چادر عشایر از جاذبه های سفر شوش

در قسمتی از پارک میراث شوش یک چادر مشکی با ظواهری به سبک عشایر کوچ نشین که صاحبان آن بومی شهرستان بودند توجه همه را به خود جلب میکرد.

در زیر سیاه چادر زنی مشغول پخت نان بود و مورد استقبال مسافرین قرار میگرفت.بجز نان یک نوع خوراکی تهیه کرده بود از روغن حیوانی و نان به نام چِزِنک رِغو که مزه خوبی هم داشت.

از سربند او پرسیدم، میگفت: به اینها گُلونی میگویند که زنان لُر
از آن استفاده میکنند ولباسی سبز با طراحی جالب و پر زرق و برق.

در کنار او مشکی آویزان به سه چوب بود که گویا در آن دوغ تهیه میشده است.پارچه های رنگین که به آن ماشتَه میگفتند ، زیبایی فضای چادر را دوچندان کرده بود.

آن زن بما نان تعارف کرد که نشان از مهمان نوازی مردم این شهر است.شهری که قدمت تمدن آن به درازای هزاران شب است.

قالی های دست بافی که از پارچه تهیه شده بود و نشستن روی آن خستگی سفر را از بدن میزدود پهن شده در کف چادر برای استراحت و نوشیدن چای آتشین.

قالی های دست بافی که از پارچه تهیه شده بود و نشستن روی آن خستگی سفر را از بدن میزدود پهن شده در کف چادر برای استراحت و نوشیدن چای آتشین.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *