سکانس به سکانس با یک جنجال؛ آب شرب یا فضای سبز؟

?سکانس اول :
مدعوین جلسه مشخص نیست.کیفیت تصویر هم چنگی به دل نمی زند.تصویر از مردی شروع میشود که از رنگ موهایش،لحن حرف زدنش میتوان حدس زد که از ۵۵ یا ۶۰ عدد سال های سنش گذشته است.چند بار مخاطب را به توجه خطاب می کند:
از طرف دیگر چاهی که الان مورد نیاز داریم چاه روبه روی فرمانداریست که در دست شهرداریست که خیلی به ما کمک می کند.از دوستان “خواهش می کنم” “برای مدت کوتاهی”فقط “تا آخر بحران” در اختیار ما باشد.مخاطب صحبت مدیرکل بحران استان خوزستان کیامرث حاجی زاده می باشد.
?سکانس دوم:
همهمه اجازه شنیدن دقیق را نمیدهد.فیلم بردار از آخر مجلس به طرف جلو حرکت می کند،تصویر و صدا کمی واضح تر میشوند.مدیرکل با لحن همیشگی ولی آرام میگوید اگر” ما مصوب” کردیم شما باید چاه را در اختیار ما قرار دهید(مخاطب حاجی زاده شهردار است).تصویر به شهردار جوانی میرسد که از رنگ موها ورخسارش می توان یافت عدد سنش به ۳۵ نمیرسد.شهردار در جواب مدیرکل و با لحنی پرسشی جواب میدهد “ما خودمان چاه به شما دادیم؟” همین جرقه سکانس بعد ماجرا میشود
?سکانس سوم:
حاجی زاده جواب میدهد “آقای شهردار”شما نمی توانید تصمیم بگیرید.فیلم بردار با عجله خود را به بطن ماجرا میرساند.شهراد جواب میدهد اگر در شهر فضای سبز نباشد نمیشود.حاجی زاده لحنش را جدی می کند و جواب میدهد اگر مصوب کردم باید چاه را بدهید. شهردار جوان جواب می دهد”من نمی توانم” همین نمی توانم شروع جدالیست که سکانس اکشن ماجرا را کلید می زند.
?سکانس چهارم:
وقتی شهردار در جلسه ای که به مجادله دونفری مبدل شده در جواب حاجی زاده و مصوبه مدیریت بحران جواب می دهد من نمی توانم چاه را در اختیار شما قرار دهم، تب جلسه بالا میگیرد.حاجی زاده جواب میدهد :تو “چکاره ای” که جای ستاد بحران تصمیم میگیری.
اگر “چاه”را ندهی (مخالف مصوبه ستاد بحران)میدهم بازداشتت کنند.
و باز شهردار بر فضای سبز تاکید می کنند.حاجی زاده به فرماندار اشاره می کنند که ایشان بفرمایند بیرون، و چه کسی ایشان را در جلسه راه داده است،اگر بیرون نروند من با ایشان برخورد می کنم.من نگفتم شهردار را در جلسه دعوت کنید. جلسه با مداخله فرماندار به سکوت می رسد حاجی زاده حالا آرامتر میگوید:من “نمیگذارم”یعنی چه چنین حرف و برخوردی نداریم.
?سکانس اخر:
حاجی زاده کمی مصمم تر جواب می دهد.”فضای سبز خشک شود” باشد “آب شرب مردم اولویت است” ما در استان تصمیم میگیریم.

??این ۱:۱۷ ثانیه از جلسه چند ساعته شورای اداری شهرستان ایذه و باغملک با حضور مدیرکل بحران و چندی از مدیران آب استان برای بررسی و سازماندهی بحران آبی شهرستان ها بود.جلسه ای که برای یافتن راهکار برای کمبود آب شرب مردم تشکیل شده بود.
حال نگارنده از دریچه منتقد به آن نگاه می کند.در وهله اول چون تمام فیلم جلسه و صحبت ها دیده و شنیده نشده به طبع نمی توان از این زمان کوتاه چیز خاصی استباط کرد اما ذکر چند نکته را واجب میدانم

۱⃣اولویت بندی مشکلات استان است.قطعا در شرایط بحرانی حاضر حفظ آب شرب سالم و نیاز مردم اولیت اصلی مدیران استان است کوچک ترین اختلالی در این مورد حساس می تواند ضمیمه ساز بحران های اجتماعی و امنیتی باشد.مشابه آن در آبادان و خرمشهر اتفاق افتاده است.اگر چه حفظ فضای سبز از اولویت های شهرداری و یکی از نیاز های شهر می باشد اما در شرایط بحران اولویت اول نمی باشد لذا شهردار و شهرداری محترم باید با دید وسیع تر نسبت به وظایف خود نگاه کرده و با درنظر گرفتن بحران به صورت داوطلبانه و نه مصوبه الزامی نسبت به در اختیار قرار دادن چاه آبی که شاید چند ماه قبل تصور آن را نمی کردند روزی بر سر آن نه برای آب دادن چمن ها بلکه بر سر منبع آب شرب مردم مجادله شکل بیگرد اقدام کنند.قطعا مردم نسبت به فضای سبز اولویت به مراتب بالاتر و غیر قابل قیاسی می باشند.
۲⃣همه دستگاه های اجرایی ملزم به اجرای مصوبات ستاد بحران می باشند، لذا سرپیچی از آن مخالف امنیت استان بوده و تخلف می باشد و جا برای برخورد قضایی را باز می کند،شهردار محترم می توانست جای نمی گذارم با بحثی به مراتب آرام تر نسبت به شرح وظایف خود اقدام نماید.
۳⃣حفظ آرامش و برخورد مناسب حتی در شرایطی که جانب حق با شخص بوده در برخورد با مخالفین و سعه صدر از الزامات مدیریت قوی و اثرگذار میباشد.جا داشت جناب حاجی زاده با مدیریت جلسه و توجیه شهردار نسبت به اداره جلسه اقدام می کردند و حرکت واکنشی اتخاذ نکنند.هرچند با توجه به فشار های بحرانی این روز های خوزستان و این که کل جلسه و بحث های قبل از آن نیز شنیده نشده به این راحتی نمی توان قضاوت کرد
?سکانس اضافه
اما این بار جان کلام با منتقدین است.این که در جلسات اداری و حتی جلسات هیئت دولت و مجلس گاهی برسر مسائل مختلف جدل و بحث شکل میگیرد چیزی روتین و عادیست.بزرگنمایی این مباحث نه به صلاح استان و نه کمکی به حل مشکلات مردم می کند.کشاندن بحث جلسات خصوصی بین مردم و تشویش اذهان عمومی در شرایط بحرانی حاضر هیچ سود و نفعی برای مردم جز تحمیل هزینه بیشتر نخواهد داشت.لذا انتظار میرود نخبگان و منتقدین نسبت به مطالبات مردم بیشتر هوشیار باشند و به جای پرداختن به چنین مسائل حاشیه ای در صدد ایفای نقش دیده بان جامعه مدنی باشند.چیزی که برا. مردم درجه اهمیت دارد نه محتوای جلسات و بحث دو مدیر بلکه خروجی این جلسات برای حل مشکلات و معذلات استان است.
محمد فرهادی

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *