عباس مدحجی: فضای عمرانی خرمشهر مدتهاست از فقر تخصص و تعهد رنج میبرد. شهری که بارها مقصد بودجه های کشوری و استانی بوده اما علیرغم تلاشهای نمایندگان و شهردارانش، تاکنون نتوانسته آنطور که شایسته ی شأن مردمانش است به خرمی دست پیدا کند. عدم توجه به جوانان مستعد و بومی و ترس از اعتماد به نیروهای تازه نفس و خلاق از بزرگترین سدهای پیش روی این مهم است. در همین راستا و در سلسله گفتگوهای تخصصی با نیروهای بومی و متخصص خرمشهر ، اینبار میزبان مجید حیدری هستیم.

مجید حیدری که اکنون درحال تحصیل در مقطع دکترای رشته زمین شناسی اقتصادی، است تا کنون ۲ کتاب در حوزه های زیست محیطی و فنی مهندسی منتشر کرده و درحال تدوین کتاب جدیدی بنام اثرات زیست محیطی ریزگردها است.وی که جایزه کتاب سال در استان خوزستان در بخش فنی مهندسی، پژوهشگر برتر کشور در مقطع دکتری، عضویت در مرکز استعدادهای درخشان و بنیاد نخبگان کشور، کسب جایزه ایده برتر منطقه آزاد اروند ، مشاور طرح های پژوهشی بنیاد ملی نخبگان و سازمان زمین شناسی و انتشار مقالات خارجی و داخلی را در کارنامه خود دارد مطالعاتی هم در عمران وشهرسازی داشته و مدرس گروه عمران در دانشگاه نیز می باشد، درباره چالشهای زیرساختهای خرمشهر میگوید.

خورنا: وضعیت عمرانی امروز خرمشهر را چطور میبینید؟

حیدری: بدون تردید پاسخ هر شهروند خرمشهری به سوال شما، عدم رضایت از کلیات وضعیت و ساختار عمران و مبلمان شهری است. اما نمی توان شرایط کنونی را مختص بازه زمانی خاصی دانست، بلکه ناهنجاری های شدید پیش آمده در زمینه ساختار شهری در خرمشهر برآیند چند دهه نگاه روزمره و موقتی به مدیریت شهری است.

خورنا: بزرگترین چالشهای نرسیدن وضعیت عمران شهری خرمشهر را به شرایط مطلوب چه میدانید؟؟

حیدری:  عدم نیل به شرایط مطلوب در وضعیت عمران شهری در خرمشهر معلول شاخصهای متعددی است. نبود بودجه و بنیان مالی مستمر و کافی یکی از مهمترین دلایل است. اما عدم تطابق ساختار و مدیریت شهرداری با پتانسیل های بالفعل موجود نیز به اندازه نبود منابع، سبب عقب افتادگی شهر از استاندردهای معمول شده است. همچنین طیف گرایی و دخالتهای برون سازمانی در واگذاری مسئولیت ها به نیروهای بی تخصص و ناکارآمد در سالهای گذشته نیز در مرتفع نشدن معضلات، نقش اساسی داشته است.
به علاوه، سیاسی کاری برخی مدیران ارشد شهرداری در پاره ای موارد و ورود این سازمان به کشمکش های قدرت، سبب دور شدن این سازمان از رسالت اصلی خود شده بود. البته در یک سال اخیر خوشبختانه شهرداری روند مثبتی در عدم سیاسی کاری و دخالت در امور غیر تخصصی خود داشته است که چشم انداز مثبتی را تداعی می کند.
دلایل دیگری نظیر نبود عزم جدی در تبیین چشم اندازهای کوتاه، میان و بلند مدت برای مدیریت شهری، نبود خلاقیت و استقلال کافی در برخی معاونت ها، عزم ناکافی در تببین بسته های جذب سرمایه گذاران بخش خصوصی، عدم پرداخت به بخش بین الملل شهرداری و… از موانع تاثیرگذار بر بروز و گسترش کاستی های مدیریت شهری است.
نهایتا به اعتقاد بنده و در یک جمله، با وجود تلاش فراوان کارکنان شهرداری، اما روزمرگی شدید در ساختار شهرداری را می توان اساسی ترین دلیل عدم پیشرفت محسوس در رفع کاستی ها دانست.

خورنا: به نقش شهردار، نماینده ، فعالین اجتماعی و رسانه ها در ساخت بستر مطلوب برای تهیه ی زیرساختهای عمرانی مناسب اشاره کنید.

حیدری: مبرهن است که وجود هماهنگی (البته نه به معنی دخالت و سیاسی کاری) بین شهردار و سایر ارکان اجرایی- نظارتی خرمشهر از قبیل نماینده، فرماندار و …. می تواند بسیاری از مشکلات را بکاهد.

خورنا: اعتماد به نیروهای بومی و تحصیلکرده و فرصت دادن به نخبگان جوان شهر را چگونه ارزیابی میکنید؟

حیدری: متاسفانه بکارگیری متخصصین و نیروهای کارآمد بومی در ساختار اغلب سازمان ها از جمله مدیریت شهری، در اغلب موارد مستلزم وابستگی سیاسی_ طیفی است که این امر سبب شده بخش اعظم پتانسیل انسانی در خرمشهر بلا استفاده باقی بماند. باید بدین نکته نیز اشاره کرد که مدیریت کنونی شهرداری تا حدود زیادی، ساختار خود را از نگرشهای سیاسی دور نموده که ادامه این روند می تواند کارگشا باشد‌.

خورنا: اگر پیشنهاد یانکته ای باقی مانده بفرمایید.

حیدری: نکته قابل عرض اینکه رسیدن به وضعیت عمرانی مطلوب درخرمشهر تنها از عهده شهرداری برنخواهد آمد و رسیدن به این هدف نیازمند همت، هماهنگی و عدم نگاه طیفی در مدیران ارشد شهر می باشد.
در کنار این موضوع تزریق خلاقیت، استفاده بهینه از امکانات موجود در شهرداری و همچنین بهره گیری از توانمندی های علمی_ تخصصی موجود در خرمشهر، یقینا نقش بسزایی در رفع ناهنجاری های موجود خواهد داشت.
آنالیز محور کردن تصمیمات و استفاده از ساختار علمی و تخصصی در طرح ریزی پروژه ها ، محله محور ساختن پروژه های شهری براساس بافت فرهنگی، امکانات محلی، سطح درآمدی مردم، بار ترافیکی و… می تواند در کاهش هزینه ها و افزایش بهره وری نقش آفرین باشد.