْ تَتَّقُونَ] همه ما که یک ماه بیدارخوابی و گرسنگی می‌کشیم و بیشتر از ماه های پیشین به نیایش می پردازیم، بایستی خود را محک بزنیم آیا در انتهای این ماه مبارک و رحمت، روح و روان و فضای زندگی ما رنگ و بوی خدایی گرفته است یا همچنان پنجره دلمان به سمت ملکوت باز نشده است!
لب فرو بند از طعام و از شراب
سوی خوان آسمانی کن شتاب
گر تو این انبان ز نان خالی کنی
پُر زگوهرهای اجلالی کنی