روح الله شریعتی انسان موجودی اجتماعی و عاطفی بوده و بدون کمک هم نوع اش به راحتی قادر به گذران عمر نمی باشد.این نیاز در زمان های بحرانی و خلق مصیبت به شدت افزایش می یابد.

هنگامی که یک شخص،عزیزی را از دست می دهد بیش از همه چیز فقدان آن مرحوم ضربات سنگینی بر پیکره آن خانواده وارد می نماید و گاه منجر به افسردگی های شدید روحی و روانی می شود.

در چنین شرایطی که صاحبان عزا غرق در ماتم عزیز از دست رفته شان هستند می بایست به فکر تهیه ناهار و شام برای کسانی باشند که پا به مجلس عزای آنها می گذارند و مصیبت آنها دو چندان می شود و این در حالی است که در آئین اسلام غذا خوردن در خانه صاحب ماتم به شدت تقبیح شده و کراهت شمرده می شود.

موج گرانی های اخیر و تورم شدید بازار و نایاب شدن برخی کالاهای اساسی مورد نیاز مردم و فقر روزافزون جامعه ضرورت حذف چنین ریخت و پاش های بی حاصلی را بیش از گذشته آشکار می نماید.

خوشبختانه در برخی از مناطق خوزستان که از فرهنگ و تمدن بالاتری برخوردار بود و نگاهشان به مرگ متفاوت بوده و صرفا دیگ و قابلمه و آش و گوشت نبوده این آئین خرافی جای خود را به تلاوت قرآن و دعا و صرف یک استکان چای داده است.

نکته بسیار مهم این مراسمات وارد کردن ضربات جبران ناپذیر بر پیکره محیط زیست با مصرف ظروف پلاستیکی و سفره های یک بار مصرف می باشد.

پایان سخن اینکه می شود به جای این همه هزینه برای تهیه پلو و گوشت که مقدار زیادی از آن نیز هدر می رود می توان:

جهیزیه ای برای دختران مستمند دم بخت خرید.

آبسرد کنی به مدرسه ای اهدا کرد.

دارویی گران قیمت برای بیماران خاص خرید.

حتی دوچرخه ای برای کودک فقیری که سقف آرزوهایش اینقدر کوتاه می باشد.