درد، نام دیگر خبرنگار است

ای که مینویسی از دردها از درد تو چه کسی می‌نویسد
هفدهم مردادماه سالروز شهادت محمود صارمی خبرنگار ایرانی است که در حادثه تروریستی طالبان افغانستان به افتخار شهادت نائل آمد.

هر ساله در این ایام تبریکهایی به شکل‌هایی مختلف تقدیم به این جامعه زحمتکش می‌شود.

جامعه ای که علیرغم تند و تیزی قلمشان نبود آنها لحظه ای هم قابل تصور نیست.

تصور کنید هیچکس از ضعفها نگوید.
هیچکس نقد نکند.
هیچکس مدیر ضعیفی را به چالش نکشاند
و هیچکس درد مردم را رسانه ای نکند

در اهمیت اطلاع رسانی و انعکاس ضعفها و وقتها هر چه بگوییم کم گفته ایم.

چه پروژه ها که با رسانه ای شدن تکمیل شد

چه بیمارها که با رسانه ای شدن دردشان توانستند هزینه درمانشان را تامین کنند.

و چه تخلفاتی که با وجود خبرنگاران و نشر خبر مربوطه جلوی آن گرفته شد.

اینها بخش کوچکی است از نقش مهم رسانه و اصحاب رسانه . اما اینجا نمی‌خواهم زیره به کرمان ببرم میخواهم بگویم آنها نقد می‌کنند. خبررسانی می‌کنند از مشکلات همه می‌گویند ولی کسی از آنها چیزی نمی نویسد.

کسی نمی پرسد خبرنگار از چه راهی امرار معاش می‌کند

کسی از بیمه آنها چیزی نمی گوید.

کسی از مسکن و هزینه چاپ و اینترنت آنها نمی گوید.

کسی از امنیت جانی آنها و سختی کارشان نمی گوید.

کسی نمی‌گوید چند خبرنگار بخاطر انتقاد از مدیری حبس شد.

ای کاش روزی برسد که مسئولین به جای دلخوری از نقد سازنده آنها و تبریک معمولی روز خبرنگار مشکلات این قشر از جامعه که نقش منتقد، بازرس، دوست مشفق و… را دارند را منتقل کنند و شرایط مناسبی را برای ادامه کار این عزیزان مهیا کنند.

سید جلال نژادفاضل کارشناس مسائل سیاسی و اجتماعی

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *