خورنا|سرویس اجتماعی : ‏هور و مردمانش زیست مسالمت آمیزشان با یکدیگر و مهمان‌نوازی و بخشندگی‌شان زبانزد است. شادگان با روستاهایی کوچک و در فواصلی کم که تعدادشان از شمارش فراتر رفته و دسترسی به آن سخت و گاه طاقت فرسا می‌شود؛ چشم به عزم ساکنانش دارد که با اصالت، پاک و غرور مثال زدنی برای حفظ همه زندگی‌شان میجنگند، برای حفاظت از روستا و زمین‌هایشان سینه سپر می‌کنند؛ همه دارایی آنها چیزی نیست جز همین خاک، خاکی که در خلال سالها و قرن‌ها بقایشان با آن گره خورده و برای حاصلخیزی آن خون دلها خورده‌اند.
سیل اگرچه پدیده‌ای طبیعی است اما مواجهه با آن نیازمند پیش‌بینی و تدبیر و بهره‌گیری از تکنولوژی‌ها برای مدیریت بحران است. در روستاهای اطراف شادگان، بعد از وقوع سیل؛ شرایط بحرانی حاکم بر منطقه، ناامنی برای کودکان و زنان را بیشتر کرده است، و فقر را از خفا به عیان کشانده. برای بهداشت، سرپناه، غذا، امنیت، تحصیل و بطور کلی نیازهای اولیه زندگی دچار مشکلات شدید شده‌اند.  بعد از سیل معمولا مردم به صورت جمعی و چند خانوار در کنار یکدیگر در یک حیاط مشترک ولی در اتاق‌های جدا ساکن هستند و دام‌های آن‌ها با فاصله ای حدود دو تا پنج متری آن‌ها نگهداری و حمام و دستشویی‌های مشترک استفاده می‌شوند. حال اندکی بعد از سیل بیشتر افراد مخصوصاً کودکان، درگیر شپش شده‌اند و نشانه های قارچی روی پوست آن‌ها قابل مشاهده است.
این‌ها که عموما کشاورزی، دامداری و یا کارگری در این مشاغل را پیشه‌ی خود کرده‌اند، بنا به فرهنگ‌شان، به صورت سنتی خانواده‌ها پر جمعیت بوده و زن‌ها بنا به فرهنگ سنتی و حیای تعریف شده در منطقه، خیلی سخت مشکلات جسمی خود را مطرح می‌کنند. بیشتر بانوان دچار بیماری‌ها و عفونت‌های زنانه شده‌اند، و با دسترسی نداشتن به آب بهداشتی و محیط تمیز و فضای مناسب برای شست و شوی البسه و خشک کردن آن‌ها در فضایی باز، معمولا گرفتار انواع بیماریهای پوستی نیز می شوند و دکتری که به دادشان برسد،دور از ذهن است. بیشتر مسیرها را سیل از بین برده و ماشین‌های شخصی به سختی می‌توانند عبور کنند و در بعضی جاها نیاز به قایق هست. از نظر محیطی، پشه‌هایِ آب‌های راکد (پشه کوره) زندگی را برای ساکنین سخت کرده. مناطقی که حتی لوله‌کشی آب ندارند و آن را سهمیه‌بندی‌شده دریافت می‌کنند. حال در این فضای سخت روستایی را تصور کنید که در گرمای ۵۸ درجه، امکان استفاده از کولر ندارند، چون ظرفیت کابل برق روستا کشش ندارد.

در روزهای پس از سیل هنوز بسیاری از روستاها نتوانسته اند به ثبات نسبی برسند، چادرها برچیده نشده، بهداشت و زیرساختهای اولیه زندگی تامین نشده اما گرد فراموشی پاشیده شده؛ سیل‌زده‌ها تنها مانده‌اند!