آیا وقت آن نرسیده که رویکرد دولت ها و حاکمیت به سمت آموزش و پرورش باشد؟

با داشتن رویکرد آموزشی پویا و درست میتوان بهداشت و امنیت، دوتا از رویکردهای اصلی دولت ها را هم به صورت غیره مستقیم تضمین کرد.
✍به قلم محمدرضا انصاری نیکو :فعال آموزشی

تاکنون هیچ دولتی نبوده که دغدغه محوری و اصلی اش آموزش و پرورش باشد.دغدغه این که مدیران ،معلمان،و دانش آموزان و خانواده ها بیایند و مسائل خود را بدون هیچ مشکلی مطرح کنند.
گاهی اوقات از تلویزیون ملی اخبار،فیلم ها و مباحث مربوط به امنیت و بهداشت را میبینیم که مسلما خوب است و حتما بر اساس دغدغه ای بوده، که اثر آن را هم میبینیم،در حالی که یک بعد همین مسائل محوری و اصلی از دید دولت ها و حاکمیت به آموزش و پرورش بر میگردد.امروزه در دنیا برای حل بسیاری از مشکلات و ناملایمات از آموزش و پرورش استفاده میکنند چون بزرگترین عامل، تربیت نیروی انسانی است.نیروی انسانی تربیت شده ای که میتواند جلوی بسیاری از این مشکلات را بگیرد و این نشان از نبود ارجحیت و دغدغه ها در بخش آموزش و پرورش است.که اگر بود ما آثار آن را در رسانه ها در عمل و در مجلس میدیدیم.
آموزش و پرورش را نمیتوانیم با برنامه های کوتاه مدت و شعاری نجات دهیم،متاسفانه معضلی که در کشور ما وجود دارد و گریبان گیر اموزش هم شده است نبود افراد در جای خود و نبود متخصص و گاهی حتی نبود انگیزه در افراد برای حل یک مشکل است.بسیاری از نهادها و سازمان ها و مراکز در مسائل تخصصی آموزش و پرورش دخالت میکنند،نظر میدهند و حتی برای آن تصمیم گیری هم میکنند.برای مثال تدوین و بررسی سند تحول بنیادین قریب به ده سال به طول انجامید،تدوین چنین چشم اندازی و این که عده ای کارشناس چندین سال برای آموزش کشور راهی را تدوین کنند میتواند بسیار امیدوار کننده باشد چون متاسفانه تا قبل از تدوین چنین سندی دولت های مختلف هرکدام بر اساس ضرورت هایی که تشخیص می دادند برنامه هایی را اجرا می کردند و ممکن بود دولت بعدی آن برنامه ها را کنار بگذارد و اقدامات جدیدی را شروع کند. در این میان دانش آموزان ضربه می خوردند.همه وزیران چند سال اخیر تاکید کرده اند که بر مبنای سند تحول بنیادین به جلو حرکت میکنیم و همیشه هم پرسش این بوده که بر مبنای کدام بخش سند میخواهند برنامه خود را پیش ببرند و آیا منطورشان این است با تغیر از فلسفه سند عدول پیدا کنند و بر اساس صلایق جناحی و ایدئولوژیک سند راتغییر بدهند و بخش اعظم محتوای سند را حذف کنند از جمله در دولت دهم چنین اتفاقی افتاده است که آن سند بیشتر زمینی و این جهانی بود و سند جدید بیشتر آسمانی است و در آسمان سیر میکند.بسیاری ظرافت و زمانبندی تربیت را متوجه نیستند و گاهی حتی به خاطر تفکرات فرسوده از نو آوری ،پیشرفت ،تنوع و رشد استقبال نمیکنند.آموزش و پرورش همه چیز یک کشور است،آموزش و پرورش یک شرکت کوچک یا سازمان متوسط نیست و قبل از این که این سازمان بزرگ به مرز ورشکستگی برسد باید فکری به حال آن شود.
بدون شک کار امد بودن وزیر بسیار موثر هست و میتواند خواسته های فرهنگیان را از دولت و مجلس مطالبه کند که معمولا به دلیل نبود رویکرد ها به سمت این وزارت خانه و مطالبات به حق فرهنگیان وزرای اموزش و پرورش پس از مدتی تکیه بر پست وزارت با استیضاح مواجه میشوند.بخشی از ضعف وزرای اموزش و پرورش به گستردگی وظایف این وزارت خانه بر میگرددو مسایل آن به حدی با فرهنگیان،دانش آموزان و خانواده ها درگیر است که همه نسبت به آن واکنش نشان میدهند که تبدیل به یک مساله مهم اجتماعی میشودو معمولا باید درباره کوچکترین مسایل این وزارت خانه پاسخ دهند به عنوان مثال گاهی معاونین و حتی خود وزیر از پرداخت قسط پایان خدمت و خیلی از مسایل دیگر که واقعا نیازی به رسانه ای شدن ندارند مصاحبه میکنند چرا باید چنین مسائلی رسانه ای شوند آیا دیگر ارگان ها و سازمانها برای پرداخت حقوق و مزایای کارکنان خود با رسانه ها مصاحبه میکنند آیا تا به حال کسی شنیده است که وزیر صنعت و معدن و یا وزیر نفت یا دفاع درباره چنین موضوعاتی مصاحبه کنند.وزرای آموزش و پرورش و مسولان این وزارت خانه دائم در حال گفت و گو های رسانه ای هستند و مشخص نیست که چقدر فرصت برای پرداختن به مسایل مهم این وزارت خانه دارند و حاشیه ها گاهی از مسائل اصلی پررنگ تر میشوند.جدا از همه این مشکلات و ضعف بعصی از وزرا برای گرفتن و مطالبه گری حق فرهنگیان باید رویکرد دولت ها و حاکمیت به آموزش و پرورش را هم در نظر گرفت معمولا بحث سلامت و امنیت برا دولت ها مهم بوده و حتی گاهی در بین عموم و رسانه ها شنیده میشود که مثلا وزیر بهداشت اقتدار دارد این موضوع فقط به اقتدار او مربوط نیست بلکه مساله سلامت برای دولت و حاکمیت مهم است که اگر رویکرد به سمت اموزش باشد که متاسفانه هیچ گاه نبوده این ویژگی را میتوان برای وزیر این نهاد هم بیان کرد.و در آخر این که اگر دولت و حاکمیت به این نتیجه نرسیده باشند که بحث اموزش داری اهمیت است تغییر وزرا و تلاش فعالان صنفی و رسانه ها یک سرگرمی خواهد بود.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *