مدیر وارداتی / فرهنگ صادراتی
در مذمت جذب مدیران غیربومی در شهرهای کوچک حق مطلب همانست که پیشترها به کرّات در همین پایگاه خبری عنوان شد؛ بی توجهی به ظرفیت های بالقوه مناطق و غفلت از نیروهای انسانی تحصیلکرده آنها، عطلت مجموعه شاخص های تعیین کننده در حفظ و تثبیت ارزش ها، آزمون و خطایی شدن سِمت های محوّله به افراد، تبدیل کرسی های مدیریتی به سکوی پرتاب اشخاص، تغییرات آنی و به دور از تدبیر مجموعه های تحت مدیریت و بالطبع عدم حصول نتایج تاثیرگذار در سطوح کلان و در لایه های عمیق و اثرگذارتر پوست اندازی تدریجی مجموعه اهداف منطبق با ظرفیت های گوناگون در مناطق و تبدیل آنها به خرده اهداف موردنظر مدیران وارداتی!
امروز اما عملکرد مدیران غیربومی وارد فاز جدیدی شده است: صحبت از نمایشگاه صنایع دستی اهواز است و غرفه ای که قراربود فرصتی فرهنگی باشد برای نمایش چکیده ای از هنرهای بومی و ناب شهرستان رامشیر؛
نمایشگاهی که توسط مدیری وارداتی، با حمایت مسئولان غیربومی به جای نمایش فرهنگ بومی مردمان رامشیر (شهری با بافت جمعیتی عمدتا عرب) بستری شد برای عرضه مجموعه ای از آداب، رسوم، پوشش و در سطوح کلان، فرهنگ مردمان شهرهای دیگر استان خوزستان، اما چرا؟!
امروزه معضل مدیران غیربومی در همه انواع خود، سبب بروز مشکلات عدیده در زمینه پاسخگویی به مجموعه مطالبات عمومی شده است. مطالباتی که بخش عمده آن ها را نیازهای فرهنگی تشکیل می دهند، چه جامعه ای که فرهنگ ندارد، ریشه هم ندارد!
جان کلام، حول سیستم اداری رامشیر است که چندیست به لطف بیش فعالی سیاسی برخی چهره ها در کارناوال های انتخاباتی بیش از پیش متبرک به قدوم مدیران غیربومی شده است! در این مورد هر چه چهره های شاخص شهرستان، و حتی مناطق پیرامون نظیر بخش مشراگه و روستاهای اطراف داد تبعیض سر دادند، البته به جایی نرسید!
پس از سال ها که سکان انواع سِمت های جزء و کلان در شهرستان رامشیر، تحت عناوین مختلف پذیرای مدیران غیربومی شد، سیستم اداری کم کرسی شهر هنوز از معضل مدیران غیربومی رهایی پیدا نکرده بود که به فاجعه مدیران وارداتی گرفتار شد! در همین راستا مسئولانی که خود تحت لوای دیگر مدیران به ده راه داده شده بودند پس از مدتی سراغ کدخدا را گرفتند و این سرآغازی شد برای ورود سیستم کرسی گردانی مدیران به دوره پرورش مسئولان وارداتی!
مسئولی که به لطف روابط و نه الزاما ضوابط، سکان اداره میراث فرهنگی و صنایع دستی رامشیر را برعهده گرفته است از همین نوع مسئولان وارداتی ست که خود توسط کسان دیگری به این پست مهم ورود پیداکرده و پس از چندی نقشه تعویض مجموعه بافت سنتی شهرستان رامشیر، تزریق مجموعه مشخصات فرهنگی زادگاه خود و نمایش آن در سطوح کلان را در سر می پروراند!
غفلت از پست های حساس مدیریتی و واگذاری آنها به افراد غیربومی و ناکارآمد، مانند اداره میراث فرهنگی رامشیر _ شهری با بافت جمعیتی عموما عرب، با فرهنگ و آداب و رسومی ریشه دار، با سنت هایی اشباع شده با ارزش های انسانی، دینی و انقلابی که در حوزه های گوناگون فرهنگی، هنری و آئینی صاحبنظر است _ باعث آن شده که مسئول موردنظر به واردکردن فرهنگ و آداب و رسوم از زادگاه خود بپردازد و عجیب تر آنکه این جسارت موردحمایت مسئولان در رده های بالای مدیریتی شهرستان نیز قراربگیرد و شخص مسئول اداره میراث فرهنگی نیز با تکیه بر این پشت گرمی و به شیوه آن نماینده معروف! منتقدان را مشتی پوچ مغزِ فاقد درک بداند که در جواب آن ها پاسخی را ایراد کند که در حد خودش باشد!
حال سوال اینجاست که جناب مسئول وارداتی با افکار صادراتی! مگر در رامشیر دشداشه و جنامی، چفیه و عگال و جرّابی، ثوب و شیله و عبا قحط آمده بود که در نمایشگاه استانی، نماینده های شهرستان با لباس قومیت های دیگر ظاهر شده بودند؟!
سوال بعد اینکه چرا در نمایشگاهی که به انعکاس آداب و رسوم مردمان رامشیری می پردازد خبری از دله و فنجان قهوه و نشانی از نان تنوری و محصولات لبنی عربی نیست؟! و اینکه چرا تصاویر، نشانی از دوک و داس و طبق و حصیر خوسی نمی دهند؟!
و سوال بعد اینکه چرا مسئول غرفه که در شهر رامشیر عموما با پوشش عربی ظاهر می شود، یا سایر مسئولان حامی این طرح، خود با لباس عربی در مراسم تقدیر و تشکر از عوامل نمایشگاه حضور پیدا نکردند؟
مساله بعد به شیوه پاسخگویی رئیس غیربومی اداره میراث فرهنگی شهرستان بازمی گردد که در توجیه انعکاس فرهنگ بومی زادگاه خود در نمایشگاهی که به نام رامشیر برپاکرده بود با تسامح و تساهل برخورد کرده، بسیار سطحی و با پشتوانه حمایت مسئولان رده بالای شهرستان از چنین قصوری عبور کرده است!