خورنا | پدرام کسائی: دردهه ۱۳۶۰ و در دوران دفاع مقدس، رزمندگان کشورمان شاهد هنرنمایی خواننده ای خوزستانی و بختیاری بودند، که با خواندن سرود حماسی “گویل بهار” خود، به زیبایی وصف شوق و شور جوانان را برای اعزام و رفتن به جبهه ها، ودفاع از خاک مقدس ایران زمین، بیان می نمود، به نحوی که هرچند این آهنگ به لهجه و گویش محلی اجرا میگردید، ولی شعر و اجرای زیبای خواننده آن، مورد توجه همه مردم و اقوام کشور، با هرگویش و زبان قرار گرفته بود.

بعدها، با اجراهای مختلف این هنرمند که با تمام احساس و با احترام و پایبندی به فرهنگ و هنر غنی، شاهد کارهای زیبا و صدای دلنشین این خواننده مردمی، که به‌ حق دین بزرگی بر گردن هنر کشور، به ویژه خطه، دیار و ایل غیور بختیاری بودیم.

سخن از زنده یاد، اسفندیار بختیاری، هنرمند متعهد و خواننده با احساس و مردمی کشور و استان خوزستان می باشد، که سالها با اجرای آهنگها و ترانه های زیبا، که اشعار اکثر آنها ریشه در فرهنگ عامیانه فولکلوریک و اصیل بختیاری داشت، نقش ارزنده ای در شناسایی، گسترش و زنده نگه داشتن فرهنگ و هنر وشناسایی آن به نسل جوان داشت.

سرانجام جسم خسته و روح بلند این هنرمند فقید، پس از سالها تلاش در خدمت به هنر و فرهنگ‌ کشور و استان به ویژه دیار پدری، ناباورانه  بسوی حق شتافت و یک بار دیگر، پس از کوچ و هجر مسعودبختیاری (علاالدین) اسطوره، بزرگمرد و هنرمند و خواننده بختیاری، جامعه هنری کشور، استان و هنردوستان بختیاری را به سوگ نشاند؛ هرچنداین تنها صداست که همیشه می ماند.

روحش شاد و یادش گرامی باد

?مهدی هوشمند